My Teacher

Don't Cry

Κάνω κύκλους μέσα στο σπίτι με το πουκάμισο του Κόλιν στα χέρια μου. Έχω τόσα νεύρα αυτή την στιγμή. Τον περιμένω να γυρίσει ώστε να μου δώσει εξηγήσεις. Δεν άργησα να ακούσω την πόρτα να ανοίγει. Μπαίνει μέσα στο σπίτι και με βλέπει μπροστά του. "Μωρό μου; Πες μου πόσο σου έλειψα." χαμογελάει και πάει να με φιλήσει αλλά εγώ απομακρίνομαι. "Αγάπη μου, τι έπαθες;" "Τι έπαθα; Με ρωτάς τι έπαθα; Δεν ξέρεις;!" αναστενάζει και αφήνει την τσάντα και τα κλειδιά του κάτω. Ύστερα με κοιτάζει και με πλησιάζει.

"Μην φωνάζεις και πες μου τι έγινε." την πλησιάζω και της μιλάω ήρεμα. Δεν θα αφήσω να τσακωθούμε. Όχι άλλους τσακωμούς. Αρκετούς περάσαμε. "Καθάριζα το δωμάτιο και απάνω στο πουκάμισο σου βρήκα αυτό." μου δείχνει κατάμουτρα το πουκάμισο που φόραγα εχθές και που απάνω έχει το κόκκινο κραγιόν αυτής της χορεύτριας. Δαγκώνω τα χείλη μου και ακουμπάω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου. "Ρε μωρό μου δικό σου θα είναι από χθες." "Εγώ εχθές Κόλιν δεν είχα βαφτεί!" μου πετάει με νεύρα απάνω μου το πουκάμισο και φευγει. "Έλα εδώ!" τρέχω από πίσω της καθώς πηγαίνει να κλειστεί στο δωμάτιο. Καταφέρνω να την πιάσω από το χέρι. "Κόλιν άσε με! Δεν θέλω να μιλήσω. Μου λες ψέματα!" "Δεν σου λέω ψέματα!" "Είπες πως αυτό το κραγιόν είναι δικό μου ενώ ξέρεις πως δεν είναι." "Δεν ξέρω πως βρέθηκε αυτό το κραγιόν στο πουκάμισο μου! Μωρό μου αλήθεια σου λέω. Μόνο εσένα έχω σε παρακαλώ!" πάω να την φιλήσω αλλά με σπρώχνει. "Κόλιν φύγε! Έχω νεύρα αυτή την στιγμή δεν το βλέπεις;! Θέλω να μείνω μόνη μου!" "Όχι Τζεν! Όχι δεν θα φύγω! Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος που έκανα στο Λονδίνο και μετά μου έφυγες. Θα μείνω εδώ μέχρι να σου περάσουν τα νεύρα και αποφασίσεις να μιλήσουμε ήρεμα χωρίς να τσακωθούμε!" κλειδώνω την πόρτα και βάζω το κλειδί μέσα στην τσέπη μου για να μην φύγει.

Έχουν περάσει σχεδόν 20 λεπτά χωρίς να λέμε κάτι. Ο Κόλιν στέκεται όρθιος και περιμένει να κάνω εγώ το πρώτο βήμα. "Κ-Κόλιν;" καθώς κοιτάει έξω από το παράθυρο γυρίζει και κοιτάζει εμένα "Τι έγινε; Σου πέρασαν τα νεύρα;" "Θέλω μου πεις απλά πως βρέθηκε το κραγιόν στο πουκάμισο σου." παίρνει μια βαθιά ανάσα και έρχεται και κάθεται δίπλα μου "Εντάξει λοιπόν. Αφού επιμένεις. Χθες το βράδυ που ήμουν στο μπαράκι ο Λίαμ φώναξε μία χορεύτρια να έρθει στο τραπέζι μας. Αυτή άρχισε να μου την πέφτει εγώ δεν δέχτηκα και πριν φύγει άφησε ένα σημάδι από το κραγιόν της απάνω μου. Ύστερα ήρθα σπίτι και ξέρεις τι έγινε." με κοιτάζει πονηρά και χαμογελάει. "Μου λες αλήθεια;" αναστενάζει για μια ακόμη φορά "Ναι μωράκι μου σου λέω την αλήθεια! Δεν έχω κάνει τίποτα με καμία άλλη! Αφού το ξέρεις. Δεν μπορώ να πάω με άλλη. Δεν θέλω να πάω με άλλη. Μόνο εσένα θέλω." πέφτω στην αγκαλιά του και νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μαλλιά μου. "Συγνώμη." "Ναι. Πρώτα κάνεις την παράσταση σου και τώρα ζητάς συγνώμη." βγαίνω από την αγκαλιά του και τον κοιτάζω "Ζηλεύω στην ιδέα ότι μπορεί κάποια άλλη να σε έχει αγγίξει. Το καταλαβαίνεις;" "Ναι! Αλλά θυμάσαι τι είχαμε πει στο Λονδίνο; Πως εσύ και εγώ θα έχουμε εμπιστοσύνη στην σχέση μας." "Το θυμάμαι." "Δεν βλέπω όμως να μου έχεις εμπιστοσύνη." "Βρήκα κραγιόν στο πουκάμισο σου" "Αυτό δεν σημαίνει πως έκανα σεξ μαζί της! Τα παράτησα όλα και ήρθα έκανα έρωτα μαζί σου." ένα δάκρυ εμφανίζεται στο πρόσωπο μου καθώς τον αρπάζω και τον φιλάω.