Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 13

Βρίσκομαι στο σπίτι της Έλενας πράγμα που γίνεται σχεδόν καθημερινά από τη μέρα που μάθαμε για τη συγγένεια μας, εδώ δηλαδή και ένα μήνα.

Επίσης γνώρισα και αυτόν τον τέλειο και ευγενικό άντρα που μου έλεγε η Έλενα και δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο, ο οποίος είναι κολλητός του αδερφού μου και δικός μου φίλος. Όταν το ανακάλυψα η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.

Έχω ήδη μπει στο μήνα μου εδώ και λίγες μέρες άρα πρέπει να είμαι ιδιαίτερα προσεκτική και να μην κουράζομαι αλλά και πάλι δεν μπορώ να μένω κλεισμένη στο σπίτι. Το θέμα του Ορέστη και το γράμμα που μου έστειλε είναι νωπό ακόμα αλλά προσπαθώ να μην με επηρεάζει.

Καθόμαστε μπροστά στο τζάκι στο σπίτι της Έλενας μαζί με τη μητέρα της απολαμβάνοντας ένα φλιτζάνι από την υπέροχη ζεστή σοκολάτα που η θεία Μαρίνα φτιάχνει με τόση μαεστρία. "Ο θείος που είναι;" ρώταω την Έλενα. "Είναι μέσα." με ένα νεύμα του κεφαλιού της μου δείχνει το γραφείο του θείου. Ευθύς αμέσως σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την δίφυλλη πόρτα του γραφείου. Σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να τον ενοχλήσω αλλά έχω την ανάγκη να του μιλήσω. Νομίζω πως η ιστορία του επαναλαμβάνεται στη δική μου ιστορία αλλά με διαφορετικό τρόπο και έτσι νιώθω πως αν του μιλήσω κάτι θα αλλάξει.

Χτυπάω δύο φορές την λευκή πόρτα και περιμένω να μου απαντήσει. "Παρακαλώ." λέει και ανοίγω την πόρτα. Κάθεται σκυμμένος στο γραφείο του και μελετάει κάποια χαρτιά. "Θείε" λέω και σηκώνει το κεφάλι του. Μόλις με βλέπει ενα ζεστό χαμόγελο εξαπλώνεται στο πρόσωπο του, ένα χαρακτηριστικό που μοιάζει στον μπαμπά μου.
"Μαρίλια μου. Καλωσόρισες κορίτσι μου. Πως είσαι;" σηκώνεται από την καρέκλα του και έρχεται να με αγκαλιάσει.
"Καλά είμαι θείε μου. Περιμένω τον μικρό να βγει." λέω χαμογελώντας.
"Εσύ πως είσαι;" τον ρωτάω. "Καλά είμαι κορίτσι μου. Με βασανίζουν οι γυναίκες της οικογένειας μου αλλά αντέχω. Έχει τραβήξει πολλά αυτό το κορμί αλλά ευτυχώς δεν χάνω από την τελειότητα μου." μου λέει με ένα δραματικό ύφος αλλά μετά γελάει και παρασέρνει και εμένα μαζί του. "Τώρα καταλαμβαίνω από που πήραν το χιούμορ και τον αυτάρεσκο χαρακτήρα τους η Έλενα και ο αδερφός μου." λέω μέσα από το γέλιο μου.
"Είστε και οι τρεις ίδιοι. Έχετε ένα αυτάρεσκο χαρακτήρα όμως είστε ψυχούλες. Χαίρομαι που σε γνώρισα αλλά περισσότερο χαίρομαι που είσαι θείος μου." του λέω και βλέπω έντονη τη συγκίνηση στα μάτια του. Με παίρνει από το χέρι και με βάζει να καθίσω στον καναπέ που έχει στο γραφείο του και κάθεται δίπλα μου. "Ξέρεις Μαρίλια, η Έλενα μου μιλόυσε για σένα πολύ πριν σε γνωρίσω. Χάρηκε πολύ όταν σε γνώρισε και γίνατε φίλες. Από τότε κατάλαβα ότι η Έλενα ωρίμασε εξαιτίας της φίλης της. 'Τόσο πολύ διαφέρει αυτή η φίλη σου από τις άλλες κοπέλες στην ηλικία σου;' την ρώτησα μια μέρα όταν ήρθε σπίτι μαζί με τα άλλα μου παιδιά τα οποία ήταν ενθουσιασμένα που σε γνώρισαν. 'Αν το να έχεις μεγάλη ψυχή, να δέχεσαι τους πάντες έτσι όπως είναι και να είσαι πάντα εκεί για όποιον σε χρειάζεται είναι διαφορετικό τότε ναι διαφέρει κατά πολύ από πολλούς ανθρώπους.' μου είπε υποστηρίζοντας σε με σθένος. Ξέρεις τι θα πει αυτό Μαρίλια; Ότι είσαι πρότυπο για την Έλενα και πιστεύω και για πολλούς άλλους." μου λέει και εγώ μένω να τον βλέπω έκπληκτη από αυτά που άκουσα.
"Μα τι είναι αυτά που λες θείε; Δεν είμαι ούτε καλύτερη ούτε διαφέρω από κανέναν άλλο. Έκανα και κάνω λάθη για αυτό το λόγο δεν γίνεται να είμαι κανενός το πρότυπο. Θα κάνω μωρό από τα δεκαεννέα μου χρόνια και δεν έχω καν ολοκληρώσει τις σπουδές μου." του λέω.
"Κανείς δεν είναι τέλειος κορίτσι μου. Ξέρω ότι θυσίασες πολλά για την αγάπη, ο αδερφός σου μου μίλησε για όλα όσα συνέβησαν. Εγώ από όλα αυτά δεν κράτησα τα λάθη σου αλλά την δύναμη της ψυχής σου και την αληθινή σου αγάπη που σπάνια συναντάς σε άνθρωπο." μου απαντάει αλλά δεν είμαι σίγουρη πως θα καταφέρω να μην κάνω άλλα λάθη. "Θείε φοβάμαι για τα λάθη που θα κάνω. Φοβάμαι για το μέλλον του γιου μου. Δεν ξέρω αν θα είμαι σωστή μητέρα γι'αυτόν." λέω και τρέμω μόνο στην ιδέα πως μπορεί να πληγώσω με τα δικά μου λάθη τον γιο μου.
"Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Είναι λογικό αυτό που νιώθεις τώρα αλλά όταν γεννηθεί αυτό το μωρό θα δεις πόσο καλή μητέρα θα γίνεις. Εξάλλου θα έχεις όλους εμάς δίπλα σου για ό,τι χρειαστείς. Επίσης ποτέ σου μην σκεφτείς πως η δική μου ιστορία μοιάζει έστω και στο ελάχιστο με τη δική σου. Ο γιος σου δεν πρόκειται να χάσει από δίπλα του την οικογένεια του. Να ξέρεις πως από την ώρα που θα γεννηθεί δεν θα του λείψει η αγάπη." λέει και τον αγκαλιάζω συγκινημένη.
"Άντε έλα πάμε τώρα να βρούμε τα βάσανα μου." Σηκώνεται και κατευθύνεται προς την πόρτα και εγώ τον ακολουθώ.