Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 30

"Ανδρέα έλα να σου φορέσω τα παπούτσια σου γιατί πρέπει να φύγουμε." φωνάζω τον μικρό ο οποίος πάλι είναι έξω στο καραβάκι του.

Έρχεται στο σαλόνι και βγάζει τις παντόφλες του για να του βάλω τα παπούτσια.
"Τι έκανες πάλι έξω;" τον ρωτάω ενώ δένω τα κορδόνια των παπουτσιών του.
"Πήγα να δω αν είναι όλα καλά στο καράβι μου." λέει σοβαρός. "Και; Είναι όλα καλά;" ρωτάω. "Ναι. Κανείς δεν το πείραξε." λέει περήφανος.
"Μάλιστα. Πάμε καπετάνιε μου;" τον ρωτάω και σηκώνομαι. "Πάμε μαμά." λέει και αφού πάρω την τσάντα μου και τα μπισκότα που έψησα το βράδυ βγαίνουμε έξω και πάμε στον αυτοκίνητο. Τον βάζω στο κάθισμα του και αφού πηγαίνω στη θέση μου ξεκινάω το αυτοκίνητο με προορισμό το μαγαζάκι.

Τις μέρες που ακολούθησαν μετά που συνήλθε ο μικρός μίλησα με τον Στέλιο και την Άννα και συνεννοηθήκαμε να ανοίξουμε το μαγαζάκι το Σάββατο, δηλαδή σήμερα και αφού ο μικρός είναι καλά αποφάσισα να πάω λίγες ώρες εκεί.
"Μαμά θέλω να μου πεις τραγούδι." ακούω το μικρό να μου λέει από το πίσω κάθισμα. "Τι τραγούδι θες να πούμε;" ρωτάω και τον βλέπω να σκέφτεται.
"Ό,τι θες εσύ μαμά." λέει τελικά.

Το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό που τραγουδάω συνεχώς τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είναι παιδικό.

"Έχω μια διάθεση απόψε να σε δω. Αχ και τι δε θα 'δινα να 'ρχόσουνα εδώ. Τα δικά σου βήματα να ακούσω στα σκαλιά, κι ύστερα στη πόρτα να γυρίζεις τα κλειδιά.
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό, μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ'αγαπώ.
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
Θέλω να γυρίσεις,
να σ'αγγίξω,
να σε δω..."

Τραγουδάω λοιπόν ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια που τα τελευταία χρόνια με εκφράζει απόλυτα. Ο Ανδρέας, παρατηρώντας τον από τον καθρέφτη κάθεται ήσυχα και μάλλον απολαμβάνει το τραγούδι.

Μετά από μια άκρως μουσική διαδρομή φτάνουμε επιτέλους στο μαγαζάκι. Βγάζω τον Ανδρέα από το αυτοκίνητο και πηγαίνουμε στην πίσω είσοδο. "Ανδρέα μου κάποια στιγμή όταν εγώ θα έχω δουλειά θα μείνεις με τον Στέλιο ή την Άννα. Θέλω να τους ακούς και να είσαι ήσυχος, εντάξει αγόρι μου;" τον ρωτάω και με το κεφαλάκι του γνέφει θετικά.

Ξεκλειδώνω την πόρτα και μια μυρωδιά καθαριότητας και ψημένων μπισκότων εισβάλλει στα ρουθούνια μου.
"Αγάπη μου πήγαινε στον παιχνιδότοπο να παίξεις μέχρι να ετοιμάσω κάποια πράγματα." λέω στον γιο μου ο οποίος μόλις ακούει τι του λέω χαμογελάει και αμέσως κάνει μεταβολή και φεύγει.