My Teacher

London

Ήμαστε στο Λονδίνο σχεδόν 1 μήνα. Από γνωστούς μιλάω μόνο με την μητέρα μου και την Έλλη. Δεν έχω μιλήσει με τον πατέρα μου και ούτε ξέρει που είμαι άλλα από τι μου λέει η μητέρα μου είναι πολύ νευριασμένος μαζί μου και δεν θέλει να με δει ξανά μπροστά του. Με τον Κόλιν, περνάμε υπέροχα. Έχουμε πάει παντού στο Λονδίνο. Έχουμε βγάλει πολλές φωτογραφίες. Δεν έχουμε τσακωθεί καθόλου. Έχουμε ηρεμήσει. Είναι τόσο τρυφερός. Το να ζω μαζί του είναι υπέροχο. Έχουμε νοικιάσει ένα διαμέρισμα και απλά είναι τέλεια. Ο Κόλιν τα πάει μια χαρά ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο και εγώ συνεχίζω εδώ το σχολείο. Έχω γνωρίσει καινούρια παιδιά άλλα είναι τελείως διαφορετικά. Όπως πάντα έχω φτάσει σπίτι πριν τον Κόλιν και μαγειρεύω. Έχω μάθει τόσα πολλά φαγητά. Καθώς είμαι στην κουζίνα νιώθω δύο χέρια στην μέση μου και ένα απαλό φιλί στον λαιμό μου. "Μμ ήρθες;" "Ήρθα και πεινάω τόσο πολύ." γελάμε λίγο και γυρνάω πίσω για να τον βλέπω "Το φαγητό σε λίγο είναι έτοιμο." "Καλά. Νομίζω πως μπορώ να περιμένω λίγο." του χαμογέλασα και τον φίλισα απαλά στα χείλη. Ύστερα πήγε στο δωμάτιο για να αλλάξει ρούχα. Μετά από λίγα λεπτά το φαγητό είχε γίνει και έβαλα να φάμε. "Μμ μωρό μου είναι τέλειο!" χαμογέλασα και έφαγα και εγώ "Σίγουρα σου αρέσει;" "Εννοείται μωρό μου. Είσαι μια χαρά μαγείρισσα." συνεχίσαμε να τρώμε και να λέμε για το πως πήγε η μέρα μας.

Την βλέπω που πλένει τα πιάτα και να καθαρίζει την κουζίνα και καταλαβαίνω ότι κουράζεται. Η αλήθεια είναι πως κουράζεται πολύ με τις δουλείες του σπιτιού. Όποτε πάω να την βοηθήσω δεν με αφήνει. "Μωρό μου αρκετά έκανες. Πήγαινε να διαβάσεις θα συνεχίσω εγώ." "Όχι αγάπη μου είμαι εντάξει. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Θα διαβάσω πιο μετά." την πλησιάζω και την σταματάω από το καθάρισμα "Είπα αρκετά." με κοιτάει και μετά από λίγο κατεβάζει το κεφάλι της κάτω. "Αφού κουράζεσαι, γιατί δεν με αφήνεις να σε βοηθήσω;" "Δεν ξέρω...Απλά θέλω να είναι όλα τέλεια..." "Μα είναι τέλεια." της δίνω ένα απάλο φιλί και μου χαμογελάει "Πήγαινε να διαβάσεις και εγώ θα τελειώσω εδώ εντάξει;" "Εντάξει."

Του χαμογελάω και πηγαίνω στο δωμάτιο. Είναι τόσο υπέροχος. Δεν θέλω να τελειώσει αυτό. Αρχίζω να διαβάζω για να είμαι ελεύθερη το βράδυ άλλα χτυπάει το κινητό μου. "Ναι;" "Τζεν εγώ είμαι!" "Μαμά; Τι έγινε;" "Τζεν ο πατέρας σου...!" "Ο μπαμπάς τι;" αρχίζω να ταράζομαι "Τζεν έμαθε που είσαι!" "Μαμά τι λες; Πως το έμαθε αυτό;;" "Δεν ξέρω! Δεν ξέρω Τζεν. Πάντως έμαθε πως το ήξερα και εγώ. Τζεν πρόσεχε. Δεν έχει έρθει σπίτι καθόλου και φοβάμαι μην πάρει κανένα αεροπλάνο και έρθει εκεί." "Μαμά ξέρει πως είμαι με τον Κόλιν;" "Δεν ξέρω. Δεν είπε κάτι για τον Κόλιν. Πάντως πρόσεχε σε παρακαλώ. Κορίτσι μου φοβάμαι πάρα πολύ!" "Μαμά το ξέρω άλλα ηρέμησε. Μην ξεχνάς πως δεν είμαι μόνη μου... Πρέπει να ενημερώσω τον Κόλιν." κλείνω το τηλέφωνο και πηγαίνω στην κουζίνα άλλα δεν ήταν εκεί. Τα είχε καθαρίσει όλα και καθόταν στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση. "Κόλιν!" κλείνω την τηλεόραση και με κοίταξε παράξενα "Τι έγινε; Γιατί έκλεισες την τηλεόραση;" "Κόλιν ο πατέρας μου έμαθε πως είμαι Λονδίνο!" "ΤΙ; . . . Τζεν τι λες; Μα πως;" "Δεν ξέρω. Μόνο η μητέρα μου και η Έλλη ξέρουν ότι είμαι εδώ. Η μητέρα μου δεν το είπε και ούτε η Έλλη δεν πρόκειται να έχει πει τίποτα." "Μην είσαι σίγουρη για αυτό." "Κόλιν είναι η κολλητή μου..." "Το ξέρω. Άλλα αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να την εμπιστεύεσαι πάντα." "Κόλιν τι θα κάνουμε; Φοβάμαι. Αν βρει που μένουμε και έρθει;" "Κοίτα με." παίρνει σοβαρό ύφος με κοιτάζει στα μάτια και ακουμπάει τα χέρια του στο πρόσωπό μου. "Όσο είμαι εγώ εδώ δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Με ακούς; Τίποτα." κουνάω το κεφάλι μου θετικά και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Νιώθω τόσο ασφάλεια μαζί του άλλα ο φόβος είναι ακόμα μέσα μου.