My Teacher

Forget About Me

Άρχισε να διαβάζει τα ονόματα μας και προσεύχομαι να εξαφανιστεί το δικό μου όνομα από κει μέσα. "Τζεν Μόρισον;" Σηκώνω το χέρι μου αργά και το βλέμμα του πέφτει πάνω μου.  Κατευθείαν κοιτάει ξανά στο χαρτί που κρατούσε. Δεν με ρώτησε κάτι...Στα άλλα παιδιά είχε κάνει διάφορες ερωτήσεις...Νομίζω ότι η Έλλη τον θυμήθηκε...Με κοιτάζει συνέχεια. Ύστερα είπε το δικό της όνομα. Αφού τελείωσε σηκώθηκε και άρχισε να μας μιλάει. "Όπως ξέρετε είμαι ο καινούριος σας μαθηματικός. Μόνο για αυτή την χρονιά αφού του χρόνου ο καθένας σας θα πάρει τον δρόμο του. Μιας και είναι η πρώτη μέρα θέλω να μου γράψετε μερικά λόγια για τον εαυτό σας. Να μου περιγράψετε τον εαυτό σας. Έχετε 15 λεπτά." Κάθισε ξανά και βάζει μέσα στον φάκελο τα χαρτιά που είχε βγάλει πριν. Εγώ έβγαλα το τετράδιο μου και η Έλλη μιας και καθόταν δίπλα μου μου μίλησε σιγά "Τζεν μην μου πεις πως είναι αυτός γιατί θα πέσω από τις σκάλες." "Σταμάτα να γίνεσαι τόσο τραγικιά. Αυτός είναι. Άλλα δεν είναι ώρα τώρα. Θα τα πούμε στο διάλυμα." Το βλέμμα μου πήγε σε αυτόν και τον έπιασα να με κοιτάει. Κατευθείαν κοίταξε κάτω και εγώ συγκεντρώθηκα στο γραπτό μου. Τι να γράψω τώρα; Κοίταξα το ρολόι και τα 5 λεπτά είχαν περάσει. Άρχισα να γράφω "Με λένε Τζεν. Είμαι 18 χρονών πάω 3η λυκείου έχω δυο υπέροχους γονείς." Τι άλλο να γράψω; Δεν έχω και πολύ χρόνο. Αρχίζω να αγχώνομαι. Η Έλλη κοιτάει το γραπτό μου και γελάει "Γράψε για την νύχτα που είχατε. Θα σε πάρει 3-4 σελίδες"
"Έλλη σταμάτα!" Πήρα μια βαθιά ανάσα και εκεί που ήμουν έτοιμη να ξαναγράψω ο Κόλιν σηκώνεται και περνάει πάνω από τα θρανία μας. Τώρα αγχώνομαι περισσότερο. Δεν πρέπει να τον κοιτάξω. Όχι. Δεν θα τον κοιτάξω. Είναι στο πίσω θρανίο. Αρχίζω και γράφω καθώς πλησιάζει στο δικό μου και το προσπερνάει γρήγορα χωρίς να μου δώσει σημασία. Γιατί το κάνει αυτό; Ούτε με ρώτησε όταν είπε το όνομά μου... "Μπορείτε να αφήσετε τα τετράδια σας στην έδρα και να φύγεται." Έχω γράψει μόνο 6 σειρές. Ρεκορ. Ήθελα να αφήσω το τετράδιο τελευταία ώστε να έχουν φύγει όλοι για να μπορέσω να του μιλήσω. Πρέπει να του μιλήσω. Έχουν φύγει όλοι και αφήνω το τετράδιο στην έδρα καθώς αυτός κάθεται στην καρέκλα. "Έμεινες στις 6 σειρές;" 'Το είδες;" "Ναι." "Πως; Αφού..." "Όλα τα βλέπω." Τον κοίταξα και αυτός σηκώθηκε έβαλε μέσα στην τσάντα του τα τετράδια και τους φακέλους και πήγε να φύγει άλλα εγώ τον σταμάτησα "Κόλιν περίμενε!" "Για σένα είμαι Κύριος Κόλιν!" "Πρέπει να μιλήσουμε και το ξέρεις." Με πλησίασε με γρήγορα βήματα και εγώ τον κοίταξα στα μάτια. "Τζεν αλήθεια συγνώμη. Το ξέρεις πως όταν σε είδα τα έχασα; Ήθελα να φύγω κατευθείαν!" "Θα φύγεις;" "Όχι. Πρέπει να μείνω." "Εκείνη την νύχτα..." "Εκείνη την νύχτα πρέπει να την ξεχάσεις. Ξέρεις πως και οι δύο δεν ξέραμε τι κάναμε. Ήμασταν μεθυσμένοι." "Εγώ δεν ήμουν. Θυμάμαι τα πάντα." "Και εγώ θυμάμαι." "Αλήθεια;" "Ναι. Άλλα ξέχασε το. Τζεν...Είμαι ο καθηγητής σου. Ξέρεις τι θα γίνει αν μαθευτεί; Θα χάσω την δουλειά μου και εσένα θα σε διώξουν από το σχολείο." Άρχισα να βγαίνω έξω άλλα με φώναξε. Σταμάτησα γύρισα πίσω και τον κοίταξα.  "Άμα ήξερα πως θα έρθουν έτσι τα πράγματα θα φρόντιζα να μην γινόταν τίποτα...Μεταξύ μας." "Ναι...Και εγώ." Έφυγα κατευθείαν. Δεν μπορούσα ούτε να τον δω. Δεν είχα την δύναμη. Άλλα και από την άλλη έχει δίκιο. Άμα μαθευτεί θα γίνει χαμός...Πήγα στην Έλλη που ήταν στο προαύλιο. "Τζεν; Τι έγινε; Του μίλησες;" "Το μόνο που είπε ήταν ότι να ξεχάσω ότι έγινε και ότι άμα μαθευτεί θα γίνει χαμός..." "Έχει ένα δίκιο ξέρεις." "Το ξέρω άλλα..." "Τζεν ξεκόλλα. Ήταν μόνο για μια βραδιά και στο ξεκαθάρισε." "Με ένα γράμμα." "Ξέρω πως σε πληγώνει και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα τώρα άλλα ξέχασε το. Κάνε σαν να μην έγινε τίποτα." Πήρα μια βαθιά ανάσα. Νιώθω τόσο χάλια. Πως μπορεί να μου συμβαίνει εμένα αυτό; "Έλλη θα φύγω. Δεν μπορώ να κάτσω άλλο εδώ. Θέλω να πάω σπίτι." "Να πας άλλα πως; Η μπροστινή πόρτα είναι κλειδωμένη και η άλλη η πόρτα είναι μέσα στην αίθουσα τον καθηγητών. Θα σε δουν." "Θα φύγω όταν χτυπήσει το κουδούνι. Θα είναι σχεδόν όλοι για μάθημα. Και εμείς έχουμε γυμναστική. Θα πάω να πάρω κρυφά την τσάντα μου και θα φύγω." "Τζεν πρόσεχε μην μπλέξεις." Από την μία η Έλλη έχει δίκιο άλλα και από την άλλη άμα μείνω λίγο ακόμα εδώ θα σκάσω. Δεν μπορώ άλλες 4 ώρες. Και έχω και τα χειρότερα μαθήματα. Μετά την γυμναστική Ιστορία Χημεία Αρχαία. Ποιος αντέχει; Το κουδούνι χτύπησε και όλοι πήγαν να κάνουν μάθημα. Η Έλλη και οι συμμαθητές μου έχουν πάει στην αίθουσα της γυμναστικής. Εγώ έχω φτάσει στον 2ο όροφο και κατευθύνομαι προς την τάξη μου. Πάω να ανοίξω την πόρτα άλλα είναι κλειδωμένη. Τέλεια! Και τώρα τι; Δεν είναι και κανένα παράθυρο ανοιχτώ... "Τζεν τι κάνεις εδώ; Έχεις γυμναστική αυτή την ώρα." Γυρνάω πίσω και βλέπω τον κύριο Ντέιβιτ μαζί με τον Κόλιν. Ο Κόλιν με κοίταξε παράξενα σαν να είχε καταλάβει τι πάω να κάνω... "Εμμ...εμμ βασικά το ξέρω απλά δεν αισθάνομαι πολύ καλά και ήθελα να πάρω κάτι να πιω άλλα η τάξη είναι κλειδωμένη..." "Θα της ανοίξω κύριε Ντειβιτ μπορείτε να πηγαίνετε." Ο κ. Ντέιβιτ έφυγε και είχα μείνει εγώ με τον Κόλιν "Δεν θα φύγεις!" "Γιατί;!" "Γιατί είμαι ο καθηγητής σου και δεν στο επιτρέπω!" "Άνοιξε την τάξη!" Καθόταν χωρίς να κάνει κάτι και περίμενε να τα παρατήσω "Κόλιν αλήθεια...Τουλάχιστον να πάρω κάτι να πιω. Δεν νιώθω καλά." Με πλησίασε τόσο κοντά που νόμιζα ότι θα με φιλήσει. Με κοίταξε στα μάτια και έκανε πίσω μια τούφα από τα μαλλιά μου που ήταν μπροστά στο πρόσωπο μου "Υπάρχει και στο γραφείο αν δεν το ξέρατε δεσποινής Μόρισον." "Παιχνίδι είναι όλο αυτό; Παίζεις μαζί μου;" "Γιατί να παίξω μαζί σου; Δεν έχω ανάγκη κάτι τέτοιο." "Τότε γιατί είσαι έτοιμος να με φιλήσεις;" Έφυγε από κοντά μου και σοβάρεψε "Συγνώμη αν σου έδωσα τέτοιο παράδειγμα. Δεν ήθελα να κάνω αυτή την κίνηση." "Πάω στο γραφείο να πιω κάτι γιατί το κεφάλι μου πάει να σπάσει." Πήγα στο γραφείο τον καθηγητών άνοιξα το ντουλαπάκι που είχαν διάφορα φάρμακα και πήρα ένα ντεπόν. Δεν ήταν κανείς. Καθώς πήγα να φύγω έπεσα πάνω στον Κόλιν που έμπαινε μέσα. Χαμογέλασε και έκανα πιο πέρα για να περάσει "Αλήθεια πήγαινε στο μάθημα της γυμναστικής." Γύρισα να τον κοιτάξω και χαμογέλασε "Τώρα είσαι καλός;" "Κοίτα Τζεν. Ακόμα και να θέλουμε να είμαστε μαζί δεν μπορούμε. Ξέρεις το γιατί. Άμα δεν θες να ξεχάσεις τουλάχιστον προσπάθησε να μην το δείχνεις εδώ. Είσαι μικρή ακόμα και το καταλαβαίνω..." "Εσύ μπορείς να ξεχάσεις;" "Όχι! Μου είναι δύσκολο γιατί μαζί σου..." "Μαζί μου τι;" "Τζεν...Μαζί σου ένιωσα υπέροχα. Ήταν το πιο υπέροχο βράδυ για μένα σε όλη μου τι ζωή. Και τώρα που θα σε βλέπω και κάθε μέρα θα μου είναι ακόμα πιο δύσκολο. Άλλα πρέπει να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα μεταξύ μας. Θέλω να έχουμε σχέση καθηγητή και μαθήτριας." "Καταλαβαίνω." "Καλύτερα να πας στο μάθημα σου." Χτύπησε το κινητό του και εγώ βγήκα έξω. Έχει δίκιο. Πρέπει να ξεχάσω. Δεν θα γίνει κάτι μεταξύ μας όσο και να το θέλω. Δεν έχουμε μέλλον. Θεέ μου τι χαζή που είμαι. Τι νόμιζα; Τον άκουσα να γελάει. Έκατσα και κρυφάκουγα τι λέει.  "Μου λείπεις περισσότερο. Στο υπόσχομαι θα πάρω σύντομα άδεια και θα πάμε αυτό το ταξίδι του μέλλοντος. Ναι φοράω τι βέρα μας. Δεν με ενοχλεί πλέον." Άρχισε να γελάει και ένα δάκρυ έτρεξε από τα μάτια μου. Είναι παντρεμένος. Πως δεν το είχα προσέξει; Είναι ερωτευμένος με άλλη. Έπαιξε μαζί μου. Μόνο για μια νύχτα. Όπως μου το είπε και ο ίδιος στο γράμμα. Τίποτε άλλο δεν ήθελε από μένα. Έχει ίδιο. Είναι ο καθηγητής μου και εγώ η μαθήτρια του. Έφυγα από το γραφείο των καθηγητών και βγήκα έξω. Δεν πήγα στην γυμναστική. Πήρα κάτι να φάω και κάθισα στα σκαλάκια. Καθώς καθόμουν και έτρωγα βγήκε από την πόρτα η Έλλη και με είδε. Κάθισε δίπλα μου. "Είναι η πιο στρίγγλα γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ μου. Δεν πάω ξανά στο μάθημα της. Μία δεν είναι σωστό και δεν γίνεται έτσι και είναι λάθος και πιο ψηλά το πόδι γκρρ! Εσύ τι στο καλό κάνεις εδώ τρώγοντας σοκολάτα; Δεν είπες ότι θα φύγεις;" "Δεν με άφησε."
"Ααα άστο. Κατάλαβα. Και γιατί σοκολάτα παρακαλώ;" "Είναι παντρεμένος." Η Έλλη δεν είπε τίποτα. Κατάλαβε ότι είμαι χάλια...Με πήρε αγκαλιά. Ένιωσα καλύτερα. Έχω την καλύτερη κολλητή του κόσμου. Άνοιξε η πόρτα και βγήκε ο Κόλιν. Μάλλον τελείωσε η ώρα του και φεύγει. Με είδε άλλα δεν μου έδωσε σημασία. Έφυγε.  "Να σου φτιάξω την διάθεση;" "Ναι σε παρακαλώ." "Ξέρεις τι είναι το Σάββατο;" "Τι;" "Ο πρώτος χορός του σχολείου. Και ξέρεις και τι άλλο;" "Τι άλλο;" "Τι τι άλλο ρε Τζεν; Δεν ξέρεις τι κάνουμε σε κάθε πρώτο χορό; Βγάζουμε σαν "Queen" και σαν "King" για όλο το χρόνο της χρονιάς! Και όπως πάντα εσύ βγαίνεις Queen. Πρέπει να κανονίσεις τον στολισμό σε ποιον χόρο του σχολείου θα γίνει..."
"Έλλη δεν νομίζω πως θα συμμετέχω φέτος." "Κοριτσάκι μου δεν πας καλά."  Με πήρε από το χέρι και με πήγε ξανά μέσα στο σχολείο. Δεν έχω καθόλου όρεξη να ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Άλλα πρέπει...Έχω τόσο λίγο χρόνο όμως.