My Teacher

Our Love Is Strong

Καθόμαστε και με κοιτάει "Συγνώμη μήπως σας ξέρω από κάπου;" "Όχι. Δεν σας έχω δει πουθενά." με κοιτούσε παράξενα και σκεπτικός. "Θα ήθελα να σας πω πως η Τζεν είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι. Έχει υπέροχη συμπεριφορά. Μόνο χρειάζεται να διαβάζει λίγο περισσότερο." "Το ξέρω. Βλέπεται τα μαθηματικά της είναι πολύ δύσκολα άλλα προσπαθεί." "Προσπαθεί πολύ." "Μόνο τελευταία το μυαλό της το έχει κάπου αλλού. Νομίζω πως τα έχει παρατήσει όλα." "Ξέρετε τον λόγο;" "Για κάποιον. Το μυαλό της έχει πάρει πολύ αέρα τελευταία. Προσπαθώ να της μιλήσω άλλα δεν με ακούει. Μήπως θα μπορούσατε να της μιλήσετε εσείς; Δεν θέλω να παρατήσει τα όνειρά της. Πάντα μου μιλούσε για το πανεπιστήμιο και τώρα ούτε καν το σκέφτεται." στεναχωρήθηκα. Δεν θέλω η Τζεν να είναι έτσι. Πρέπει να πάει στο πανεπιστήμιο. "Υπόσχομαι πως θα της μιλήσω. Μην ανησυχείτε." "Σας ευχαριστώ πολύ." σηκωνόμαστε και πηγαίνουμε έξω από το γραφείο "Ξέρετε θα ήθελα να σας καλέσω για φαγητό στο σπίτι. Θα ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα. Σας συμπάθησα. Τι θα λέγατε αύριο στης 9:00;" μέσα μου ένιωσα ταραχή. Δεν μπορώ να πω όχι όμως. Ντρέπομαι. "Κανένα πρόβλημα. Θα έρθω." "Ωραία. Θα σας περιμένω." χαμογελάω και φεύγει. Νιώθω πως αύριο θα αποκαλυφθούν όλα και θα γίνει χαμός. Για να ξεχαστώ γυρίζω πίσω στην δουλειά.

Είμαι μέσα στην τάξη και έχουμε Ιστορία. Βαριέμαι τόσο πολύ. Καθώς ζωγράφιζα στο βιβλίο ακούω τον Ζακ να με φωνάζει σιγά. "Τι θες Ζακ;" "Πες στον Κόλιν πως άμα μιλήσει ξανά έτσι στην Χέλεν ή την ενοχλήσει ξανά θα τον σκοτώσω!" "Για πιο θέμα μιλάς;" "Αχα δεν σου έχει πει; Πολλά μυστικά σου κρατάει. Να προσέχεις!" η καθηγήτρια μας έκανε παρατήρηση και σταματήσαμε. Μα τι ήταν τώρα αυτό; Χτύπησε το κουδούνι και αποφάσισα να πάω στο γραφείο του Κόλιν. Μακάρι να είναι μόνος του. Χτυπάω την πόρτα και ακούω να λέει "Περάστε" μπαίνω μέσα και τον βλέπω να πίνει καφέ μαζί με τον καθηγητή της Ιστορίας. Μόλις με είδε άφησε την κούπα αμέσως. "Εμμ...Κύριε Τζέισον μπορείτε να μας αφήσετε για λίγο μόνους; Θέλω να πω κάτι σοβαρό στην μαθήτρια από δω." ο καθηγητής Τζέισον έφυγε και ο Κόλιν έκλεισε την πόρτα. "Έχεις τρελαθεί τελείως; Πως τολμάς και έρχεσαι εδώ; Άμα μας δει κανείς ξέρεις τι θα γίνει;!" "Μπορείς να μην μου φωνάζεις; Μπορούμε να πούμε ότι ήρθα να πάρω κάτι εργασίες ή να μου μιλήσεις..." "Τζεν τι θες; Πες γρήγορα." τον κοίταξα και του μίλησα στεναχωρημένη "Γιατί μου μιλάς έτσι; Έκανα κάτι;"

Γαμώτο. Τι στο καλό σκεφτόμουν; Πως να μείνω μακριά της; Είναι σαν άγγελος. Δεν μπορώ. Δεν θέλω. Ας γίνει ότι να ναι. "Έλα εδώ." ανοίγω τα χέρια μου και μπαίνει μέσα στην αγκαλιά μου. Την φιλάω στο μέτωπο και με κοιτάει στα μάτια "Συγνώμη. Συγνώμη ζωή μου δεν θα σου μιλήσω ξανά έτσι. Απλά....Ήρθε ο πατέρας σου πριν." "ΤΙ; Σε βρήκε;" "Όχι. Όχι ευτυχώς δεν με γνώρισε. Ρώτησε για σένα και..." "Και; Πες!" "Τζεν με κάλεσε για φαγητό αύριο." "Τι;; Δέχτηκες;" "Ντράπηκα να πω όχι. Θα έρθω. Απλά θα είμαστε σαν καθηγητής και μαθήτρια." "Δεν την ξέρω αυτή την συμπεριφορά με σένα" γέλασα και με κοιτούσε στα μάτια. "Κόλιν...Τι μου κρύβεις;" "Τι σου κρύβω μωρό μου;" "Για την Χέλεν. Τι μου κρύβεις;" "Σου μίλησε ο Ζακ;" "Ναι. Τι δουλειά έχει ο Ζακ με την Χέλεν;" το κουδούνι χτύπησε άλλα η Τζεν δεν πήγε για μάθημα. Πήρε άδεια από μένα. Κάθισα και της τα είπα όλα. Και όταν λέω όλα εννοώ όλα! Για την Χέλεν για τον Ζακ μέχρι και για την εγκυμοσύνη. Δεν της είπα μόνο για το διαζύγιο. Θέλω να της το κάνω έκπληξη. "Κόλιν είσαι σίγουρος πως το παιδί δεν είναι δικό σου;" "Μωρό μου μην με ρωτήσεις ξανά. Το παραδέχτηκε. Είναι του Ζακ." "Μα ο Ζακ πως θα το μεγαλώσει; Είναι μόνο 18." την πήρα αγκαλιά "Από όλα αυτά μόνο αυτo σε απασχόλησε; Αγάπη μου μας παρακολουθούν. Μας απειλουν. Αν το μάθουν στο σχολείο ξέρεις πολύ καλά τι θα γίνει. Και δεν θέλω κάτι τέτοιο." "Το ξέρω και φοβάμαι." την πλησίασα και την φίλισα απαλά στα χείλη. "Και εγώ φοβάμαι. Άλλα όλα θα πάνε καλά. Θέλω να μιλήσουμε και για κάτι άλλο." "Τι άλλο;" "Ο πατέρας σου μου είπε πως τα έχεις παρατήσει τελείως στα μαθήματα. Μπορείς να μου πεις γιατί;" "Απλά δεν μου αρέει Κόλιν." "Τζεν...Δεν θέλω να είμαι εγώ η αιτία. Θέλω να αρχίσεις να διαβάζεις ξανά. Πως θα μπεις στο πανέπιστήμιο;" "Δεν θέλω πλέον. Το μόνο που θέλω είναι εσύ. Εσύ και μόνο εσύ." πέφτει απάνω μου και με φιλάει. Την φιλάω και εγώ άλλα την σταματάω για λίγο. "Και εγώ σ'αγαπάω και είμαι τρελός για σένα. Πεθαίνω για σένα. Άλλα μωρό μου σε παρακαλώ...Προσπάθησε με τα μαθήματα σου." με κοιτάει και μου χαμογελάει "Εντάξει το υπόσχομαι." της χαμογελάω και την φιλάω ξανά. Φιλιόμασταν για λίγα λεπτά μέχρι που την έβαλα να κάτσει πάνω στην έδρα. Άρχισα να χαιδεύω το κορμί της και να της δίνω γλωσσόφιλα. Θέλω τόσο πολύ να της κάνω έρωτα εδώ άλλα φοβάμαι μη χτυπήσει κανείς την πόρτα. Ξαπλώνει από μόνη της στην έδρα και με κοιτάζει. "Κόλιν..." την πλησιάζω και της χαϊδεύω το πρόσωπο "Τι ναι ζωή μου;" "Σε αγαπάω." "Και εγώ. Σ'αγαπάω τόσο πολύ." την φιλάω ανοίγει τα πόδια της και τα ακουμπάει στην μέση μου. Πάει να μου ξεκουμπώσει το πουκάμισο άλλα την σταματάω "Μωρό μου δεν είναι ότι δεν θέλω. Απλά φοβάμαι μην μπει κάποιος." "Σχεδόν όλοι είναι για μάθημα. Κόλιν πάρε με σε παρακαλώ! Σε θέλω!" αναστενάζω δυνατά και αρχίζω να την χαϊδεύω μέσα από την μπλούζα της. Σηκώνεται σιγά και χαμογελάμε. Μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο και μου το βγάζει "Θέλω να είσαι λίγο κακός." "Μμμ....Γιατί έδωσες ξανά σημασία στον Ζακ;" "Δεν έπρεπε;" της βγάζω την μπλούζα και την κολλάω με δύναμη στον τοίχο. Της κατεβάζω το παντελόνι και το εσώρουχο μαζί και είχε μείνει μόνο με το σουτιέν. Εγώ ξεκουμπώνω το παντελόνι μου και το βγάζω έξω. "Τι είχα πει μωρό μου; Δεν είχα πει να μην του μιλήσεις ξανά;" της πιάνω και τραβάω τα μαλλιά της δυνατά καθώς μπαίνω μέσα της απότομα. "ΚΟΛΙΝ!" κόλλησα το κεφάλι της στον τοίχο και της κράτησα τον λαιμό της σφιχτά. Άρχισα να μπαινοβγαίνω μέσα και έξω με απότομες δυνατές κινήσης και είχε υδρώσει τόσο πολύ. "Σ'αρέσει μωρό μου;" "Πολύ!" "Θες να σταματήσω;" "Όχι!" γέλασα και την ξάπλωσα με δύναμη ξανά στο γραφείο. Πέταξα κάτι βιβλία και τετράδια κάτω και της άνοιξα τα πόδια. Τα ακούμπησα στην μέση μου και άρχισα να μπαινοβγαίνω μέσα και έξω με γρήγορες κινήσεις.