My Teacher

Just Another Problem

"Δεν μπορώ να καταλάβω. Τι συμβαίνει; Γιατί να σας ακολουθήσω;" "Θα σας εξηγήσουμε στο τμήμα. Προς το παρόν, γυρίστε και ενώστε τα χέρια σας πίσω."

Του φοράνε χειροπέδες. Δεν μπορώ. Όχι. Τι είναι πάλι αυτό; Προσπαθώ να τους σταματήσω. "Όχι! Σας παρακαλώ. Αφήστε τον. Δεν έχει κάνει τίποτα. Γιατί το κάνετε αυτό;" "Όταν έρθει η ώρα θα μάθετε κυρία μου." βγαίνουν έξω και εγώ τρέχω από πίσω τους. Πριν μπουν στο αυτοκίνητο της αστυνομίας καταφέρνω να δώσω ένα απαλό φιλί στον Κόλιν καθώς τα δάκρυα πέφτουν στο πρόσωπο μου. "Πήγαινε στον πατέρα σου." αυτό είναι που μου λέει και ύστερα τον βάζουν με δύναμη μέσα στο αυτοκίνητο. Φεύγουν και εγώ μένω πίσω μόνη μου. Γιατί; Γιατί όταν τελειώνει το ένα πρόβλημα αρχίζει αμέσως το επόμενο; Και γιατί ποτέ να μην τελειώνουν τα προβλήματα; Αυτός ο φόβος που έχω αυτή την φορά είναι ο μεγαλύτερος. Η αστυνομία πήρε τον Κόλιν χωρίς να ξέρει ούτε καν ο ίδιος το γιατί. Μου είπε να πάω στον πατέρα μου. Για να μου το πει μάλλον ο πατέρας μου κάτι ξέρει. Είμαι έτοιμη να πάω στον πατέρα μου.

Είμαι μόνος μου μέσα σε ένα γραφείο της αστυνομίας. Δεν ξέρω τι συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί βρέθηκα εδώ. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω μπλέξει άσχημα και δεν ξέρω τον λόγο. Η πόρτα του γραφείου ανοίγει και μέσα μπαίνει ένας άντρας. " Μεγάλο κεφάλι " της αστυνομίας παίζει να ναι. Κάθεται μπροστά μου και με κοιτάζει. "Θες καφέ;" "Το μόνο που θέλω είναι να μου πείτε γιατί βρίσκομαι εδώ!" "Ηρέμησε. Όλα στην ώρα τους." δεν ξέρω τι να απαντήσω. "Λοιπόν, μάθαμε αρκετά για σένα. Όπως, σήμερα το πρωί πήγες να πνίξεις την πρώην γυναίκα σου, έχεις σχέση με ένα 18χρονο και επίσης πρώην μαθήτρια σου. Τι έχεις να πεις για όλα αυτα;" η αστυνομία έμαθε τα πάντα. "Η Χέλεν σας τα είπε;" "Ναι. Σήμερα το πρωί." "Η σχέση μου με το 18χρονο είναι φανταστική. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Την θέλω και με θέλει. Όσο για την πρώην γυναίκα μου καλύτερα να μάθετε τι προβλήματα δημιουργεί στην ζωή μου και με έκανε να φτάσω σε αυτό το σημείο. Αλλά για κανέναν λόγο δεν θα την σκότωνα." με κοιτάει σαν να μην με πιστεύει. Όμως πρέπει να με πιστέψει. Αυτή είναι η αλήθεια.

Έχω φτάσει στο σπίτι των γονιών μου. Ο πατέρας μου δεν θέλει να δείξει πως ανησυχεί για τον Κόλιν όμως εγώ μπορώ να καταλάβω πως ανησυχεί. "Τζεν, σίγουρα η Χέλεν κάτι έχει κάνει. Πήγαινε σε αυτήν." "Μπαμπά, σε παρακαλώ. Ξέρω πως ανησυχείς. Πρέπει να πάμε στην αστυνομία. Πρέπει να τον δω. Να μάθουμε τι έγινε, γιατί βρίσκεται εκεί." "Τότε να πας Τζεν." "Μα, σε χρειάζομαι μαζί μου." "Συγνώμη Τζεν, δεν μπορώ. Δεν θέλω να ανακατευτώ." ο πατέρας μου πηγαίνει μέσα στο δωμάτιο και μένω με την μητέρα μου. "Κόρη μου, εγώ σου υπoσχομαι πως αν μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω." "Το ξέρω. Αλλά δεν μπορείς. Μόνο ο μπαμπάς μπορεί, μόνο αυτός ξέρει. Όμως, δεν θέλει να βοηθήσει." κάθομαι στον καναπέ γιατί αρχίζω να μην αισθάνομαι και πολύ καλά. Η μητέρα μου, μου φαίρνει λίγο νερό. "Είσαι έγκυος. Πρέπει να προσέχεις και πιο πολύ την ψυχολογία σου. Θα δεις, θα περάσει και αυτό." "Ναι, και μετά θα έρθει το επόμενο." η μητέρα μου αναστενάζει και με αγκαλιάζει. "Σήκω. Θα σε πάω στην αστυνομία για να μάθεις τι έχει γίνει και μήπως μπορέσεις και τον δεις." Την κοιτάζω και χαμογελάω.