NEREDESİN SEN? (TAMAMLANDI)

29. Beklenmeyen Misafir

Bölümü @KiTaPkolikKIZ27 ithaf ediyorum 🌸
İyi Okumalar.

~~

Nazeninle Nalan Hanım kahvaltıdan sonra Ahsen'e kahve içmeye çıkmışlardı. Aslında kahve işin bahanesiydi, Nalan Hanım geleli beri kızı gibi gördüğü Ahsen'le sohbet edememişti Nazenin de Yiğithan bebeği özlemişti.

Ahsen yaptığı kahveleri sehpanın üstüne koyup Nalan Teyzesinin yanına oturdu. Çok severdi Nalan teyzesini. Uzakta olsalar bile sürekli telefonla görüşürlerdi. Elinde büyümüş sayılırdı.

"Ahsen her geçen gün daha çok büyüyor sanki" kucağına aldığı Yiğithan'ın boynunu koklayıp öptü Nazenin. Oldum olası bebekleri koklamaya bayılırdı.

"3. Ayına girdi teyzesi koca adam oldu benim oğlum. Gör bak yürümeye başlasın soluğu ilk sende alacak" göz kırparak konuştu Ahsen.

"Nasıl gidiyor güzel anne alışabildin mi bebeğine, anneliğe ?"  Nalan Hanım kahvesini eline alırken konuştu.

"Hamile olduğumu ilk öğrendiğimde biraz tereddüte düştüm Nalan teyze hazır hissetmiyor gibiydim. İçimde bir canlı büyüdükçe sevincimin yanında korkum da baş gösterdi. Ya bakamazsam ? Ya iyi bir anne olamazsam düşünceleri yedi bitirdi beni. Doğumdan sonra onu kucağıma aldığım ilk an" Ahsen derin bir iç çekerek Nazenin'in kucağında kendisine bakan oğluyla göz göze geldiğinde dayanamayıp minik eli öptü.

"Onu kucağıma ilk aldığım an o an istedim ki zaman dursun. Biz hep böyle kalalım. Nalan teyze bugüne kadar bütün yaşadığım duyguların o günkü hissettiğim duygunun yanında ne kadar az kaldığını anladım. Kucağıma aldığımda içimden dedim ki, keşke daha önce kavuşsaydım sana. Nasıl bir özlemmiş bu. Geleceğinden haberin bile olmayan birini bu kadar özlemek. Tarifi olmayan bir duygu. Anne olmadan da anlayamıyor insan" parmaklarını göz pınarlarına koyup sildi Ahsen. Anne olalı beri de ayrı bir duygusallaşmıştı.

Nalan Hanım eliyle Ahsen'in elini tuttu. "Ah benim güzel kızım. Annelik bambaşka bir duygu değil mi ? Hiçbir şeye benzemiyor. Her duyguyu içinde barındırıyor fakat hissettiğimiz her duygudan daha farklı daha üstün."

"İçim titriyor bebeğime bakarken. Aklımın bir köşesinde ya ona bir şey olursa vesvesesi var ve bir türlü kurtulamıyorum."

"Kurtulamazsın ki bu düşüncenden bak bu yaşımda bile benim aklımda da var bu düşünce. Çünkü anneyiz biz. Ayağına taş değmesinden bile korkarız."

"Dünyadaki tek meziyetim anne olmakmış gibi geliyor bana" oğluna bakarak konuştu Ahsen.

"Anne olunca insan kendini unutuyor değil mi" gülümseyerek sordu Nalan Hanım.

"Öyle Nalan teyzem. Kendimden önce bebeğim geliyor"

Ahsen ayağa kalkıp Nazenin'in kucağından oğlunu alıp öpüp kokladı.

"Ya niye aldın ki ? Biz ne güzel oturuyorduk birlikte seviyordum Yiğithan'ı " Nazenin sızlanarak söylendi.

"Özledim oğlumu" diyip bir kez daha öptü sonra arkadaşına bakıp devam etti konuşmaya. "Bu benim oğlum. Hem çok istiyorsan evlende doğur bir tane" sözlerinden sonra Nalan teyzesine göz kırptı.

"Nalan teyzemin de anneanne olma zamanı geldi bence Naz. Hem benim oğluma da arkadaş lazım gördüğün gibi çok çabuk büyüyor."

Nazenin Ahsen'in bu sözlerine gözlerini devirdi. "Merak etme canım yarın siparişin elimizde olur" diyerek dalgayla konuştu. Annesi Halit'i benimseyecekti de, evlenecekti de çocuk yapacaktı da içinden koca bir "ohooo" çekti Nazenin. Uzun zaman vardı önünde ne yazık ki. Yoksa istemez miydi Nazenin sevdiği adamdan çocuğu olsun? Annelik duygusunu tatmayı. Canından gelen canı sarmalayıp sarmayı.