My Teacher

Dance Night (Part 1)

"Οι μέρες περνάνε τόσο γρήγορα. Μόνο μία μέρα έμεινε για τον χορό του σχολείου. Τα πράγματα με τον Κόλιν δεν έχουν φτιάξει και τόσο πολύ. Νομίζω ότι προσπαθεί να με αγνοεί. Άλλα δεν μπορεί να τα καταφέρει. Εχθές μου έστειλε μήνυνα ο Ζακ. Είναι από το άλλο τμήμα της 3η λυκείου. Δείχνει να ενδιάφερετε για μένα. Μου ζήτησε αν θέλω να πάμε μαζί στο χορό αύριο. Δεν του έχω απαντήση ακόμα. Δεν νομίζω ότι θα δεχτώ. Το μυαλό μου είναι συνέχεια στον Κόλιν..."

Εγώ και η Έλλη κάνουμε τις τελευταίες ετοιμασίες για το βράδυ στην αίθουσα του χορού. Νομίζω πως είναι όλα τέλεια. Θα είναι μια υπέροχη βραδιά. Εγώ φτιάχνω τον ήχο μουσικής. Η Έλλη διακοσμήση λίγο καλύτερα τα πράγματα. Καθώς έφτιαχνα την μουσική και διάλεγα περισσότερα τραγούδια νιώθω δύο χέρια να με ακουμπάνε στους ώμους μου. Γυρίζω πίσω βγάζοντας τα ακουστικά. Βλέπω τον Ζακ.

"Ζακ;" τον κοιτάω κάπως περίεργα. Η αλήθεια είναι πως δεν μου έχει μιλήσει από κοντά σχεδόν καθόλου. Είναι το πιο δημοφιλής αγόρι του σχολείου. Τον θέλουν όλες εκτός από μένα. Και αυτό νομίζω πως το έχει καταλάβει. Με κοιτάει και μου χαμογελάει. Κάθεται δίπλα μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα καθώς δεν του δίνω και πολύ σημασία. Συνεχίζω να διαλέγω τραγούδια. "Γεια σου Τζεν." "Γεια Ζακ.." "Τι κάνεις;" "Νομίζω πως βλέπεις τι κάνω.." "Συγνώμη...Ξέρω πως ενοχλώ...Άλλα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί δεν απάντησες στο μήνυμα μου." "Ποιο μήνυμα;..." "Τζεν...Πλέον αυτά δεν πετυχαίνουν. Είδα πως διάβασες το μήνυμα." δεν ήξερα τι να του πω...Τον κοιτούσα για μερικά δεύτερολεπτα μέχρι που είδα να έρχεται μέσα ο Κόλιν. Το βλέμμα του έπεσε αμέσως σε μένα. Δάγκωσα τα χείλη μου και έσκυψα κάτω το κεφάλι μου. Ο Ζακ γύρισε πίσω και τον είδε. Ο Κόλιν δεν σταμάτησε να κοιτάει προς το μέρος μας. Κοιτούσε ασταμάτητα. Ο Ζακ σήκωσε το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω. "Τζεν...Τρέχει κάτι με τον καθηγητή Κόλιν;" τον κοίταξα με θυμωμένο βλέμμα "Ζακ τι είναι αυτά που λες;" "Δεν ξέρω...Τελευταία σας βλέπω σαν να τρέχει κάτι μεταξύ σας...Η συμπεριφορά σας.." "Δεν τρέχει τίποτα!" "Συγνώμη...Δεν ήθελα να παρεξηγήσω" "Δεν πειράζει." κοίταξα διακριτικά τον Κόλιν και κοιτούσε και αυτός διακριτικά καθώς μιλούσε με τον διευθυντή. Ο Ζακ έκανε πίσω μια τούφα από ταμαλλιά μου και ο Κόλιν δάγκωσε τα χείλη του σαν να πειράχτηκε. Έφυγε από την αίθουσα και εγώ χωρίς να ακούω τον Ζακ που μου μιλούσε έτρεξα από πίσω του χωρίς να με νοιάζει ποιοι με κοιτάνε. Αφού έφτασα κοντά του έπιασα το χέρι του φωνάζοντας το όνομά του. Γύρισε και με κοίταξε νευριασμένα. "Είμαστε στη μέση του σχολείου" "Κάνουν μάθημα" "Όχι όλοι. Ο διευθυντής μπορεί να έρθει" "Πρέπει να δει τα πράγματα για τον χορό" αναστέναξε δυνατά μου άρπαξε το χέρι και με πήγε στις τουαλέτες των καθηγητών. "Τρελάθηκες; Γιατί με έφερες εδώ;" με κόλλησε στον τοίχο και κρατούσε τα χέρια μου σφιχτά και κολλημένα πάνω στον τοίχο ώστε να μην μπορώ να φύγω. Με τρόμαζε λίγο. Ειδικά η σιωπή του. "Μην μιλάς." "Με έχεις τρελάνει το ξέρεις;" "Γιατί το λες αυτό;" "Η συμπεριφορά σου με έχει τρελάνει. Μία μου δείχνεις πως με θες και μία προσπαθείς να κάνεις σαν να μην υπάρχω. Γιατί το κάνεις αυτό;" "Γιατί σε θέλω τόσο πολύ. Άλλα δεν μπορώ να είμαι μαζί σου. Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Για αυτό προσπαθώ να σε αγνοώ. Γιατί αν είμαστε μαζί αυτή η σχέση μόνο προβλήματα και πόνο θα έχει." τον κοιτούσα στα γαλανά μάτια του...Αυτά τα υπέροχα γαλανά μάτια του. Το ξέρω πως έχει δίκιο. Άλλα δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου. Η καρδιά μου δεν ακούει. "Κόλιν...Το ξέρω πως έχεις δίκιο. Άλλα ξέρεις πόσο σε θέλω;" "Τζεν είμαι ο καθηγητής σου! Έχω γυναίκα!" "Τότε γιατί έφυγες σαν τρελός και κοιτούσες σαν ζηλιάρης όταν με είδες με τον Ζακ;" "Θες να μάθεις την αλήθεια; Ναι! Ζήλεψα. Ζήλεψα όταν σε είδα μαζί του. Άλλα μπορείς να πας με αυτόν στον χορό. Έτσι και αλλιώς εμείς δεν μπορούμε να εμφανιστούμε μαζί. Φαντάσου τι θα γίνει αν πάμε μαζί. Και έτσι και αλλιώς δεν θα έρθω. "Γιατί δεν θα έρθεις; Όλοι θα έρθουν" με κοίταξε με τα γαλάζια του μάτια στα δικά μου και δάγκωσε τα χείλη του. "Θα βγάλω την Χέλεν έξω. Για φαγητό." τον κοίταξα κάπως ενοχλημένη και ύστερα κοίταξα κάτω "Άφησε με να φύγω" "Oπως θες" άφησε τα χέρια μου και εγώ τον κοίταξα για τελευταία φορά "Μην με περιμένεις στο μάθημα σου. Έχω πολύ δουλειά για το βράδυ. Καλά να περάσεις με την γυναίκα σου" έφυγα σχεδόν με δακρυσμένα μάτια. Δεν αντέχω άλλο. Νομίζω πως δεν θα τον καταλάβω ποτέ. Γύρισα πίσω και ο Ζακ είχε φύγει. Ευτυχώς. Κάθισα ξανά στην θέση μου και ήρθε να μου κάνει λίγο παρέα η Έλλη. "Τι έγινε;" την κοίταξα κάπως κουρασμένη και στεναχωρημένη "Δεν θέλω να μιλήσω. Ας κάνουμε την δουλειά μας" "Εντάξει. Εγώ τελείωσα. Θα σε βοηθήσω" "Ευχαριστώ" αρχίσαμε να ψάχνουμε τραγούδια και μόνο μουσική για το βράδυ. Ξεχάστηκα λίγο.

"Γιατί συνεχίζω να την πληγώνω αφού την θέλω τόσο πολύ; Άλλα δεν είναι ρε γαμώτο εύκολα να κυκλοφοράω μαζί της. Να δείχνω σε όλους τον έρωτα μου για αυτήν. Είναι μόνο 18. Τι θα πει ο κόσμος αν μας δει μαζί; Θα χάσω την δουλειά μου..."

Πήγα στην τάξη για να κάνω μάθημα και όπως μου είπε δεν ήρθε. Η τάξη χωρίς αυτήν είναι τόσο άδια. Όταν τελείωσα πήγα να δω τι κάνει κρυφά. Ήταν ακόμα στην αίθουσα εκδηλώσεων με την φίλη της και έδειχνε ξεχασμένη και χαρούμενη. Έτσι θέλω να την βλέπω. Φεύγω και πάω σπίτι αφού νιώθω κουρασμένος και στεναχωρημένος μετά από ότι έγινε. Καθώς κλείνω την πόρτα η Χέλεν εμφανίζεται μπροστά μου κρατώντας το κινητό της και με δάκρυα στα μάτια. "Χέλεν τι έπαθες;" "Κάποτε με φώναζες αγάπη μου.." "Μπορείς να μου πεις τι έχεις πάθει;" "Για αυτό δεν με αγγίζεις πλέον; Για αυτό με έχεις ξεχάσει πλέον; ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ;" νιώθω τα χειρότερα συναισθήματα μα πάνω πόλλα φοβισμένος "Τι στο καλό λες; Μπορείς να μου πεις;;" μου δίνει το κινητό της νευριασμένη "Πάρε και δες!" μου δίνει κάτι φωτογραφίες. Τις βλέπω και είναι με εμένα και την Τζεν που είχαμε πάει σε εκείνο το πάρκο. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει και φωτογραφία από το φιλί μας. Δεν μπορώ να καταλάβω το πως βρέθηκαν αυτές οι φωτογραφίες. "Χέλεν σε παρακαλώ άκουσε με." "Να ακούσω τι; Τα ψέματα σου; Δεν αντέχω άλλο. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Με την μαθήτρια σου; Το ξέρεις ότι θα χάσεις όλα σου τα χαρτιά αν μαθευτεί στο σχολείο;!" "Για αυτό δεν πρέπει να το πεις σε κανέναν! Άλλα πρώτα πρέπει να με ακούσεις." "Δεν θέλω να σε ακούσω" "Χέλεν δεν την ήξερα καν όταν έγινε όλο αυτό. Δεν ήξερα καν ποια είναι..." "Με εμένα δεν έχεις νιώσει ποτέ έτσι."  κοίταξα κάτω και ένιωσα χίλια κομμάτια. Γιατί είχε δίκιο. Ποτέ δεν ένιωσα έτσι για αυτήν...Δεν ξέρω καν πως νιώθω για αυτήν. "Θέλω να ξέρεις πως πάντα θα σε αγαπάω. Ότι και να επιλέξεις." "Θέλω να φύγεις και να μην γυρίσεις ποτέ ξανά."