Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 43

Φτάνω έξω από την πόρτα του Δρ. Στεφάνου αλλά βλέπω πως δεν υπάρχουν πολλοί μικροί ασθενείς για να εξεταστούν. Χτυπάω την πόρτα και αφού λάβω θετική απάντηση την ανοίγω.

"Συγνώμη μπορείτε να μου πείτε που μπορώ να βρω τον κύριο Νικολάου;" ρωτάω την κοπέλα που κάθεται πίσω από ένα μαύρο γραφείο, η οποία μάλλον είναι η βοηθός του γιατρού. Κοιτάζει κάτι στον υπολογιστή και στη συνέχεια στρέφει το βλέμμα της πάνω μας.

"Λυπάμαι αλλά ο κύριος Νικολάου βρίσκεται σε άδεια εδώ και δύο μέρες. Μήπως θέλετε να του αφήσω κάποιο μήνυμα;" Ο τρόπος της ευγενέστατος αλλά μου λέει κάτι που με αφήνει άφωνη.

Ο Ορέστης είναι με άδεια εδώ και δύο μέρες; Μα εμένα μου είπε ότι έχει ρεπό σήμερα και ότι ήρθε στο νοσοκομείο γιατί τον χρειαζόντουσαν. Που πηγαίνει αυτές τις μέρες όταν φεύγει από το σπίτι λέγοντας πως πάει δουλειά; Που στο διαόλο είσαι Ορέστη; Γιατί μου είπες ψέματα;
"Ευχαριστώ πολύ αλλά είναι κάτι προσωπικό. Εμμ μήπως ξέρετε πότε επιστρέφει από την άδεια του;" τη ρωτάω και απορώ με τον εαυτό μου που βρίσκει τόση δύναμη και μιλάει.

"Ναι βεβαίως. Επιστρέφει σε δύο μέρες." Ευχαριστώ ξανά την γλυκιά κοπέλα και αποχωρώ διαλυμένη από τα ψέματα του Ορέστη. Δεν ξέρω που μπορεί να βρίσκεται και τι κάνει και το κυριότερο με ποιους είναι.

Βγαίνω έξω από το νοσοκομείο και μπαίνουμε σε ένα ταξί για να επιστρέψουμε πίσω στο σπίτι. Σκέφτομαι αν τελικά πρέπει να αναφέρω στον Ορέστη κατι από αυτά που έμαθα αλλά και πάλι είμαι περίεργη να δω για πόσο ακόμη θα με κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μου. Τι έχεις να κρύψεις Ορέστη; Υποτίθεται έχουμε την  ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη, όπως παλιά, στα οποία στηρίζεται αυτή η σχέση αλλά αν δεν υπάρχει η ειλικρίνεια τότε πως θα υπάρχει η εμπιστοσύνη; Δεν θα τρέξω μακριά του αλλά τουλάχιστον θέλω να με σέβεται. Αν συνέβαινε κάτι σοβαρό θα μου το έλεγε αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά. Κι αν τελικά υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του; Καλύτερα να μου το πει παρόλο που αυτό το ενδεχόμενο θα με καταστρέψει ακόμη μια φορά. Ξέρω πως αυτά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν δεν ήταν τα καλύτερα για κανένα από τους δύο μας. Εγώ ποτέ δεν σταμάτησα να τον αγαπώ και όπως λέει ούτε και αυτός. Αλλα αν τελικά είμαι απλά ένα απωθημένο για εκείνον; Ίσως από τότε που είμαστε ξανά μαζί να διαπίστωσε πως δεν αισθάνεται τίποτα πια για μένα παρόλο που για μένα αυτός και ο γιος μας είναι όλος μου ο κόσμος. Θα αντέξω ξανά αν με αφήσει και ειδικά τώρα που θα γνωρίζω πως θα είναι με τη θέληση του; Βιάζομαι και φτιάχνω σενάρια με το μυαλό μου αλλά δεν μου άφησε άλλη επιλογή από τη στιγμή που ξέρω πως κρύβει κάτι.