Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 1

Η ταλαιπωρημένη της όψη αλλά και το ρυτιδιασμένο της πρόσωπο καθρεφτίζουν τα δύσκολα χρόνια που πέρασε για τα οποία όμως ποτέ της δεν παραπονέθηκε. Τη παρατηρώ εδώ και χρόνια πως αντιμετωπίζει γεγονότα και καταστάσεις και τη θαυμάζω.

Μακάρι και εγώ τώρα να είχα τη δύναμη να συμβουλέψω σωστά τον εαυτό μου αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω και μπορώ να πω πως αυτό είναι γελοίο αφού όταν οι άλλοι ζητούν τη συμβουλή μου πάντα είμαι πρόθυμη και έτοιμη να τους τη δώσω. Τώρα γιατί δεν μπορώ ούτε μία συμβουλή να δώσω στον εαυτό μου δεν το καταλαμβαίνω, αλλά πλέον πιστεύω στα λόγια αυτής της σοφής γυναίκας που κάθεται απέναντι μου και με κοιτάζει εξεταστικά, πως δηλαδή ένα τρίτο άτομο πάντα σου δίνει τις καλύτερες συμβουλές αφού δεν είναι συναισθηματικά δεμένο με το θέμα που σε απασχολεί. Ίσως για αυτό το λόγο κάθομαι αυτή τη στιγμή απέναντι της και περιμένω να βρω στα λόγια της τη λύτρωση στο πρόβλημα μου.

Ο δυναμικός της χαρακτήρας, αυτός που σε ωθεί πάντοτε να αντιμετωπίσεις όποιες δυσκολίες εμφανιστούν στο δρόμο σου, σε συνδυασμό με τη τρυφερότητα και την ηρεμία που τη διακατέχουν είναι ικανά να σε αφοπλίσουν νομίζοντας πως έχεις δίπλα σου τον καλύτερο θεραπευτή. Δεν γνωρίζω καμία άλλη γυναίκα στα εξήντα πέντε της που να έχει αυτά τα γνωρίσματα στο χαρακτήρα της, όμως για τη γιαγιά Βασιλική, όπως αυτή λέει, όλα είναι θέμα αυτοπεποίθησης είτε είσαι πέντε είτε εξήντα πέντε. Από μικρή θυμάμαι να λέει σε μένα και στον αδερφό μου πως η καλύτερη δύναμη είναι η δύναμη της ψυχής. 'Όσο καλός άνθρωπος και αν θέλεις να γίνεις, αν η ψυχή σου είναι άδεια τότε δε θα καταφέρεις ποτέ σου να ανεβείς στο υψηλότερο σκαλοπάτι του δικού σου βάθρου που πάντα στόχευες. Όσο αυστηρή κι αν ήμουν εγώ ως μητέρα, ποτέ δε θα κατάφερνα να μεγαλώσω σωστά τα παιδιά μου, αν δεν εκδήλωνα τη μητρική μου αγάπη.' Μεγάλωσε τα παιδιά της με αξιοπρέπεια και ας χρειάστηκε να στερηθεί εκείνη και ο άντρας της πολλά για να τα καταφέρουν.

"Λοιπόν αγαπητή μου δεσποινίδα που οφείλω τη τιμή της επίσκεψης σας στο φτωχικό μου;" με ρωτάει με αυτό το θεατρινίστικο ύφος που λατρεύω πάνω της και κάθεται ίσια στην καρέκλα της όπως αρμόζει σε μια σωστή κυρία . "Που να οφείλεται η επίσκεψη μου δηλαδή; Απλά σε πεθύμησα και ήρθα να σε δω. Πρέπει να συμβεί κάτι για να έρθω να σε δω ή μήπως έγινε κάτι που πρέπει να το ξέρω;"
Προσπαθώ να κρυφτώ πίσω από προτάσεις και λέξεις αλλά με ξέρει τόσο καλά που είμαι σίγουρη πως ήδη κατάλαβε για ποιο λόγο βρίσκομαι και πάλι εδώ.
"Άσ'τα αυτά μικρή ξέρασε τα όλα."
Αν και τα χρόνια διαφοράς μεταξύ μας είναι πολλά μπορώ να πω πως είναι μια από τις καλύτερες μου φίλες μαζί με την Αντιγόνη και την Έλενα.
Πόσες φορές καθόμασταν στο κήπο του σπιτιού μου οι τέσσερις μας όταν ερχόταν η γιαγιά να μας δει και συζητούσαμε για θέματα που μας απασχολούσαν, με τη γιαγιά φυσικά να έχει τη θέση του συμβούλου. Ακόμα και στην Αντιγόνη έδωσε συμβουλές για το πως να πείσει τον αδερφό μου να παραδεχτεί επιτέλους τα αισθήματα του για εκείνη και με τις οδηγίες της τα κατάφερε χωρίς όμως να πει πουθενά για αυτή τη σχέση.

Τόσο προοδευτική και ανοιχτόμυαλη γυναίκα είναι που ακόμα και για το σεξ μας μιλάει κάνοντας μας να κομπλάρουμε. Φυσικά ο λόγος που μιλάει ανοιχτά για όλα χωρίς δισταγμό είναι γιατί η γιαγιά Βασιλική συναναστρέφεται εδώ και χρόνια με παιδιά αφού είναι δασκάλα και έτσι μπορεί να χειραγωγεί με τον τρόπο της οποιοδήποτε έχει απέναντι της ανεξαρτήτου ηλικίας.

Επίσης πριν κάποια χρόνια απόκτησε και πτυχίο ψυχολογίας αφού στα σαράντα πέντε της αποφάσισε να καθίσει ξανά στα θρανία. Ποτέ δεν άσκησε επαγγελματικά το πτυχίο της στη ψυχολογία αλλά όπως λέει έχει όλους εμάς για πελάτες της και είμαστε υπέρ αρκετοί, δεν χρειάζεται άλλους.

"Λοιπόν;" με επαναφέρει στην πραγματικότητα περιμένοντας να ακούσει τι θα της πω. "Φεύγει γιαγιά μου." της λέω αλλά δεν την βλέπω να αντιδρά με αυτό που μόλις της είπα. Με κοιτάζει απλά ανέκφραστη στα μάτια χωρίς να λέει κάτι και απορώ με την σιωπή της. "Γιαγιά; Γιαγιά σου λέω φεύγει ο Ορέστης μου. Τι θα κάνω;" Σκέφτομαι πως σε πέντε μέρες θα φύγει και προσπαθώ να βρω τρόπους να κρύψω τη στεναχώρια μου. Σπουδάζει εδώ και δύο χρόνια γιατρός αλλά πριν μερικές μέρες έλαβε απάντηση σχετικά με μια αίτηση που έκανε σε ένα πανεπιστήμιο στην Αμερική και λένε ότι τον δέχτηκαν.

"Το ξέρω Μαρίλια." λέει η γιαγιά. Το ξέρει ήδη η γιαγιά; Μα πως; "Το ξέρεις ότι φεύγει ο Ορέστης; Μα πως;" τη ρωτάω αφού δεν καταλαμβαίνω. "Ήρθε ο Ορέστης εδώ Μαρίλια πριν δύο μέρες και μου το είπε." απαντάει η γιαγιά χωρίς περιστροφές. "Ήρθε εδώ ο Ορέστης; Για στάσου πριν δύο μέρες έλαβε απάντηση από το πανεπιστήμιο." μουρμουρίζω και αμέσως αντιλαμβάνομαι πως η γιαγιά γνώριζε για αυτό πριν καν το μάθω εγώ. "Ναι Μαρίλια, μόλις έλαβε αυτό το χαρτί ήρθε εδώ ρωτώντας με τι να κάνει. Δεν είχε σκοπό να σου αναφέρει τίποτα κόρη μου. Δεν θα δεχόταν τη θέση και δεν θα έλεγε τίποτα. Εγώ τον έπεισα ότι πρέπει να ξέρεις κι εσύ για αυτό. Πρέπει να σκεφτείτε τα όνειρα σας πρώτα χωρίς εγωισμούς στη μέση. Όσο για τη σχέση σας, αν θέλετε και οι δύο να αντέξει τότε θα γίνει. Αν χωριστείτε για κάποια χρόνια δεν σημαίνει πως θα χαθεί για πάντα αυτό που έχετε. Απλά θα το κοιμήσετε λίγο καιρό μέχρι την ανανέωση αυτής της φλόγας."

Όσο μιλούσε η γιαγιά προσπαθούσα να κατανοήσω τι θέλει να μου πει και νομίζω πως τελικά το βρήκα. Δεν πρέπει να σκεφτώ μόνο τον εαυτό μου αλλά και τον Ορέστη. Ναι όταν φύγει θα είμαι μόνη αλλά τουλάχιστον θα κάνει αυτό που καιρό ονειρεύεται. Αν όμως δεν τον αφήσω να φύγει τότε θα εγκλωβιστεί σε μια ζωή χωρίς να κάνει τα όνειρα του. Έχει δίκιο η γιαγιά αν θέλουμε αυτός ο έρωτας και η σχέση δεν θα χαθεί.

"Σε ευχαριστώ γιαγιά για όλα." λέω και χαμογελάω. "Δεν έκανα κάτι εγώ παιδί μου απλά σου ανέφερα πως είναι κάποια πράγματα αν τα δούμε από μια άλλη πλευρά." λέει και όπως πάντα δεν δέχεται να λέμε πως κάνει κάτι σημαντικό.

"Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει!
Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!"
Χαλίλ Γκιμπράν