My Teacher

Hold You Again

3 μέρες χωρίς να είναι δίπλα μου. Πλέον στο επισκεπτήριο τον βλέπω μόνο από ένα τζάμι και του μιλάω. Μου λείπει. Μου λείπει τόσο πολύ. Μου λείπει η αγκαλιά του, τα φιλιά του, ο τρόπος που με άγγιζε. Σε λίγες μέρες μπαίνω στον 1ο μήνα εγκυμοσύνης και θα πρέπει να πάω στον γιατρό. Ο Κόλιν από τι φαίνεται δεν θα είναι μαζί μου. Ολο αυτό που συμβαίνει είναι τόσο άδικο.

Πέρασαν 3 μέρες και εγώ είμαι ακόμα εδώ. Δεν αντέχω άλλο. Έτσι μου έρχεται να δραπετεύσω. Δεν μου αξίζει να είμαι εδώ μέσα. Η Τζεν όλες αυτές τις 3 μέρες έχει έρθει να με δει. Λέει πως δεν θα σταματήσει να έρχεται να με βλέπει μέχρι να βγω. Ο πατέρας της δεν έχει έρθει να με δει ξανά ούτε δίνει τα λεφτά. Μάλλον πρέπει να το πάρω απόφασει πως θα μείνω πολύ καιρό εδώ μέσα. Άλλη μια μέρα και ο αστυνόμος έρχεται να μου πει πως θέλει κάποιος να με δει. Η Τζεν για μια ακόμη φορά.

Για μια ακόμη φορά έχω πάει να τον δω. Τον βλέπω να έρχεται και να κάθεται στην καρέκλα καθώς το τζάμι που υπάρχει ανάμεσα μας, μας χωρίζει. Με βλέπει και χαμογελάει. "Μου έλειψες." "Αγάπη μου εχθές με είδες." "Δεν έχει σημασία. Κόλιν κάθε μέρα μου λείπεις. Δεν το αντέχω άλλο." με κοιτάζει στα μάτια στεναχωρημένος "Τζεν, πρέπει να το πάρεις απόφαση. Και εσύ αλλά και εγώ. Θα κάνω καιρό να βγω από δω μέσα." "Όχι! Όχι αγάπη μου. Μην το λες αυτό. Θα κάνω τα πάντα για να σε έχω ξανά στην αγκαλιά μου. Θα μαζέψω τα λεφτά." "Δεν μπορείς να μαζέψεις τόσα λεφτά." "Θα το κάνω. Θα δεις." κοιτάζει κάτω και αναστενάζει. Ύστερα ακουμπάει το χέρι του στο τζάμι και θέλει να ακουμπήσω και εγώ το δικό μου εκεί που έχει βάλει και το δικό του. Το κάνω και τον κοιτάζω με λίγα δάκρυα στα μάτια μου. "Αν δεν βγω από δω θέλω να προχωρήσεις. Δεν γίνεται να με περιμένεις." "Κόλιν όχι. Πάντα θα σε περιμένω. Σε λίγους μήνες θα έρθει στον κόσμο το παιδί μας." "Και μπορεί εγώ να μην είμαι εκεί. Μπορεί να είμαι εδώ ακόμα και να μην δω το παιδί μας." "Δεν θα γίνει έτσι. Θα είσαι μαζί μου και θα μου κρατάς το χέρι. Και θα κρατάμε στην αγκαλιά μας το μωρό μας." δαγκώνει τα χείλη του και καταλαβαίνω πως θέλει να κλάψει. Δεν το κάνει όμως. "Σε αγαπάω. Σε αγαπάω τόσο πολύ. Αλλά αν δεν γίνει έτσι.." δεν τον αφήνω να ολοκληρώσει "Έτσι θα γίνει!" "Εντάξει. Θέλω να πιστέψω πως έτσι θα γίνει." "Ο χρόνος σας τελείωσε." κοιτάμε τον αστυνομικό και ύστερα κοιταζόμαστε ξανά. "Σε αγαπάω." "Και εγώ." "Θα έρθω πάλι αύριο." μου χαμογελάει και σηκώνεται.

Σηκώνομαι και η Τζεν με κοιτάζει με δάκρυα στα μάτια της. Πληγώνομαι όταν την βλέπω έτσι. Ο αστυνομικός αυτή την φορά με πηγαίνει στο γραφείο. Εκεί με περιμένει ο αρχηγός της αστυνομίας. "Ευχαριστώ που τον έφερες. Μπορείς να φύγεις." ο αστυνομικός φεύγει και πλέον είναι εγώ και αυτός. "Λοιπόν, ώστε εσύ είσαι αυτός που έβγαινε με μία μαθήτρια του και πήγες να πνίξεις την πρώην γυναίκα σου. Και επίσης που ακόμα βγαίνεις με την πρώην μαθήτρια σου." τον κοιτάζω και με κοιτάζει "Ναι. Εγώ είμαι." "Γιατί να τα φτιάξεις με μια μαθήτρια σου; Είσαι ανώμαλος ή απλά σου αρέσουν τα κοριτσάκια;" "Τίποτα από τα δύο. Δεν το είχα σχεδιάσει. Την γνώρισα πριν αρχίσει το σχολείο. Ήμουν ο καινούριος της καθηγητής και απλά δεν μπορούσα να το ελέγξω. Ούτε εγώ, ούτε και αυτή." "Οπότε μου λες ότι ερωτευτήκατε;" "Ναι. Και δεν μπορείς να το σταματήσεις αυτό. Ακόμα και να μείνω εδώ μέσα.""Δεν θα μείνεις." τον κοιτάζω παράξενα και με περιέργεια "Τι εννοείς;" "Εννοώ ότι αύριο το πρωί θα βγεις. Είσαι τυχερός. Ο πατέρας της κοπέλας έδωσε τα λεφτά και είπε ότι δέχεται η κόρη του να έχει σχέση με έναν τόσο μεγαλύτερο της." γελάω χωρίς κανέναν λόγο. Μάλλον επειδή μου φαίνεται παράξενο που ο πατέρας της Τζεν έκανε κάτι τέτοιο. Πριν 3 μέρες δεν ήθελε καν να δώσει τα χρήματα. Ήθελε απλά να μείνω εδώ μέσα. "Σου φαίνεται παράξενο;" "Πολύ." φωνάζει τον αστυνομικό για να με πάει για τελευταία φορά στο κελί μου. Βλέπω τον Άλεξ να κοιμάται και αμέσως τον ξυπνάω. "Άλεξ! Ξύπνα ρε!" ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάζει. "Τι έγινε ρε; Γιατί με ξύπνησες;" "Ο πατέρας της Τζεν έδωσε τα λεφτά. Αύριο βγαίνω!" "Ναι καλά." δεν με πιστεύει και πάει να κοιμηθεί ξανά όμως εγώ δεν τον αφήνω "Είναι αλήθεια! Μόλις τώρα ήρθα από το γραφείο. Αύριο το πρωί βγαίνω." αρχίζω να γελάω από χαρά και ο Άλεξ κάνει το ίδιο μαζί μου.

Είμαι πίσω στο σπίτι. Θέλω να έρθει το αύριο και το κάθε αύριο ώστε να δω ξανά και ξανά τον Κόλιν. Καθώς κάθομαι στον καναπέ και σκέφτομαι ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Σηκώνομαι και πηγαίνω να ανοίξω. Βλέπω μπροστά μου τον πατέρα μου κάτι που δεν θέλω. Έχω αρχίσει να τον μισώ. "Τι θες εδώ;" "Κόρη μου, μην μου μιλάς έτσι." "Σου μιλάω όπως πρέπει!" "Το ξέρω αλλά, πρέπει να σου πω κάτι." "Δεν θέλω να ακούσω. Σε παρακαλώ φύγε." κλείνω την πόρτα χωρίς να τον αφήσω να μπει μέσα. Χωρίς καν να μου μιλήσει. Δεν με νοιάζει αν είναι πατέρας μου. Απλά δεν θέλω να του μιλάω πλέον. Νύχτωσε και είμαι έτοιμη να κοιμηθώ. Για μια ακόμη φορά χωρίς τον Κόλιν δίπλα μου. Πριν με πάρει ο ύπνος κάθομαι και σκέφτομαι όλες τις ωραίες στιγμές που έχουμε περάσει.

Απόψε δεν μπορώ να κοιμηθώ από χαρά. Αύριο βγαίνω από δω και θα είμαι επιτέλους ξανά με την Τζεν. Θα την έχω στην αγκαλιά μου, θα την φιλάω, θα την αγγίξω. Μου λείπει τόσο πολύ. Με αυτές τις σκέψεις κοιμήθηκα. Το πρωί ήρθε και ήρθε η ώρα για να βγω απο εδώ. "Φίλε, μη μας ξεχάσεις τώρα που βγαίνεις." "Δεν ξεχνιούνται αυτά Άλεξ." "Καλά να περνάς με την Τζεν σου." χαμογέλασα και τον αγκάλιασα. Ύστερα ήρθε ο αστυνομικός και με πήρε. Επιτέλους βγαίνω έξω. Το φως του ήλιου πέφτει απάνω μου και μέχρι να βγω από την πόρτα ο αστυνομικός είναι δίπλα μου. Βλέπω τον πατέρα της Τζεν να με περιμένει με το αμάξι. Η Τζεν όμως δεν είναι μαζί του. Πλησιάζω και μου ανοίγει την πόρτα. Μπαίνω μέσα. "Πως και έδωσες τα λεφτά;" "Ότι κάνω το κάνω για την κόρη μου. Με μισεί. Δεν μπορούσα να την βλέπω άλλο έτσι." "Που είναι; Γιατί δεν ήρθε;" "Προσπάθησα να της πω ότι βγαίνεις αλλά με έδιωξε. Δεν ήθελε να με ακούσει." δεν του δίνω απάντησει και κοιτάζω μπροστά. "Έτοιμος να γυρίσεις ξανά πίσω στο σπίτι σου;" "Ποτέ μου δεν ήμουν τόσο έτοιμος." ξεκινάει να οδηγάει για να με πάει σπίτι. Η Τζεν δεν ξέρει τίποτα. Θα της κάνω έκπληξη.