NEREDESİN SEN? (TAMAMLANDI)

47. Oy Oy Güzelim

~~ 

Nazenin gülümseyerek gelinliğini tutup masada oturan yaşlı gözlerle eşini izleyen Duygu'nun yanına geldi. Önce sımsıkı sarıldı tebrik etti bu sırada da birkaç göz yaşı çoktan firar etmişti.

Duygu'yu elinden tutup erkeklerin Alihan'ı kaldırıp havaya attığı yere getirmişti. Ağlayan karısını görünce aceleyle yere inip sarıldı karısına.

"Gönül çiçeğim benim. Hep diyorum diyeceğim seni seviyorum."

Halit kolunu Nazenin'e atmış kendine çekip sarılmıştı. Bugün Alihan'ın yaşadığı mutluluğu en kısa sürede yaşamak için dua ediyordu.

Halit orkestraya dönüp "çal abi oradan hareketli bir şeyler. Düğümüz kaldığı yerden devam etsin."

Komutu alan orkestra düğündeki herkesi coşturmaya dünden hazır olduğu için davulcu ve zurnacıya işaret verip aynı anda oyun havalarına giriş yaptılar. Herkes sahnedeydi.

Nazeninle Halit'in mutluluğuna ek olarak Alihan ve Duygunun sevincini de yaşıyordu herkes. Nazenin ise böylesine güzel bir haberin kendi düğününde olduğu içinse mutluydu. Akıllardan çıkmayacak bir düğün yaşıyordu.

Bu sefer de orkestranın başka bir anonsuyla takı törenine geçiyorlardı. Nazenin ve Halit daha önceden hediyelerini vermek isteyenler için bir küçük sandık koymuşlardı yan tarafa. Sadece aile büyükleri gelin ve damada takı takacaktı diğer herkes sandığa koyacaktı.

Anneanne Gül Hanım ve Gülistan Hanım "çocuklar olur mu öyle şey ? " deselerde Halit ve Nazenin'in kararı bu yöndeydi.

Nalan Hanım arkasında anneannesi, teyzesi, halası ve babası yan tarafındaydı Nazenin'in. Halit'in yanında ise Gülistan Hanım, Metin Bey ve kardeşi gibi gördüğü Yılmaz ve Ahsen vardı.

Nalan hanım kutusundan çıkardığı iki bileziği kızının koluna takıp öptü, damadının yakasına da bir altın taktı. Ardından kayınvalidesi ve kayınbabasındanda iki çift bilezik gelmişti. Teyzesi ve halası da bilezikleri takmıştı koluna. Anneannesi yaptırdığı beşi bir yerdeyi torununun boynuna takmış, bir de bilezik takıvermişti koluna. Yılmaz ve Ahsen de hediyelerini takınca sıra babasına geldi.

"Çok çok güzel olmuşsun kızım."

Aldığı karardan pişman değildi Nazenin hatta bu aldığı kararla içi rahatlamıştı. Gülümseyerek baktı babasına.

"Teşekkür ederim" biraz durduktan sonra "baba" kelimesini ekledi. Kemal bey için bu kelime her şeye değerdi. Ne kadar çok özlediğini fark etti kızından bu kelimeyi duymayı. Dolan gözlerini gülümsemesiyle bastırmaya çalıştı.

Çıkardığı kutudan iki bileziği taktı kızının koluna. Ardından diğer küçük kutudan kolyeyi çıkardı.

"Babaannemin kolyesi" uzun zamandır görmediği birini şimdi görmüş gibi özlem dolu çıkmıştı sesi Nazenin'in. Minicik bir kolye hatırlatmıştı babaannesini. Burnunun direğini sızlatmış babaannesinin kokusu sarmıştı sanki her yanı.

Koluna dokunan elin sahibine döndüğünde halasını gördü.

"Annemden sana hatıra halacım."

Babasının boynuna taktığı papatya şeklindeki kolyeyi parmağıyla okşadı. "Ama hala bu babaannemin kolyesi. Bu senin olmalı."