Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 48

"Έλα ρε μωρό μου πάμε να σου δείξω ακόμα ένα μουσείο και μετά ό,τι θες θα κάνουμε."

Επιμένει εδώ και ώρα να με πάρει να δούμε ένα μουσείο αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να φύγω από την πολυσύχναστη και στολισμένη λόγω Χριστουγέννων, Τάιμς Σκουερ.

"Όχι Ορέστη. Σου το είπα και πριν, μας έμειναν δύο μέρες στη Νέα Υόρκη και θέλω επιτέλους να ξεκουραστώ. Δεν περπατώ άλλο." Αρχίζει να με εκνευρίζει το πείσμα του. Τι δεν καταλαμβαίνει πια;
"Μα αγάπη μου είναι..." Προσπαθεί να μου εξηγήσει αλλά δεν θέλω να ακούσω και έτσι συνεχίζω να τρώω το πρωινό μου.
"Δεν θέλω να ακούσω Ορέστη. Ήρθαμε αρχικά πέντε μέρες Νέα Υόρκη, έπειτα πήγαμε δώδεκα μέρες κρουαζιέρα και τις υπόλοιπες εφτά μέρες επιστρέψαμε και πάλι στη Νέα Υόρκη. Σε δύο μέρες επιστρέφουμε και θέλω να ξεκουραστώ όπως σου είπα." Επιμένω και εγώ για να καταλάβει αλλά πάλι τίποτα. "Θα σε ξεκουράσω εγώ μετά μωρό μου. Εξάλλου στην κρουαζιέρα δεν κουράστηκες και τόσο. Άντε πάμε." λέει και με σκουνταει.

"Ορέστη αν δεν θες να χάσω το μωρό μας κάτσε εκεί που είσαι." του λέω με νεύρα αλλά μόλις συνειδητοποιώ τι είπα γουρλώνω τα μάτια μου. Ο Ορέστης με κοιτάζει ανέκφραστος χωρίς να λέει κάτι και αυτό με αγχώνει.

"Αγάπη μου" του χαϊδεύω το μάγουλο μπας και συνέλθει αλλά παραμένει παγωμένος στη θέση του.
"Πες μου ότι λες αλήθεια." λέει αλλά η φωνή του ίσα που ακούγεται.
"Ναι. Ε μάλλον ναι. Βασικά έκανα τεστ εγκυμοσύνης πριν δύο μέρες γιατί το υποψιαζόμουν και βγήκε θετικό άρα μάλλον είμαι. Όταν επιστρέψουμε θα το επιβεβαιώσουμε." του λέω και ανυπομονώ να επιστρέψω πίσω για αυτό το λόγο.
"Άρα μου λες ότι θα ξαναγίνω μπαμπάς;" ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια αλλά εξακολουθεί να μην δείχνει κανένα συναίσθημα. "Ναι αγάπη μου." του λέω χαμογελώντας.

"Θα γίνω μπαμπάς. Θα γίνω μπαμπάς." Με πιάνει από τη μέση και αρχίζει να με φιλάει. Φαίνεται αρκετά χαρούμενος μπορώ να πω αν και είμαι σίγουρη πως είναι αφού το θέλει εδώ και καιρό. "Είσαι χαρούμενος;" τον ρωτάω αν και νομίζω είναι αχρείαστη η ερώτηση μου.

"Είμαι ευτυχισμένος. Πετάω ψηλά. Πριν ένα μήνα παντρευτήκαμε και τώρα μου ανακοινώνεις πως είσαι έγκυος. Πως γίνεται να μην είμαι χαρούμενος;" μου λέει και με σφίγγει στην αγκαλιά του.
"Έλα πάμε, πρέπει να ξεκουραστείς μωρό μου." Αφήνει χρήματα στο τραπέζι και σηκώνεται τραβώντας και μένα μαζί του. "Που θα πάμε;" τον ρωτάω και περνάω τα χέρια μου γύρω από τη μέση του. "Κάπου που θα βρούμε καθαρό αέρα για να αναπνεύσει η κούκλα εγκυμονούσα γυναίκα μου. Στο Σεντραλ Παρκ." λέει και με φιλάει. "Πάμε αγάπη μου."