My Teacher

Don't Say Goodbye

Ο Κόλιν βγαίνει με γρήγορα βήματα έξω και εγώ τρέχω να τον φτάσω. Κατευθύνεται στο αυτοκίνητό του και με το που πάει να μπει μέσα τον σταματάω "Κόλιν σταμάτα σε παρακαλώ!" "Όχι Τζεν! Τελείωσε! Μέχρι εδώ ήταν" "Τι εννοείς; Δεν μπορείς να το λες αυτό." "Καταστράφηκαν όλα Τζεν δεν το καταλαβαίνεις; Ο πατέρας σου το πολύ αύριο θα πάει στον διευθυντή για να με διώξουν από το σχολείο και ύστερα στην αστυνομία για να με κλείσουν μέσα! Το ήξερα. Ήξερα πως θα γίνουν έτσι τα πράγματα." "Άμα το ήξερες τότε γιατί δεν έκανες κάτι; Γιατί με άφησες να σε ερωτευτώ γιατί;!" "Όχι Τζεν δεν με έχεις ερωτευτεί." τον κοιτάω και τα δάκρυα δεν αργούν να πέσουν "Κόλιν σταμάτα. Ξέρεις πόσο ερωτευμένοι είμαστε. Το έχω και το έχεις δείξει με τους καλύτερους τρόπους." "Τζεν κοίτα με." με αρπάζει και με κολλάει στο σώμα του "Τελείωσε."

Μπορώ να νιώσω την καρδιά της να χτυπάει τόσο δυνατά και γρήγορα. Έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια όπως η δικιά μου. Τελείωσε. Πως μπόρεσα και το είπα; Με κοιτάει με τα δακρυσμένα μάτια της και κλαίει περισσότερο. Ακούμπησε το κεφάλι της στο σώμα μου και με αγκάλιασε σφιχτά "Κόλιν μην μου το κάνεις αυτό. Δεν μπορώ χωρίς εσένα. Χωρίς εσένα δεν νιώθω ασφάλεια. Δεν νιώθω τίποτα. Μην με αφήνεις." της χαϊδεύω τα μαλλιά και με κοιτάει ξανά "Θα βρούμε μια λύση. Θα δεις οι γονείς μου θα το ξεπεράσουν. Θα το συνηθήσουν." "Τζεν... Τελείωσε." την σπρώχνω μακριά και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο. Χτυπάει το παράθυρο φωνάζοντας να μην φύγω και μετά από κάτι δευτερόλεπτα είχα εξαφανιστεί χωρίς να ξέρω που πηγαίνω.

Κλαίγοντας μέσα στην μέση του δρόμου πηγαίνω μέσα στο σπίτι. Ο πατέρας μου με αρπάζει από τα μαλλιά και με πηγαίνει στο δωμάτιό μου "Με πονάς!" με ρίχνει στο κρεβάτι με δύναμη "Το ξέρεις ότι με έκανες ρεζίλι παντού; Παντού! Με ρεζίλεψες σε όλοι την γειτονιά σε όλο το σχολείο!" με χτύπησε στο πρόσωπο και μάλλον θα μου μείνει σημάδι. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω ασταμάτητα "Νιώθω σαν να μην είσαι κόρη μου πια Τζεν. Νιώθω σαν να σε έχασα. Άλλα από αύριο όλα θα αλλάξουν." "Σε παρακαλώ μην χαλάσεις την δουλειά του..." "Την δουλειά του την έχει χαλάσει ο ίδιος. Δεν θα πω τίποτα στον διευθυντή μόνο και μόνο επειδή ακόμα σε αγαπάω. Άλλα δεν θα του μιλήσεις ξανά μόνο για το μάθημα και θα σε πηγαίνω και θα σε φέρνω εγώ στο σχολείο και όπου και αλλού πηγαίνεις. Δεν θέλω να πεις κουβέντα. Εσύ το επέλεξες. Αυτόν θα τον βλέπεις μόνο στο σχολείο!" βγαίνει από το δωμάτιο μου και κλείνει την πόρτα με δύναμη. Νιώθω σαν φυλακισμένη. Είμαι κομμάτια. Διαλυμμένη. Τελικά εγώ και ο Κόλιν ποτέ δεν θα έχουμε την ζωή που ονειρευόμασταν. Με παίρνει ο ύπνος και όταν ξυπνάω νιώθω να με πονάνε τα μάτια μου. Δεν έχω καθόλου όρεξη να πάω σχολείο. Πρώτη ώρα έχω τον Κόλιν και δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να τον δω μόνο ως καθηγητή. Ποτέ δεν τον είδα εξάλλου με αυτόν τον τρόπο.