Bölümümüzü grumpyteacher ithaf ediyorum 💝. Hepinize İyi Okumalar ☺️
~~
Nazenin balkonunda oturup güneşin doğuşunu seyrediyordu. Sanki aradan 3 ay geçmemiş gibiydi. Hiç İstanbul'a gitmemiş gibi , ayrılık yaşamamış gibi. Hep burada oturmuş yaşanılanları bir senarist edasıyla izlemiş gibi hissediyordu. Neydi Nazenin'e böyle hissettiren ?
Dün akşam evin içerisine adım attığından beri bu evden ayrılmış gibi değilde "Göğe Bakma Durağından" çıkıp evine gelmişti sanki. Aradan geçen 3 aydan sonra tekrar evine geldiğinde hemen benimsemesi, bırakıp gitmemiş gibi davranmasına şaşırmıyordu aslında Nazenin. Çünkü burası onun yuvasıydı. Her köşesine elinin değdiği eviydi. Her noktasında parmaklarının izi vardı. Nasıl benimsemesindi ? İnsan elinin değdiği yeri unutabilir miydi? Elinin değdiği yerde yabancılık çeker miydi ? Çekemezdi. Nazenin'e göre elinin değdiği her yer aslında kalbinin de dokunduğu yer demekti. Bu duvarların, kapıların, pencerelerin evin her santiminde kalbi vardı Nazenin'in, kalbiyle birlikte hissettikleri.
Annesiyle birlikte kaç yıl oturdukları evi paylaşmasına rağmen Nazenin gittiğinde yabancı gibi bakmıştı, ait hissedememişti. Oysa ki bu evde yaşadığı süre daha azdı, üstüne üstlük 3 ay boyunca da görmemişti. Kapıdan girer girmez evin kendini çekmesi ait hissedebilmesiyle, yeri yurdu olduğunu bir kez daha anlamıştı. Çünkü buraya aitti Nazenin. Bu şehre, bu mahalleye , bu eve. Kendini buraya ait hissetmesinin en büyük sebebiydi Halit. Bu şehirde Halit vardı, bu mahallede Halit vardı en önemlisi de bu ev Halit'e duyduğu sevdaya tanık olandı.
Güneş yüzünü açığa çıkarmış Kiraz Mahallesinin içinde doğmuştu. Yavaştan evlerin kapısı açılıyor işe gidecekler uğurlanıyordu, berberci Hasan amca havlu askını dışarı çıkarıyor çırağı da dükkanın önünü temizliyor, fırıncı Ahmet abinin bacadan dumanı tütüyordu yine. Bu manzaradan gözlerini alamıyordu Nazenin. Kiraz Mahallesinin sabah telaşını bile özlemişti. Gözleri rotasını belirlemiş kaptan misali Halit'in evine kaydı. Halit kapıda ayakkabılarını giymeye çalışırken annesi de bir şeyler söylüyordu. Ayakkabısını giyip annesine döndüğünde annesi yanaklarından öpüp kapısını kapattı. Halit yavaşça yürümeye başlarken Nazenin hala seyrediyordu gözünü ayırmadan. Tam o esnada Halit arkasını dönüp hissetmiş gibi kendisine baktı. Yüzündeki gülümsemesini görebiliyordu Nazenin. Halit elini yavaşça kaldırıp kalbinin üstüne koyduğunda Nazenin kocaman olmuş gözlerle Halit'i izliyordu. Mahallenin ortasında yaptığı neydi ? Sandalyesini de alıp içeriye kaçtı Nazenin. Birisi görüp rezil olacaklardı neredeyse.
Nazenin lavaboya gidip elini yüzünü yıkadı dün akşam İpek yarın kahvaltıya evlerine davet ettiği için geç kalmadan hazırlanmaya başladı. Havalar artık ısındığı için üstüne düz siyah renk yuvarlak yaka kısa kollu dar bluzunu giydi. Yüksek bel krem rengi üstünde çiçek desenleri olan etek pantolonuyla kombinledi. Neredeyse beline kadar uzayan saçlarını tepesinde at kuyruğu yapıp gözlüğünü saçına geçirdi. Kirpiklerine rimel sürüp dudağına parlatıcısını sürdü Nazenin. Çantasına gerekli malzemelerini koyduktan sonra ayakkabılarını da giyip çıktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
