Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 14

"Μαρίλια ξυπνά κορίτσι μου πρέπει να θηλάσεις το μωρό σου." ακούω τη φωνή της μαμάς μου να μου λέει και νιώθω το χάδι της στο κεφάλι μου. Για δεύτερη φορά σήμερα θα πρέπει να τον θηλάσω κάτι που είναι το αγαπημένο μου αφού νιώθω έντονη την σύνδεση με το γιο μου αυτή τη στιγμή.

Ανοίγω λίγο τα μάτια μου και βλέπω δίπλα μου τη μαμά μου να κρατάει τον εγγονό της και να τον κοιτάζει με λατρεία. Απλώνω το χέρι μου και χαϊδεύω το χεράκι του που ξεκουράζεται μέσα στο χέρι της γιαγιάς του. "Μαμά..." "Κοριτσάκι μου. Για δες τι όμορφο δώρο έχω στα χέρια μου." λέει συγκινημένη.
"Το καλύτερο και ομορφότερο δώρο." λέω χαμογελώντας. Μου δίνει τον μικρό και αφού με ενημερώνει και πάλι τα περί θηλασμού με αφήνει μόνη.

Όσο θηλάζω τον μικρό οι σκέψεις μου ταξιδεύουν και δημιουργούν έναν όμορφο μελλοντικό κόσμο για το γιο μου. Σε αυτό τον κόσμο η σκέψη μου περιέχει και τον Ορέστη κάτι όμως που στον πραγματικό κόσμο είναι ακατόρθωτο. Μόνο στις σκέψεις και στα όνειρα μου τον βλέπω δίπλα σε μένα και στο γιο μας να μας αγαπάει και να μας υποστηρίζει. Δεν θα αφήσω όμως να λείψει στο γιο μου τίποτα ακόμα και ο πατέρας του. Πάντα θα του μιλάω για αυτόν χωρίς όμως να του αποκαλύψω την αλήθεια. Πρέπει να ξέρει για τον μπαμπά του αλλά όχι όλα όσα θα τον πληγώσουν και θα ξεκινήσω να του μιλάω από τώρα όσο κι αν θεωρηθώ τρελή.
"Αγάπη μου γλυκιά είσαι το καλύτερο δώρο για μένα και τον μπαμπά φυσικά. Ξέρεις και ο μπαμπάς έχει γενέθλια σήμερα άρα θα γιορτάζετε την ίδια μέρα τα γενέθλια σας. Του μοιάζεις κιόλας μικρέ μου, είστε ίδιοι και είμαι σίγουρη πως αν μπορούσε να είναι εδώ θα χαιρόταν πολύ που θα σε έβλεπε. Δυστυχώς αγόρι μου δεν μπορεί να έρθει αλλά σου στέλνει πολλά φιλάκια και την αγάπη του." λέω στο γιο μου που ήδη έχει φάει και προσπαθεί να κοιμηθεί.
"Σ'αγαπώ μικρέ μου. Να το θυμάσαι πάντα αυτό Ανδρέα μου. Και θα ειμαι εδώ για πάντα. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου." του λέω και δεν είναι μόνο μία απλή υπόσχεση. Ό,τι κι αν γίνει εδώ θα είμαι.

"Και εγώ εδώ θα είμαι πάντα να σας προσέχω και τους δύο."

Τη στιγμή με το γιο μου διακόπτει ο αδερφός μου ο οποίος μάλλον άκουσε πολλά από αυτά που έλεγα στο μικρό. "Αλέξη μου γιατί δεν έφυγες; Είναι τέσσερις το πρωί τι κάνεις εδώ;" τον ρωτάω.
"Έμεινα να φυλάω το χώρο. Και επίσης ήθελα να χαρίσω ένα μεγάλο φιλί στην αδερφή μου και στο ανιψάκι μου. Μήπως τους είδες πουθενά;" με ρωτάει αλλά εγώ μένω στο πρώτο πράγμα που μου είπε. Είπε να φυλάει το χώρο αλλά αφού υπάρχουν φύλακες στην κλινική. Θα με τρελάνει αυτός ο άνθρωπος.
"Γιατί έμεινες να φυλάς το χώρο δεν είναι εδώ οι φύλακες;" ρωτάω και γελάει.
"Εδώ είναι απλά εκτελώ χρέη προσωπικού φύλακα. Ο πελάτης μου είναι λίγο δύσκολο να φυλαχτεί μόνος του αφού ζυγίζει μόνο τρία κιλά και έτσι με προσέλαβε ως προσωπικό του φύλακα." λέει και μου κλείνει το μάτι. Όπως πάντα ο Αλέξης με τα πειράγματα του. Αλλά τόσο προστατευτικός που έγινε θα αρχίσω να φοβάμαι για το μέλλον.
"Δηλαδή μιλήσατε και σε προσέλαβε έτσι εύκολα χωρίς καν να σε γνωρίσει; Τόση εμπιστοσύνη σου έχει;" του ανταποδίδω και εγώ το πείραγμα.
"Αν μιλήσαμε; Εννέα μήνες στην κοιλιά της μητέρας του με έμαθε πολύ καλά. Κάναμε σοβαρές κουβέντες. Αλλά τώρα άφησε με να πάρω την πληρωμή μου." μου λέει σοβαρός και ανοίγει τα χέρια του για να του δώσω τον μικρό.
"Μπορώ να μάθω την πληρωμή σου κύριε φύλακα;" ρωτάω γελώντας.
"Συμφωνήσαμε για μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά αλλά τώρα που το σκέφτομαι θα αλλάξω την τιμή και θα πάρω άπειρες αγκαλιές και άπειρα φιλιά. Ε τι λες;" λέει και αρχίζει να του δίνει φιλιά στο πρόσωπο.
"Σε ευχαριστώ Αλέξη." λέω συγκινημένη. Το να αγαπάει τον γιο μου τόσο πολύ είναι για μένα ευχάριστο γιατί ξέρω πως πάντα θα τον έχει πάντα υπό την προστασία του όπως είχε και έχει εμένα τόσα χρόνια.
"Για ποιο πράγμα μου λες ευχαριστώ;" ρωτάει απορημένος.
"Για όλα. Που είσαι δίπλα μου και με στηρίζεις, που αγαπάς και εμένα και τον γιο μου, που είσαι ο καλύτερος αδερφός, που..." Δεν μπορώ να τελειώσω την προταση μου αφού ξεσπάω σε κλάματα.
"Μην κλαις μικρή μου και μην λες ευχαριστώ σε μένα. Θέλω και τα κάνω όλα Μαρίλια." λέει και με αγκαλιάζει με το ένα χέρι αφού στο άλλο κρατάει τον μικρό.
"Αλέξη, ευχαριστώ θα σου λέω για μια ζωή όπως και συγνώμη για την αναστάτωση στη ζωή σου τον τελευταίο χρόνο. Δεν είναι χρέος σου να είσαι συνεχώς κοντά μου. Έχεις κι εσύ προσωπική ζωή Αλέξη και πότε μην την παραμελήσεις για κανέναν. Τώρα πια έχοντας τον γιο μου δίπλα μου μπορώ να αντιμετωπίσω όλες τις δυσκολίες της ζωής. Γι'αυτό σου λέω σκέψου τον εαυτό σου και την Αντιγόνη και εμείς εδώ θα είμαστε." Δεν μπορώ να σκέφτομαι πως ότι του ζητήσω παρατάει τα πάντα για να είναι δίπλα μας. Έχει δική του ζωή και πρέπει να την ζήσει. "Μαρίλια δεν μπορώ να μην σας έχω στη ζωή μου. Είστε κομμάτι αυτής και όσο με χρειάζεστε εγώ θα είμαι πάντα εκεί για σας. Δεν πρόκειται να παίξω την πατρική φιγούρα στον μικρό γιατί δεν είναι δική μου δουλειά αυτή. Μέχρι να αποφασίσει να έρθει ο Ορέστης και να σταθεί δίπλα σας όπως σας αξίζει τότε εγώ θα είμαι πάντα εκεί με όποιο τρόπο θέλετε ως αδερφός, ως θείος ή ως φίλος." λέει εννοώντας κάθε λέξη του.
"Ως νονός θα είσαι στη ζωή μας;" τον ρωτάω.
"Ό,τι θέλετε θα είμαι." απαντάει γρήγορα και μάλλον δεν επεξεργάστηκε αυτό που του είπα.
"Τι είπες νονός; Εγώ νονός;" ρωτάει έκπληκτος μόλις αντιλαμβάνεται τι του είπα και νεύω θετικά απαντώντας στην ερώτηση του αφού η αντίδραση του μου προκαλεί γέλιο και δεν μπορώ να μιλήσω.
"Δηλαδή θα είμαι πνευματικός πατέρας αυτού του μικρού; Άντε μικρέ για να σε δω να μεγαλώνεις." μιλάει στον μικρό με ένα πονηρό ύφος.
"Πρόσεξε πολύ καλά μην κάνεις το γιο μου σαν τα μούτρα σου." Προσπαθώ να τον απειλήσω αλλά το γέλιο δεν με εγκαταλείπει.
"Γιατί τι έχουν τα μούτρα μου; Και όμορφος είμαι και τη δουλειά μου έχω ως δικηγόρος, φυσικά μεταξύ μας τώρα πάλι καλά που είναι δικηγόρος ο θείος Αναστάσης και με έβαλε κατευθείαν δίπλα του στη δουλειά ." μου λέει περήφανος δείχνοντας τον εαυτό του ασχέτως πως δουλειά βρήκε μόλις ένα μήνα πριν.
"Επίσης πάντα κυκλοφορώ με ωραίες γυναίκες και φυσικά πρέπει να του μάθω τον τρόπο να το κάνει και αυτός." συνεχίζει να λέει με ένα αλαζονικό ύφος.
"Ναι ε; Και για πες μου ποιες γυναίκες κυκλοφορείς αφού η Αντιγόνη είναι στην Αγγλία για σπουδές;" Καταφέρνω επιτέλους να πάρω το σοβαρό μου ύφος και τον ρωτάω αλλά πάντα με μια παιχνιδιάρικη διάθεση αφού μου αρέσει να τον πειράζω.
"Μιλάω γενικά Μαρίλια. Πάντα είχα όμορφες κοπέλες δίπλα μου αν και αυτήν που έχω τώρα δεν την αλλάζω. Αν σκεφτείς πως οπουδήποτε πηγαίνω βλέπω κοπέλες κάθε ηλικίας να κόβουν φλέβα για την πάρτη μου ε όσο να 'ναι αυτό είναι μία επιτυχία. Ξέχασα να αναφέρω ακόμα μία στη λίστα μου η οποία είναι και αυτή κούκλα και με ακολουθεί πιστά, αν και είναι πολύ έξυπνη και πολλές φορές με αφήνει άφωνο." λέει χωρίς να αποχωρίζεται αυτό το αλαζονικό και αυτάρεσκο ύφος του που ευτυχώς δεν το χρησιμοποιεί πάντα γιατί θα ήταν εναντίον του. Απορώ όμως για ποια κοπέλα μιλάει και εγώ δεν την γνωρίζω.
"Πολύ θα ήθελα να γνωρίσω την κοπέλα που αφήνει άφωνο τον αδερφό μου και είμαι σίγουρη πως θα γίνουμε πολύ καλές φίλες." του λέω με ενδιαφέρον.
"Α δεν θα δυσκολευτείς πολύ να την γνωρίσεις. Απλά πήγαινε μπροστά σε ένα καθρέφτη και θα την δεις." μου λέει και χαμογελάει και τότε αντιλαμβάνομαι πως για μένα μιλάει τόση ώρα.
"Ρε Αλέξη ώρες-ώρες μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι στα αλήθεια χαζός αλλά ευτυχώς σε γνωρίζω καλά και ξέρω πως δεν είσαι. Τώρα γιατί ο εγκέφαλος σου δεν λειτουργεί πάντα σωστά είναι ανεξήγητο φαινόμενο." του λέω γελώντας. "Μα γιατί το λες αυτό;" ρωτάει αλλά βλέπω στα μάτια του ότι καταλαβαίνει τι εννοώ.
"Ίσως γιατί είμαι αδερφή σου και όχι μια απλή κοπέλα που καταφέρνεις να ρίξεις στην αγκαλιά σου με την γοητεία σου. Είμαι αδερφή σου και είτε το θέλω είτε όχι τόσα χρόνια δίπλα σου είμαι." Εννοείται πως θέλω και είμαι δίπλα του αλλά όπως είπα μου αρέσει να τον πειράζω.
"Μα για αυτό ακριβώς σου λέω. Τόσα χρόνια που κυκλοφορείς δίπλα μου σου μετέδωσα στοιχεία της ομορφιάς και της λάμψης μου. Εξάλλου σε ποιον νομίζεις ότι έμοιασες; Επίσης τι εννοείς είτε το θέλεις είτε όχι είσαι δίπλα μου; Σε αναγκάζει κανείς να το κάνεις χωρίς τη θέλησή σου;" Αφήνει τον μικρό δίπλα στο κρεβατάκι του και έρχεται με δήθεν απειλητικό ύφος προς το μέρος μου.
"Όχι, όχι. παρεξήγησες αδερφούλη μου. Η αγάπη που σου έχω με καθηλώνει δίπλα σου χωρίς να μπορώ να ξεκολλήσω. Η λάμψη και η ομορφιά σου με τυφλώνουν και δεν μπορώ να αλλάξω πορεία. Μόνο Αλέξης λέει το μυαλό μου." του λέω και γελάω.
"Με κοροϊδεύεις μικρή αλλά έχε χάρη που μόλις έχεις γεννήσει και δεν θέλω να σε ταλαιπωρήσω άλλο." μου λέει και γελάει και αυτός μαζί μου. "Αλήθεια σε αγαπάω πολύ και σοβαρά τώρα δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο αδερφό από σένα." Καταφέρνω να του πω αφού ησυχάσει κάπως το γέλιο μας.
"Το ξέρω μικρή μου. Και εγώ σε αγαπάω πολύ και σένα και το μικρούλι μας. Χαίρομαι που γελάς και έτσι θέλω να σε βλέπω." λέει και με αγκαλιάζει. Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω πως είναι ήδη περασμένες πέντε.
"Άντε νονέ πήγαινε να κοιμηθείς για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε κι εμείς." λέω και του δείχνω την έξοδό με το χέρι μου.
"Πρώτα να φιλήσω το βαφτιστήρι και την αδερφούλα μου και μετά θα φύγω." λέει και αφού μας φιλάει φεύγει από το δωμάτιο.

"Ό,τι και να πεις είναι λίγο για τα πλεονεκτήματα, τους κινδύνους και τη δύναμη που έχει το γέλιο μεταξύ δύο ανθρώπων."
Francoise Sagan