Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 6

Το επόμενο πρωί ο Αλέξης με βρίσκει στην κουζίνα να κάθομαι στο ψηλό σκαμπό με τους αγκώνες μου να ακουμπάνε πάνω στον πάγκο κουζίνας κρατώντας το κεφάλι μου και να κατηγορώ τις ορμόνες μου για όσα μου συμβαίνουν. Ακόμα και το φως του ήλιου που εισβάλλει στο χώρο μέσα από το μεγάλο παράθυρο στα αριστερά μου με ενοχλεί. Μονολογώ ακατάπαυστα με τα μάτια μου να είναι προσκολλημένα στα ολόλευκα ντουλάπια που βρίσκονται απέναντι μου και ευτυχώς που δεν έφτασα στο σημείο να περιμένω και απάντηση από αυτά.

Το πρωινό ξύπνημα άρχισε πλέον να είναι δύσκολο αφού ο ανήσυχος ύπνος μου με κάνει να νιώθω κάπως εξαντλημένη. Ο μονόλογος που κάνω περί των προβλημάτων που μου δημιουργά η εγκυμοσύνη διακόπτεται από τον Αλέξη ο οποίος μου λέει να μην ρίχνω φταίξιμο στην εγκυμοσύνη για το ότι δεν κοιμάμαι καλά αφού με διαβεβαιώνει ότι η αιτία που το δημιουργά όλο αυτό έχει το όνομα Ορέστης.

"Και από που ως που φταίει ο Ορέστης αγαπητέ μου αδερφούλη για τον ανήσυχο ύπνο μου;" ρωτάω με ειρωνικό ύφος αφού δεν μπορώ να καταλάβω που το πάει με αυτό που λέει.
"Ίσως γιατί όλη νύχτα παραμιλούσες και φώναζες το όνομα του Ορέστη αφερφούλα. Μην ξεχνάς ότι το δωμάτιο σου βρίσκεται απέναντι από το δικό μου και επίσης με διαταγή του μπαμπά, από τη στιγμή που μπήκες στον έβδομο μήνα, κοιμάσαι με ανοιχτή πόρτα για να μπορούμε να σε ακούμε αν χρειαστείς κάτι. Ακόμα και στον ύπνο σου τον βλέπεις. Πως να μείνεις ήσυχη το βράδυ; Πάντως δεν θέλω να ξέρω τι έβλεπες γιατί ακουγόσουν διαφορετικά από άλλες φορές."

Ωχ, δίκιο έχει ο άτιμος. Ότι τον βλέπω συχνά στον ύπνο μου είναι αλήθεια σχεδόν κάθε βράδυ αλλά δεν ήξερα ότι παραμιλούσα και μαλιστα το όνομα του. Είπε πως χθες ακουγόμουν διαφορετικά και αναρωτιέμαι άραγε τι να εννούσε με αυτό.

Προσπαθώ να θυμηθώ το όνειρο που είδα χθες αλλά δεν τα καταφέρνω.
Στρίβω νευρικά το βραχιόλι που έχω στον καρπό μου και τότε μια εικόνα του χθεσινού ονείρου μου έρχεται στο μυαλό.

Ονειρεύτηκα την ημέρα που κέρδισα σε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας και ο Ορέστης μου χάρισε ένα βραχιόλι το οποίο από τότε το φοράω στο χέρι μου. Χαμογελάω σε αυτή την γλυκιά ανάμνηση αλλά γουρλώνω τα μάτια όταν συνειδητοποιώ ότι το όνειρο μου περιείχε και τη συνέχεια εκείνης της μέρας. Ονειρεύτηκα τη στιγμή που έκανα έρωτα με τον Ορέστη. Παρακαλώ θεούς και δαίμονες να μην κατάλαβε τίποτα κανείς αλλά πολύ αμφιβάλλω γι' αυτό αφού αμέσως βλέπω το πονηρό χαμόγελο του αδερφού μου.