Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 26

Βρίσκομαι και πάλι στο δωμάτιο του Ανδρέα μιλώντας του διαρκώς για όσα γίνονται.

"Κόρη μου πως είσαι;" ακούω τη φωνή της μαμάς να με ρωτά και γυρίζω και την βλέπω να μπαίνει στο δωμάτιο. "Κρατιέμαι γερά μαμά." απαντάω στην ερώτηση της αλλά δεν λέω ψέματα νιώθω δυνατή σήμερα.

Μετά την συζήτηση που είχα το πρωί με το νονό μου νιώθω πολύ καλά αφού μου είπε πως ο Ανδρέας δείχνει ήδη κάποια σημάδια αφύπνισης.
"Δεν επικοινώνησες με κανένα σήμερα και ανησυχήσαμε. Όλη μέρα εδώ ήσουν;" ρωτάει και κάθεται δίπλα μου και με βάζει στην αγκαλιά της όπως ένα μικρό μωρό.

"Όχι ήμουν το πρωί αλλά κατά το μεσημέρι πήγα στο σπίτι να κοιμηθώ γιατί έμεινα ξύπνια όλο το βράδυ. Στις εφτά το απόγευμα ήρθα πάλι εδώ γιατί μου είπε ο νονός ότι μπορώ να μείνω εδώ με τον μικρό όλο το βράδυ." της λέω.

"Ωραία θα μείνω και εγώ μαζί σου και σε λίγο θα έρθει και ο μπαμπάς σου να φέρει φαγητό." λέει και με φιλάει στο μέτωπο. "Μα μαμά πρέπει να κοιμηθείτε. Είστε γιατροί και δεν μπορείτε να λείψετε από τα καθήκοντά σας."
Έχουν μια κλινική και επίσης δεν μπορούν να λείψουν γιατί όλο και κάποια εγκυμονούσα θα τους χρειαστεί.
"Μαρίλια δεν είμαστε μόνο εμείς οι γυναικολόγοι στην κλινική. Υπάρχουν ακόμα δύο γυναικολόγοι και επίσης δικαιούμαστε νομίζω κάποιες μέρες άδεια." μου λέει και έχει δίκιο.
Σπάνια παίρνουν άδεια αν και η κλινική μπορεί να δουλέψει και χωρίς αυτούς για κάποιες μέρες.

"Τι μαγείρεψε ο μπαμπάς;" ρωτάω και κουρνιάζω περισσότερο στην αγκαλιά της η οποία τις τελευταίες μέρες μου έλειψε.
"Μα το αγαπημένο της κορούλας του φυσικά." λέει παιχνιδιάρικα.
"Μακαρόνια με σολομό;" ρωτάω κοιτώντας την στα μάτια.
"Εννοείται. Για την κόρη του τα πάντα. Για αυτό δε νομίζεις ότι αξίζει μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί;" με ρωτάει χαμογελώντας.
"Όσα θέλει θα του δώσω." της λέω και της χαρίζω ένα φιλί στο μάγουλο.
"Πρόσεχε τι λες γιατί σε ακούει και όταν σου το ζητήσει δεν πρέπει να αρνηθείς." μου ψιθυρίζει στο αυτί αλλά την κοιτάζω με απορία.
"Πίσω σου είναι." λέει και μου δείχνει να κοιτάξω προς τα εκεί, πράγμα που αμέσως κάνω.  

Βλέπω τον μπαμπά να κρατάει ένα μικρό αρκουδάκι στα χέρια του.
"Μικρή μου." λέει και ανοίγει τα χέρια του για μια αγκαλιά. Τον αγκαλιάζω και τον φιλάω στο μάγουλο.
"Αυτό είναι για τον μικρό. Το στέλνουν η Βασιλική και η Παντελίνα. Μου είπαν όταν στο δώσω να τις πάρεις τηλέφωνο να τους το πεις γιατί δεν πιστεύουν ότι θα θυμηθώ." λέει και μου δίνει το αρκουδάκι. Το βάζω δίπλα στον Ανδρέα αφού προορίζεται για αυτόν.
"Θα τις πάρω όταν πάμε κάτω και θα τις μαλώσω που προσβάλλουν το θείο τους."