AŞK'IN NAZ'I (TAMAMLANDI)

~TANITIM~ (1)

İyi okumalar...

İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim yapabileceğim tek şey sevilebilecek biri olmak, gerisi onlara kalmış. İnsanları ne kadar düşünürsen düşün onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim. Güven elde edebilmek için yılların gerektiğini ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim.
Önemli olanın hayatındaki eşyaların değil hayattaki kişilerin olduğunu öğrendim. İnsanların ancak on beş dakika çekici olabildiğini ondan sonra alışıldığını öğrendim.

Kendimi karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarını değil kendimin en iyi yaptıklarını ölçüt almam gerektiğini öğrendim. İnsanlar için olayların değil onların daha önemli olduklarını
öğrendim.

Ne kadar ince kesersen kes kestiğinin her zaman iki yüzü olacağını öğrendim. Sevdiğin kişilere sevgi dolu sözler söylemen gerektiğini belki bu defa onları son görüşün olabileceğini öğrendim. Her ne kadar onu çok düşünsen de yine de gidebileceğini öğrendim. Kahramanların; yapılması gerekenleri ne pahasına olursa olsun yapanlar olduğunu öğrendim.

İnsanların seni hep hesapsız sevdiğini ama bunu nasıl göstereceklerini bilmediklerini öğrendim. Sinirlendiğimde gerçekten buna değse bile asla acımasız olmamam gerektiğini öğrendim. Aramızda uzak mesafeler olsa bile gerçek dostluğun, aşkın büyüdüğünü öğrendim. Birinin seni istediğin gibi sevmemesi onun seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.

Bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini ve senin onu yine de affetmen gerektiğini öğrendim. Bazen arkadaşlar tarafından affedilmenin yetmediğini öğrendim. Kendini de affetmeyi öğrenmelisin. Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim. Geçmişimiz ve durumumuzun olduğumuz kişiliği etkilediğini ama olmamız gerekene karşı sorumlu olduğumuzu öğrendim.

İki kişinin tartışmasının birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmediğini öğrendim. Ve tartışmadıkları zamanda sevdikleri anlamına gelmediğini... Bazen kişiliğini eylemlerinin önüne koyman gerektiğini öğrendim.

İki kişinin tamamen aynı şeylere baktıklarında bile farklı şeyler görebildiklerini öğrendim. Hayatlarında hep dürüst bir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin sonuçları önemsemediklerini öğrendim.

Seni doğru dürüst tanımayan kişilerin hayatını bir kaç saat içinde değiştirebileceklerini öğrendim. Verebileceğin bir şey kalmadığında bile bir arkadaşın ağladığında ona yardım edebilecek gücü bulabileceğini öğrendim.

Yazmanın konuşmak kadar duygusal çaba gerektirdiğini
öğrendim. En fazla önemsediğim kişilerin benden hep uzaklaştırıldıklarını öğrendim. İnsanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim. Sevmeyi ve sevilmeyi öğrendim... 

Çaresizliğin kapıları tarafından üzerime zincir vurulmuş bir kızdım. Hayatın acılarının beş yaşında farkına varan; aşık olmanın, hayallerimin, özgürlüğümün farkına varmak için bile çalışan bir kız. Yalnızlıktan korkan ama hep yalnız olan bir kız. Bir kuş kadar ürkek; bir kaplan kadar yırtıcı bir kızdım. Soğuk duvarlarla arkadaş olan araba egzozu ile özleşmiş bir kız. Kır çiçekleri kadar renkli, siyah rengi kadar sessiz bir kız.

Hayat her zaman seçim yaptırmak zorundaydı. 

Ben de bir seçim yapmak zorundaydım. Aslına bakarsanız her türlü ben bataklığa gömülen bir kız olmuştum hayatım boyunca. Yıllardır beni aşağılayan bu ailenin yanında kalarak hayatımın günden güne yok olmasına izin verecektim. Belki de hayatımın en büyük hatasını yaparak kendi kendime şans yaratacaktım belki de hayatı gerçek bir şekilde yaşayacaktım.

Tüm bunlara rağmen aşık olacak kalbimin kırılmasına izin verecektim. Sonbaharda yaprakları dökülen bir ağaç kadar sessiz ve yalnız kalacaktım. Hayat, yine de tüm bunlara değmez miydi?

Yeni hikayem ile karşınızdayım. Eğer severseniz oy ve yorum yapmayı unutmayın. Her şekilde seviliyorsunuz. ♥♥♥