My Teacher

Trust

"Μην με κοιτάς έτσι Κόλιν." "Χέλεν πως θες να σε κοιτάω; Τι...Τι κάνεις εδώ; Πως με βρήκες;" "Χρειάζομαι βοήθεια Κόλιν." "Εσύ; Τι βοήθεια χρειάζεσαι;" "Χρειάζομαι χρήματα. Ντρέπομαι που το λέω άλλα δεν ήξερα που αλλού να πάω." "Νόμιζα πως είχες αρκετά χρήματα για να ζήσεις." "Χρήματα είναι Κόλιν. Τελειώνουν." "Μάλιστα...Και εγώ πως μπορώ να σε βοηθήσω;" "Αν μπορείς να μου δανείσεις μερικά. Μην ανησυχείς θα στα επιστρέψω." "Δεν ξέρω Χέλεν." "Μην είσαι τoσο κακός." "Δεν είναι για τα λεφτά Χέλεν. Για σένα είναι. Δεν θέλω να ανοίξω ξανά σχέσεις μαζί σου. Δεν θέλω άλλα προβλήματα με σένα." "Δεν έχω σκοπό κάτι τέτοιο. Δεν θα σου προκαλέσω άλλα προβλήματα. Απλά χρειάζομαι μερικά χρήματα. Αν δεν μπορείς τoτε να φεύγω." πήγε να φύγει και η αλήθεια είναι πως την λυπήθηκα. Έχει γίνει χάλια. Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Δεν περίμενα να την δω έτσι. "Περίμενε!" γυρίζει και με πλησιάζει "Θα σου δώσω τα λεφτά άλλα μετά θα εξαφανιστείς εντάξει; Για πάντα όμως." "Εντάξει." "Πoσα χρειάζεσαι;" "Όσα μπορείς." "Εντάξει θα δω τι μπορv να κάνω." κανόνισα μαζί της να βρεθούμε το βράδυ για να της δώσω τα χρήματα. Δεν ξέρω αν έκανα το σωστό άλλα φαίνεται πως πραγματικά τα χρειάζεται. Η Τζεν σε λίγο σχολάει και πηγαίνω να την πάρω για να πάμε μαζί σπίτι. Βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο και περίμενω να χτυπήσει το κουδούνι. Επιτέλους χτυπάει και όλοι οι μαθητές φεύγουν από το σχολείο. Βλέπω την Τζεν να βγαίνει από την πόρτα του σχολείο με ένα αγόρι. Γελάνε μαζί και ζηλεύω. Μου τη σπάει τόσο πολύ όταν την βλέπω με κάποιον άλλον. Δεν με έχει δει και πάει να φύγει μαζί του άλλα εγώ της φωνάζω. "Τζεν;!" γυρνάει και με κοιτάζει. Έρχεται σε μένα χαμογελόντας. "Τι έκπληξη είναι αυτή; Δεν μου είπες το πρωί ότι θα έρθεις να με πάρεις." "Ναι τελείωσα λίγο νωρίς σήμερα από την δουλειά." μου χαμογελάει και εγώ την φιλάω. Καθώς την φιλάω ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ότι αυτός ο τύπος που ήταν μαζί της να μας κοιτάει κάπως νευριασμένα. Σταματάμε να φιλιόμαστε και μπαίνουμε μέσα στο αυτοκίνητο.

Με φίλησε μπροστά στο σχολείο, μπροστά στα παιδιά και χάρηκα τόσο πολύ. Άμα ήμασταν στο παλιό σχολείο σίγουρα δεν θα το έκανε. Εδώ είμαστε τόσο ελεύθερη. Έχουμε φτάσει σπίτι και άρχισε να με ρωτάει πράγματα που δεν μου άρεσουν "Ποιος ήταν αυτός που ήσουν μαζί;" "Ποιος;" "Αυτός που βγαίνατε μαζί από το σχολείο." "Ένας καινούριος φίλος." "Αχα μάλιστα." τον κοιτάω και κατάλαβα ότι έχει ζηλέψει. Τον πλησιάζω και βάζω τα χέρια μου ανάμεσα στον λαιμό του "Είναι απλά ένας φίλος. Τίποτα παραπάνω." "Είπα κάτι; Χαίρομαι που κάνεις καινούριους φίλους. Απλά είδα να μας κοιτάει καθώς σε φιλούσα..." "Κόλιν εγώ εσένα θέλω. Εσύ με έχεις. Μπορείς να μου δείξεις λίγο εμπιστοσύνη;" "Σου έχω εμπιστοσύνη." "Δεν μου το δείχνεις όμως." "Ούτε εσύ μου δείχνεις εμπιστοσύνη. Εχθές πέθανες από την ζήλεια σου που με είδες με εκείνες." "Ναι εσύ μου έδωσες δικαιώματα για να ζηλέψω. Ήσουν με εκείνες και καλοπέρναγες ενώ μπορούσες να έρθεις σε μένα και να χορέψεις μαζί μου." πήγε να μιλήσει άλλα χτύπησε το κινητό μου. Δεν το σήκωσα γιατί ήταν αυτός που μας είδε ο Κόλιν μαζί. Είναι απλά ένας καινούριος φίλος που έκανα πρόσφατα. Τίποτα παραπάνω. "Τι έγινε; Αυτός ήταν άλλα του το έκλεισες γιατί είμαι εγώ μπροστά;" τον κοιτάζω περίεργα και νευριασμένα. Μα τι στο καλό έχει πάθει; "Κόλιν τι θες; Μήπως θες να τσακωθούμε; Σε ενημερώνω πως δεν έχω όρεξη για καβγά." "Ούτε εγώ!" έφυγε και έκλεισε την πόρτα με δύναμη. Πήγα στο δωμάτιό μου και άρχισα να κλαίω. Τι τον έπιασε; Δεν μου έχει εμπιστοσύνη; Αφού δεν του έχω δείξει κανένα δικαίωμα. Εγώ έπρεπε να κάνω κανονικά έτσι άλλα δεν κάνω γιατί τον εμπιστεύομαι.