My Teacher

He's Perfect

Είμαι στο γραφείο μου μαζί με τον Ζακ. Έχω καταλάβει ότι έχει υποψιαστή ότι κάτι τρέχει με εμένα και την Τζεν και θέλω να τον κάνω να πιστέψει ότι δεν τρέχει τίποτα. Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου και αυτός στην καρέκλα που βρίσκεται μπροστά. "Λοιπόν; Τι τρέχει κύριε Κόλιν;" "Πρώτα θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τους βαθμούς σου." "Γιατί δεν μπαίνουμε στο θέμα της Τζεν κατευθείαν;" τον κοιτάω παράξενα και αυτός γελάει "Έχω καταλάβει ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας. Δεν μπορείς να μου το βγάλεις από το μυαλό." "Και όμως να το βγάλεις από το μυαλό σου. Είναι τόσο ηλίθιο και μόνο που το σκέφτεσαι." "Αυτό θα το δούμε." τότε χτύπησε το κουδούνι και ο Ζακ πήγε στην τάξη. Έβαλα τα βιβλία και κάτι χαρτιά μέσα στην τσάντα και πήγα και εγώ.

Είμαι με την Έλλη στο προαύλιο και συζητάμε μέχρι που μου πιάνει την κουβέντα για τον Κόλιν. "Άρα είστε μαζί;" "Ναι. Αν και δεν μου τα έχει ζητήσει." "Αλήθεια τώρα;" "Θα μου άρεσε να μου έλεγε αν θέλω να γίνω η κοπέλα μου" "Εεε εντάξει Τζεν. Δεν είναι και 17χρονος." γέλασα λίγο και το κουδούνι χτύπησε. Εγώ και η Έλλη πάμε μέσα στην τάξη και καθόμαστε στις θέσης μας. Μετά από λίγο μπαίνει μέσα ο Κόλιν. Αφήνει την τσάντα του πάνω στην έδρα και βγάζει το βιβλίο των μαθηματικών. "Καλημέρα παιδιά!" "Καλημέρα..." μας κοιτάει και χαμογελάει. "Ποιος θα σηκωθεί για την πρώτη άσκηση; Ζακ;" "Γιατί εγώ;" "Γιατί είσαι μαθητής ίσως;" "Όπως και όλοι οι υπόλυποι. Σηκώστε κάποιον ή ΚΑΠΟΙΑ άλλον ή άλλη." ο Κόλιν τον πλησιάζει και του αφήνει τον μαρκαδόρο στο θρανίο του. Κάτι μου λέει πως δεν θα έχει καλό τέλος. "Θα σηκωθείς ή προτιμάς να καλέσω τον διευθυντή;" ο Ζακ αρπάζει τον μαρκαδόρο με νεύρα και σηκώνεται. Ο Κόλιν μου ρίχνει μια ματιά και εγώ κοιτάω κάτω. Ύστερα πηγαίνει στον Ζακ και του λέει πως να κάνει την άσκηση.

Έχω τελειώσει με τον Ζακ και τους έβαλα να λύσουν κάτι ασκήσεις. Κάθομαι στην καρέκλα και καθώς ψάχνω κάτι χαρτιά εμφανίζεται μπροστά μου ένας άσπρος φάκελος. Τον ανοίγω και βλέπω μία φωτογραφία με εμένα και την Τζεν να φιλιόμαστε. Είναι από εχθές. Δεν καταλαβαίνω. Εγώ και η Τζεν δεν έχουμε τραβήξει ούτε μία φωτογραφία μαζί. Πως βρέθηκε αυτή εδώ; Ποιος την τράβηξε; Κοιτάω την Τζεν και με κοιτάζει και αυτή. Κατάλαβε ότι κάτι έγινε άλλα συνέχισε να γράφει. Το κουδούνι χτυπάει και μου αφήνουν τις ασκήσεις τους πάνω στην έδρα. Βλέπω την Τζεν να μην σηκώνεται. Αφού έχουν φύγει όλοι πάω κλείνω την πόρτα και τις κουρτίνες και κάθομαι δίπλα της. "Τι έπαθες;" "Κόλιν τα πάω χάλια. Μόνο το όνομα μου έχω γράψει. Δεν θα μάθω ποτέ μου μαθηματικά." "Μην το λες αυτό. Απλά χρειάζεσαι λίγη βοήθεια." "Λίγη; Μέχρι και ο Ζακ ξέρει από μένα!" της παίρνω το τετράδιο και όντως είχε γράψει μόνο το όνομά της. Την κοιτάω και με κοιτάει και αυτή. "Λοιπόν...."