Sevgiyle Harmanlanmış Bedenler (THB-2)

RÜZGAR DEVRAN Ön Bölüm

3.GÖZ

Delikanlı, annelerinin Tutku'ya yaptırdığı cam tavanlı rahatlama odasında uzanmış, yıldızlara bakıyordu. Birkaç gün önce mahkeme kararıyla Eva Çiçek, Petek teyzelerine taşınmıştı.

Odasını bile döşemişlerdi Elvinle. Rüzgar o gidince kendini biraz kötü hissettiyse de Eva'nın mutlu olacağını ve ondan ayrı kalamayacağını biliyordu.

Derin bir nefes aldı.Asıl canını sıkan şey, Eva'nın üvey babasının yaptığı imaydı.

-O'na ben vermesem bile, zarar verecek insanlar var..." Rüzgar bu cümleden sonra adama hamle yapmıştı ama onu engelleyen amcası Savaş ve avukatlar olmuştu.

Savaş, Rüzgar'a bunu kat kat ödeteceğinin ve Eva'yı koruyacağının garantisini vermişti. Rüzgar, Savaş amcasına her konuda sonsuz güvenirdi.

Amcası yapamayacağı bir şeyin garantisini asla vermez, kimseyi boş yere umutlandırmazdı.

Şimdi burada oturmuş şeref yoksunu üvey baba Halil Vurgun'un dediğini düşünüyordu. Çiçeğine kimsenin zarar vermesine izin vermezdi. Derin bir nefes aldığı sırada odanın kapısı tıklatıldı.

-Gel..." dedi yıldızları bile ürkütmeyecek kadar yumuşak bir ses tonuyla. Kapıda görünen annesinin güzel yüzü, kaygıya bulanmıştı. Rüzgar, kaşlarını çatarak yerinde doğruldu.

-Anne?" Soru sorar gibi konuşmasına karşılık Elvin bir anda söyleme kararı aldı söyleyeceği şeyi.

-Rüzgar... Eva kaçırılmış." Rüzgar'ın ayaklanıp annesinin yanına gitmesi saniyeler almıştı.

-Ne? Ne zaman olmuş bu?"

-4 saat önce. Ama merak etme. Amcanlar takibe aldılar. Arabayla kaçırmışlar,büyük ihtimalle Mardin'e gidiyorlar Kemal amcan takipte. Biz de uçakla gideceğiz. Seni almaya geldim." Rüzgar kafasını sallayıp hızla odadan çıkan annesinin arkasından gitti.

Bahar sıcağını katlayacak bir sıcak bastı vücudunu. Derin derin soluklandı ve annesiyle merdivenleri hızla indi. Evden çıktı.

Tuna,Aden ve Tutku da kapıda bekliyordu. Cuma günüydü ve yarın Eva'yı bir şeyler içmeye götürecekti. Şimdi nereden çıkmıştı bu kaçırma olayı?

Rüzgar öfkenin kanında kaynadığını hissederken tek dileği, Mardin'de bu öfkeyi dindirecek kadar soğuk bir havanın olmasıydı.

***

Uçakta geçmek bilmeyen zaman Rüzgar'ın sinirlerini iyice hoplatmıştı. Normalde çok sakin ve soğukkanlı bir insandı. Ama şuan o hislerden eser yoktu. Gergindi.

Allah'tan annesi hızlı davranmıştı da babası, amcası ve Kemal amcasının arabayla vardığı sürede yetişmişlerdi uçakla Mardin'e.

Gün ağarmaya başlayacaktı. Rüzgar'ın sıkıntılı halini gören Tutku, Eva'yı satın alan adam Cevdet Ağanın köşküne doğru yola çıktıkları arabada arka koltukta otururken, kardeşinin omzuna dokundu.

-Ağabey merak etme. Bir şey olmayacak." Rüzgar Tutku'ya çevirdi bakışlarını. Tutku'nun hisleri çok kuvvetliydi ve Rüzgar'a kalırsa bu onun iyi kalpli olmasındandı. Tutku'nun ne zaman resmini çizse hep gülümsediği halini çizerdi. İyi ve temiz yüreğini, gamzelerinde taşıyan bir kızdı çünkü.

-Olmayacak değil mi?" Tutku rahat bir tavırla sıktı Rüzgar'ın omzunu.

-Olmayacak. Güven bana. Mardin'i gezmiş olduk. Sevdim buraları." Gülümsediğinde Rüzgar da gülümsedi. İçine bir rahatlama gelmişti. Tutku öyle diyorsa çok büyük ihtimalle bir şey olmayacaktı.