My Teacher

Secret Date

Σταματάει το αυτοκίνητο του σε ένα έρημο άλλα υπέροχο μέρος που μοιάζει σαν πάρκο. Τώρα έχω αρχίσει και φοβάμαι για τα καλά. Βγαίνει από το αμάξι και έρχεται να μου ανοίξει την πόρτα. Κατάλαβε ότι έχω φοβηθεί. "Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Δεν θα σε πειράξω μην ανησυχείς" με κοιτάει με τα γαλανά του μάτια και νιώθω πως χάνομαι "Νόμιζα ότι θα πηγαίναμε στην έκθεση ζωγραφικής" "Μπορούμε να πάμε κάποια άλλη μέρα. Τώρα θέλω να μιλήσουμε για μας" "Να πούμε τι; Νομίζω ότι ξεκαθάρισες τι συμβαίνει με εμάς τους δύο. Είσαι ο καθηγητής μου και είμαι η μαθήτρια σου" κάνει μερικά βήματα πιο πέρα και αναστενάζει "Το ξέρω...Απλά...Τζεν δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου...Εκείνη την νύχτα...Απλά δεν μπορώ"
Δεν μιλάω. Δεν ξέρω τι να πω. Πρώτα τον ακούω να μιλάει με την γυναίκα του και να λέει πως την αγαπάει και τώρα μου λέει πως δεν μπορεί να με ξεχάσει... Γύρισα πίσω και κοιτούσα τριγύρω. Είναι τόσο υπέροχα εδώ. Έρχεται δίπλα μου και βάζει τα χέρια του στις τσέπες του "Δεν θα πεις κάτι;" "Τι θες να πω Κόλιν;" "Να πεις πως δεν μπορείς να με ξεχάσεις και εσύ" "Κόλιν είσαι παντρεμένος..." Σκύβει κάτω το κεφάλι του και γελάει νευρικά "Γιατί γελάς;" "Τζεν...Δεν ξέρω πλέον τι νιώθω για την Χέλεν...Από εκείνη την νύχτα..." "Κόλιν σε παρακαλώ πήγαινε με πίσω" "Γιατί; Σε παρακαλώ ας μείνουμε λίγο ακόμα" "Δεν θέλω να μείνω άλλο" "Δεν σου αρέσει;" "Μου αρέσει. Είναι υπέροχα. Απλά...Δεν θέλω να κάνουμε αυτή την συζήτηση" "Τότε ας μην μιλάμε και ας κάνουμε μια βόλτα" Μου άρπαξε το χέρι και άρχισαμε να περπατάμε. Πιο πέρα είχε μια λίμνη και καθίσαμε εκεί. Η ώρα περνούσε και ο ήλιος άρχισε να πέφτει. Είχε ηλιοβασίλεμα και το βλέπαμε χωρίς να μιλάμε. Χωρίς να λέμε κάτι. Σε κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε "Δεν είναι υπέροχα;" "Πάρα πολύ. Δεν θέλω να φύγω" του χαμογέλασα και μου χαμογέλασε και αυτός "Κόλιν θα έρθεις το Σάββατο στον χορό;" "Τι να κάνω στον χορό;" άρχισε να γελάει άλλα εγώ τον κοιτούσα με σοβαρό ύφος "Τι τι να κάνεις; Θα είναι και άλλη καθηγητές. Δεν είναι μόνο για τους μαθητές. Είναι ο χορός για το καλωσόρισμα της νέας σχολικής χρονιάς" "Δεν νομίζω πως είμαι για τέτοια πράγματα Τζεν. Ειδικά στην ηλικία μου.." "Είσαι μια χαρά. Δεν είσαι και 50αρης" αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο και εγώ ξάπλωσα στο γρασίδι. Με κοιτούσε καθώς με πλησίασε και άρχισε να χαιδεύει το πρόσωπό μου. "Κόλιν... Μην με κοιτάς έτσι" "Γιατί;" "Γιατί δεν μπορώ.." Χαμογέλασε και ξάπλωσε και αυτός δίπλα μου. Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει καθώς ταυτόχρονα χτυπούσε και το δικό του. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και κοιτάξαμε τα κινητά. "Είναι η Xέlen!" "Είναι ο πατέρας μου!" "Σήκωσε το..." "Κόλιν και τι θα του πω;" "Πες του πως είσαι στην κολλητή σου" άφησα το κινητό κάτω και το άφησα να χτυπάει. Το άφησε και ο Κόλιν. Τον κοίταξα και με κοίταξε και αυτός. "Θα με σκοτώσει ο πατέρας μου... Δεν του αρέσει να μην σηκώνω το τηλέφωνο... Εσένα η γυναίκα σου..." Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω με διέκοψε "Ποιος νοιάζεται;" με ξάπλωσε ξανά απότομα και άρχισε να με φιλάει παθιασμένα... Μου ήρθε τόσο ξαφνικό. Σταμάτησε να με φιλάει και δάγκωσε τα χείλη του καθώς με κοιτούσε στα μάτια... "Κόλιν....Τι έκανες; Γιατί;... Πως σου ήρθε..." "Τζεν...Συγνώμη...Δεν έπρεπε...Δεν ξέρω τι με έπιασε" Σηκώθηκε και κάλυψε το πρόσωπο του με τα χέρια του καθώς πήρε μια βαθιά ανάσα. "Καλύτερα να γυρίσουμε πίσω." σηκώθηκα και εγώ και τον πλησίασα "Θέλω να μου πεις γιατί με φίλησες..." με κοίταξε στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα και μετά από λίγο άρχισε να φεύγει και να πηγαίνει στο αμάξι. Εγώ τον ακολούθησα και αφού φτάσαμε μπήκαμε μέσα. "Θα μου..." "Μπορείς να μην μιλάς; Σε παρακαλώ." κατέβασα το κεφάλι μου κάτω και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο. Σε όλη την διαδρομή δεν σήκωσα το κεφάλι μου. Φτάσαμε ξανά στις πολυκατοικίες και στα μεγάλα κτήρια...Θέλω να πάω ξανά πίσω και να μείνω εκεί. Του ρίχνω μια ματιά με κατεβασμένο το κεφάλι και δείχνει σκεπτικός...Είμαι σίγουρη πως νιώθει κάτι για μένα. Και είμαι σίγουρη τι νιώθω εγώ για αυτόν.