Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 42

Μπαίνω χαρούμενη στο σπίτι και κατευθύνομαι στην κουζίνα για να φτιάξω το γλυκό που αρέσει στον Ορέστη. Χάρηκα τόσο πολύ για τον Στέλιο και την Άννα, οι οποίοι μου ανακοίνωσαν τον αρραβώνα τους, που έχω διάθεση να φτιάξω πολλά γλυκά αλλά ας αρκεστώ σε ένα.

* * * * * *

Μετά από σαράντα λεπτά η τάρτα λεμόνι με πραλίνα είναι έτοιμη και τη βάζω στον πάγκο να κρυώσει. Ακούω κλειδιά στην πόρτα άρα ήρθε ο Ορέστης με τον μικρό.
"Γλυκό, γλυκό." Ο Ανδρέας φωνάζει και ακούω τα γρήγορα βήματα του να έρχονται προς την κουζίνα.

Η μύτη αυτού του παιδιού είναι πολύ ευαίσθητη. Μα μόλις πέρασε την πόρτα να μυρίστηκε το γλυκό;
"Μαμά έκανες γλυκό;" ρωταει με ένα μεγάλο χαμόγελο με το που μπαίνει στην κουζίνα.
"Ναι έφτιαξα αλλά δεν θα το φάμε τώρα. Τώρα θα πλύνουμε τα χεράκια μας για να φάμε φαγητό. Το γλυκό μετά εντάξει;" Η απογοήτευση του μεγάλη αλλά τελικά συμφωνεί σε αυτό που του λέω.
"Πήγαινε να φωνάξεις τον μπαμπά για να φάμε αγόρι μου." Φεύγει τρέχοντας να βρει τον Ορέστη και ακούω τη φωνούλα του να τον φωναζει.

Βάζω τα σουπλά στο τραπεζι και τα τρία σερβίτσια μαζί με τα ποτήρια. Δεν έχω συνηθίσει πως στο τραπέζι μας προστέθηκε ακόμη ένα άτομο εδώ και δύο μήνες, αν και πάντα ήλπιζα να γίνει και αυτό.
"Μαγείρεψε το μωρό μου;" ακούω τη φωνή του πίσω μου και νιώθω το χέρι του στη μέση μου και τρομάζω αφού δεν τον άκουσα να έρχεται.
"Ρε Ορέστη με τρόμαξες." του λέω με το χέρι μου αυτόματα να πηγαίνει στο σημείο της καρδιάς από την τρομάρα μου. "Συγνώμη μωρό μου." Σκύβει και με φιλάει στο σημείο της καρδιάς αλλά αντί να ηρεμήσω, περισσότερο αυξάνονται οι χτύποι της καρδιάς μου.
"Έλα να φάμε." Η φωνή μου βγαίνει τσιριχτή ως ένδειξη της αδυναμίας που νιώθω όταν είναι τόσο κοντά μου.

Καθόμαστε και οι τρεις στο τραπέζι και σερβίρω.
"Μυρίζει πολύ ωραία." λέει ο Ορέστης και χαμογελάει.
"Είδες τι χαρισματικό κορίτσι είμαι;" τον ρωτάω κλείνοντας του το μάτι.
"Είναι χοιρινό με σάλτσα δαμάσκηνο και ρυζάκι. Επίσης έχω φτιάξει και το αγαπημένο σου γλυκό." Ελπίζω να του αρέσει το φαγητό αλλά αφου αρέσει στον Ανδρέα που είναι τόσο επιλεκτικός στις γεύσεις τότε θα αρέσει και στον Ορέστη.

"Δυστυχώς το γλυκό σου θα το τιμήσω πολύ αργότερα. Με κάλεσαν από το νοσοκομείο και μου είπαν πως με χρειάζονται για λίγες ώρες έτσι δεν μπορώ να αρνηθώ." λέει και βάζει στο στόμα του μια γεμάτη μπουκιά φαγητού.
"Μα υποτίθεται έχεις ρεπό σήμερα. Έχω καλέσει τα παιδιά να έρθουν εδώ το απόγευμα. Να το ακυρώσω;"
"Με κάλεσαν και πρέπει να πάω αλλά μην ανησυχείς δεν θα αργήσω. Μην το ακυρώσεις στα παιδιά. Εγώ μέχρι τις έξι θα είμαι στο σπίτι."