NEREDESİN SEN? (TAMAMLANDI)

19. Senden Öğrendim

Bölümümüzü @hzeb1529 ithaf ediyorum💝.
Oy vermeden geçmeyin lütfen🙏🏻
İyi Okumalar

~~

"Alihan'la Duygu'ya mutluluklar dilediğimi en yakın zamanda ziyaretlerine geleceğimi söyle olur mu annem"

Nazenin valiziyle kapıda durmuş annesiyle vedalaşıyordu. Düğün davetiyesi geldikten bir hafta sonraya Kiraz Mahallesine gitmek için biletini almıştı. Tek geldiği İstanbul'dan iki kişi geri dönüyorlardı şimdi. Halit, Nazenin'in bir hafta sonrası gideceğini öğrenince birlikte gitmek için aynı güne bilet almıştı hatta yan yana koltuklarda.

"Söylerim tabi ki annem."

"Çok güzel eğlen olur mu ? Tadını çıkar düğünün, sevdiklerinin kafana hiçbir şeyi takma annem. Uzun sandığımız yaşam aslında çok kısa bize kalan da her günümüzü en iyi şekilde yaşamak" kızının yüzünü okşadı Nalan Hanım. Artık bu gözlerde hüzün görmek istemiyordu. Bu gözlerde mutluluk arıyordu.

"Aklın kalmasın hem Kiraz Mahallesine gidip de eğlenmemek mümkün mü ? Başta Aysel sultanımız izin vermez" gülerek konuştu Nazenin.

"Laf aramızda en çok merak ettiğim kişi de Aysel Sultan. Sen anlatırken bile sevdim kadını"

"Ah bir de tanısam annem"

Anne kız kapı önü muhabbetini kesip birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Nalan Hanım ne kadar ağlamamak için kendini sıksa da gözleri ele veriyordu. Alışması gerekirken Nazenin'in her gidişinde ayrılmak daha zor gelir olmuştu. Galiba Nalan Hanım yalnız kalmaktan korkuyordu. Nazenin'den başka bu dünyada kimi vardı ki ? Kimsesi. Nazenin yeri geldiğinde arkadaşı, yeri geldiğinde dedikodu yaptığı sıkı dostu, yeri geldiğinde de zor günlerin dayanağı olmuştu omuz olmuştu. Kırılgan bedenin ardında güçlü biri vardı Nazenin'in içinde. Nalan Hanım biliyordu ki bugün kendisine bir şey olsa Nazenin'i yine dimdik ayakta dururdu.

Nazenin ellerini annesinin göz altlarını getirerek sildi. "Annem yapma böyle ama hem çok kalmayacağım düğün bittikten sonra yine dizinin dibindeyim" Nazenin dolmaya başlayan gözlerini saklarcasına gülümsedi annesine. Hep yaptığı bir şeydi ne zaman gözyaşları hakim olsa kocaman gülerdi.

Nalan Hanım bir kez daha sıkı sarıldı kızına. Nazenin'i düğün bittikten sonra gelirim diyordu da gittiği yerde neler olacağını bilemezdi. Halit'i biraz tanımıştı, dişliydi. İstanbul'da kaldığı süre her gün Nazenin'i görmek için bahane yaratmış göremediği günlerde de karşıdaki bankta oturup Nazenin'in camına bakmıştı uzun uzun. Hayırlısı dedi Nalan Hanım her şeyin hayırlısı.

Halit kapı önünde duran anne kızı görünce dikkatlerini çekmek için hafifçe öksürdü.

"Nazenin hazır mısın" diye sorduğunda aldığı cevap  Nazenin'in kendisine bakmadan kafasını sallamasıydı. Nazenin kendisini görmüyordu, bakmıyordu bile.

Anne kız vedalaştıktan sonra Halit Nalan Hanımın önünde durup elini uzatıp tokalaştılar .

"Kendinize iyi bakın. Tekrar görüşmek üzere"

Nalan Hanım kızının asansöre valizini yerleştirdiğini görünce konuşmaya başladı.

"Nazenin buraya geldiğinde yine gözlerinde senin yüzünden hüzün görürsem bu sefer Allah yarattı demem Halit bilesin"