NEREDESİN SEN? (TAMAMLANDI)

18. Sensiz Olmaz

Multideki müzikle dinlemenizi öneririm☺️ bölümümüzü Nezoox ithaf ediyorum💝. İyi Okumalar.

~~
Halit'le  uzun soluklu konuşmalarından sonra balkondaki tekli koltuğa oturmuş İstanbul akşamını seyrediyordu Nazenin. Galata Kulesinin tepeden bakan ihtişamlı görüntüsü akşamı süslüyordu. Gökyüzünde olan ayın ışığıyla İstanbul'un renkli ışıkları uyum içerisinde dans eder gibiydi. Ellerini balkon demirlerine yaslayarak bakındı Nazenin. Başını aşağı eğip yoldan gelip geçen insanları izledi bir süre. Kimisi sevdiğiyle el ele hayatın tadını çıkarırcasına yavaş adımlarla yürüyorken kimisi de kulaklıklarıyla hayattan bağını koparmış müziğin ahengiyle huzurla yürüyordu. Bazısı da kimseye karışmadan başını eğip hızlı hızlı yolları deviriyordu. El ele yürüyen yaşlı bir çift gördü Nazenin. Yaşları 70'lerdeydi büyük ihtimalle. Amcanın saçları dökülmüş teyzenin de beyaz kısa saçları kulak hizasına geliyordu. İkisinin de hayatın zorluklarından geçtiklerini belli edercesine kamburları çıkmıştı. Amca bir eliyle bastonu tutarken diğer eliyle de sevdiği kadının elini tutmuş yavaş adımlarla konuşa konuşa yürüyorlardı. Arada bir durup teyze derin derin soluklanıyor amca da gülümseyerek elindeki beyaz mendille karısının alnını siliyordu, karısının kocaman gülümsemesiyle de mükafatını fazlasıyla alıyordu yaşlı amca. İmrenerek baktı yaşlı çifte Nazenin.

Sevgi buydu işte. Sevgi ne buketlerce kırmızı güldü ne de pahalı hediyelerdi ne de içi boşaltılmış söylenmek için söylenmiş büyülü sevgi sözcükleriydi! Sevgi tamda bu yaşlı çiftti. Ellerin kırınşıncaya kadar sevmekti, saçların dökülünce bile sevmekti, saçların pamuk gibi olunca bile ona bakıyorken dünyanın en güzel varlığına bakıyormuş gibi hissetmekti. Artık nefes alamaz olduğunda derin soluğunda yanında olmaktı. Alnında biriken terleri şefkatle silmekti. Yürümekte zorlanırken bile onun elini bırakmamak ondan destek almaktı. Sevgi yılları beraber devirip o yılların yükü sırtında kambur olduğunda dahi sevmekti.

Nazenin de böyle olmak istemişti, Halit'e kıyısı olsun yanında oturup dinlenip, dinlenmek yılları birlikte devirip saçları kırlaşınca bile yan yana olmak içindi çabası. Bugüne kadar Halit için yaptıklarından zerre pişmanlık duymuyordu Nazenin, bugün olsa yine yaparım diyordu hatta. Bugün yüreğinde ne var ne yoksa hepsi ortaya çıkmıştı. Aslında böyle çıkışlar yapan birisi değildi Nazenin. Kendisine şaşırırken daha güçlü olduğunu ve yüreğindeki ağırlığın azaldığını hissediyordu. Önce babasına sonra Halit'e  bugüne kadar sustuklarını söylemişti. Anlamıştı Nazenin susmak çözüm değildi. Bundan sonra da susmayacaktı.

"Senin için geldim" demişti. Allah biliyor ya bu sözü duymayı o kadar çok beklemişti ki Nazenin. Geldiği için hemen kalbindeki yerine oturtamazdı Halit'i, bu kadar kolay değildi. Dün Halit'i kendi sözleriyle vurmaya çalıştıysa da Halit hiçbir şey dememişti hatasını biliyordu o da. Halit'i karşısında görünce özleminin tahmininden de büyük olduğunu gördü Nazenin. Çok özlemişti çok. Sanki zayıflamış gibiydi saçı sakalı birbirine de karışmıştı. Bir yanı oh olsun derken bir yanı yine kıyamıyordu.

Kapıdan çıkmadan evvel "seni almadan kiraz mahallesine dönmem" demişti. Maço herif beni almadan dönmezmişmiş bu sözleri söyledikten sonra da kapıyı suratına çarpmıştı Nazenin. Peki şimdi ne yapacaktı ? Kiraz Mahallesine geri dönecek miydi ? Bilmiyordu Nazenin. Dün Halit'e dönmem demişti ama kendini buraya ait hissetmiyordu mutlu değildi burada. Zaman dedi Kiraz Mahallesine dönmemi de zaman gösterecek.

Dizlerini kendine çekerek başını dizlerine yasladı Nazenin. İçindekilerin hepsini birden bire anlatınca yorulmuştu. Gözlerini kapattı uyusa hayatındaki her şey yoluna girdiğinde uyanmayı öyle çok istiyordu ki masallardaki gibi bir dilek hakkın olsa ne dilerdin sorusunun cevabını kesinlikle yanıtı bu olurdu. Ensesine konan öpücükle başını kaldırdığında kendisine gülümseyerek bakan annesine gördü. Bugün istemeden annesinin gerçeği öğrenmesine sebep olmuştu. Bugün için tek pişmanlığı buydu. Annesinin üzülmesine dayanamıyordu.