NEREDESİN SEN? (TAMAMLANDI)

4.Muhallebi Çocuğu!

Herkese Merhaba 😀 Çok hızlıyım bir bölümle daha geldim sizlere 😉 Güzel yorumlarınız için hepinize sonsuz teşekkürler 🙏🏻
Hikayemize yeni bir karakter katıldı okuyunca anlayacaksınız zaten sizden bir ricam var karakterimiz için kimseyi bulamadım önerilerinizi alabilirim 🙈
Bu bölümümüzü de Kiraz Mahallesi hikayemizden beri güzel yorumlarıyla hiç bırakmayan bu hikayemize de desteğini esirgemeyen NalanDoan 'a ithaf ediyorum ❣️
Minicik yıldıza basmayı unutmayın lütfen ⭐️

İyi Okumalar
~~

Halit akşam için giyinmeye başladı. Yılmazlar yemeğe davet etmişti. Siyah kotunu üstüne gri düğmeleri siyah olan gömleğini giydi. Çekmecesinden siyah deri kordon saatini de bileğine taktı. Aynada saçlarına şekil verirken odaya annesi geldi.

"Tü tü tü maşallah oğluşuma" diyip oğlunun yanağını öptü Gülistan Hanım. "Yılmaz'lara mı oğlum"
"Evet annem"
"Kimler varsınız " asıl başka bir şeyi öğrenmek istiyordu Gülistan Hanım.
"Alihan , Duygu , Yeliz , Osman bi de ben varım"
"Nazeninde vardır oğlum. Ahsen onu da çağırmıştır dimi" tebessüm ederek oğluna baktı Gülistan Hanım.
"Bilmiyorum vardır herhalde" aynada kendisine son kez daha baktı Halit. Cüzdanını arka cebine koyup telefonunu eline aldı. Halit önde Gülistan Hanım arkasında merdivenlerden iniyorlardı. Gülistan Hanım boş durmuyordu tabi!

"Ay Halit , Nazenin ne güzel kız öyle. Oturmasını kalkmasını bilen, güleç yüzlü , işi elinde, çok da saygılı maşallah"
"Allah sahibine bağışlasın anne ne diyim" diyerek annesine laf yetiştirmeye çalışıyordu Halit.

"Oğluşum sahibi yok ki birine bağışlasın. Şaşırdım doğrusu böyle güzel kızın nasıl sevdiği yok. Aysel teyzenin dediği gibi oğlu olan karılar rahat bırakmaz, Nazenin'i"
"Oda Nazenin'in bileceği iş anne. Karışma sen. Kötü bir durum olursa Mahallemizin kızını koruruz"

Halit vestiyerden ayakkabılarını alıp dışarıya koydu. Ayakkabılarını giyerken annesi hala konuşuyordu. Ne Nazenindi arkadaş dedi içinden. Kızı öve öve bitirememişlerdi. Hanım hanımcıkmış ! İlk gün gördüğü cadı kız kimdi peki ?
"Görüşürüz anne" diyip Yılmaz'ların evine doğru yürümeye başladı Halit.

Annesinin ve Aysel teyzesinin ne yapmaya çalıştığını anlıyordu Halit. Annesinin tek çocuğunun mutlu olmasını istediğini de biliyordu. Kendisinin acı çekerken en yakın tanığı annesi olmuştu. Annesine pek anlatmasa da anneydi o, anlardı. Aysel teyzesine de kızamıyordu, kendisini Yılmaz'dan ayırt etmediği için böyle şeyler yapıyordu. Ama Halit kendini hazır hissetmiyordu. Ne yeni bir ilişkiye ne de tekrar sevmeye! Tekrar sevebilir mi onu bile bilmiyordu ki. Güven duygusu yara almıştı bir kere, sevse bile güven olmadan ne kadar sağlıklı ilişki kurabilirdi ki? O yüzden uzak duruyordu bu işlerden Halit. İlerde belki görücü usulü annesinin beğendiği birisiyle evlenebilirdi ama ilerde.

Rahatsız olduğu bir durum daha vardı. Annesi ve Aysel teyzesi böyle şeyler yaparken Nazenin'in boş yere umutlanmasını istemiyordu. Umutlanırsa acı çekerdi. Güzel kızdı sevmekten çok sevilmeyi hak edenlerdi Nazenin de. Çok daha iyilerine layıktı. Kendisi gibi sevmeyi unutan, güven duygusu olmayan birinden çok daha iyilerine layıktı.

Halit bu düşüncelerle Yılmaz'ların evine ulaşmıştı. Aşağıdan zile basınca kapı açıldı. Bina dört katlı olduğu için asansör yoktu. Merdivenleri yavaş yavaş çıkarken 2. kata geldiğinde kapıyı anahtarlayan Nazenin'i gördü.