Σ'αγαπώ. Ό,τι κι αν γίνει ψυχή μου. (TYS_GR)

Κεφάλαιο 8

Η ανάμνηση της επίσκεψης μου στην Αμερική με τάραξε αρκετά. Το θέμα Ορέστης υποτίθεται έληξε πριν καιρό αλλά δεν έχω τις δυνάμεις να τον βγάλω εντελώς από το μυαλό μου. Πληγώθηκα, πόνεσα αλλά το μυαλό μου είναι κολλημένο εκεί. Αν αυτό συνέβαινε στη ζωή κάποιου άλλου ατόμου θα τον έλεγα μαζόχα και ηλίθιο αλλά τώρα που το ζω είναι αλλιώς. Λένε ότι όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία αλλά για να την δώσεις αυτή την ευκαιρία πρέπει ο άλλος να στην ζητήσει. Ο Ορέστης δεν έκανε καμία κίνηση να διορθώσει τα πράγματα ανάμεσα μας αλλά και πάλι δεν ξέρω πως να συμπεριφερθώ σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι αφού υπάρχει ένα παιδί στη μέση. Φυσικά όπως πάντα καταλυτικό ρόλο στις αποφάσεις μου έχει η γιαγιά μου.

Πάντα η γιαγιά Βασιλική με τα λόγια και τη σοφία που μας χαρίζει απλόχερα με μαγνητίζει και μπορώ να πω πως ήδη την έχω πεθυμήσει αφού εδώ και δέκα μέρες δεν πήγα να την δω και ίσως σήμερα που είναι Κυριακή είναι καλή ιδέα να την επισκεφτώ. Πρέπει όμως πρώτα να πείσω τον Αλέξη να έρθει μαζί μου για να μπορέσουμε με τη γιαγιά να τον συμφιλιώσουμε με τον παππού Αλέξανδρο οι οποίοι εδώ και ένα μήνα είναι τσακωμένοι και το λόγο δεν τον γνωρίζει κανένας άλλος εκτός από αυτούς τους δύο. Για να φτάσουν στο σημείο να μην μιλιούνται, αυτό θα πει ότι κάτι σοβαρό συνέβει μεταξύ τους αλλά πρέπει σύντομα να το λύσουν.

"Αλέξη μου θέλω μία χάρη από σένα και σε παρακαλώ πολύ αν μπορείς να μου την κάνεις." του λέω με ένα αθώο ύφος.
"Ωχ τι είναι αυτό το ύφος; Που θέλεις να με μπλέξεις πάλι;" μου λέει δήθεν τρομαγμένος.
"Έλα βλακείες. Που σε έμπλεξα εγώ μου λες;" του λέω και τον χτυπάω στον ώμο.
"Μήπως θες να σου θυμίσω την προηγούμενη φορά που ήθελες χάρη από μένα;" με ρωτάει και αμέσως γελάω με το που θυμάμαι τι ακριβώς εννοεί.

Ήθελα να κάνω αλλαγή σε μια μπλούζα που αγόρασα και με αφορμή το ότι ο Αλέξης θα πήγαινε να αγοράσει ρούχα από το ίδιο κατάστημα αφού έχει και αντρικά ρούχα του ζήτησα να μου αλλάξει την μπλούζα.

Τον έπεισα τελικά με τα χίλια ζόρια αλλά όπως με ενημέρωσε μετά, ο υπάλληλος που ήταν εκεί και ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος νόμιζε ότι η μπλούζα προοριζόταν για εκείνον. Τον φλερταρε έντονα έστω και αν ο Αλέξης του έλεγε πως η μπλούζα δεν ήταν δική του και το αποτέλεσμα ήταν να φύγει χωρίς τελικά να κάνει την αλλαγή ή να αγοράσει ρούχα.

"Έλα ρε Αλέξη έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε. Το θυμάσαι ακόμα; Και εξάλλου θα έπρεπε να χαίρεσαι που αρέσεις και στα δύο φύλα." του λέω γελώντας.
"Δεν με ενόχλησε το ότι είναι ομοφυλόφιλος ο άνθρωπος. Πίστεψε με και γυναίκα να ήταν και να με φλέρταρε τόσο έντονα πάλι θα με ενοχλούσε γιατί έδειξα πως δεν ενδιαφέρομαι και πρέπει ο άλλος που έχω απέναντι μου να το σέβεται αυτό. Τέλος πάντων για πες τώρα τι θες." μου λέει και πλέον σκέφτομαι τι θα κάνω αν αρνηθεί να έρθει μαζί μου στη γιαγιά.
"Να απλά θα πάω να δω τη γιαγιά Βασιλική και θέλω να έρθεις μαζί μου." του λέω και εύχομαι να δεχτεί.
"Και τι με θες εμένα να έρθω μαζί σου;" ρωτάει αλλά τον βλέπω ότι είναι τσιτωμένος. "Θέλει να σε δει Αλέξη. Πριν λίγες μέρες που μιλήσαμε μου είπε ότι όταν έρθεις από την Αγγλία θέλει πολύ να σε δει. Το μεταπτυχιακό σου τελείωσε τώρα πια άρα δεν έχεις την δικαιολογία ότι θα φύγεις για Αγγλία. Τι θα της πω όταν ρωτήσει το λόγο που δεν τους επισκέπτεσαι; Ενάμιση μήνας πέρασε από την τελευταία φορά που σε έχει δει και της έλειψες." του λέω την μισή αλήθεια για να τον πείσω.