Sevgiyle Harmanlanmış Bedenler (THB-2)

14.BÖLÜM: "Yalan"

Sevgiyle Harmanlanmış Bedenler
14.Bölüm: "Yalan"

3.GÖZ

Bade, Alple aralarında süren bakışmadan gittikçe rahatsız olmaya başlamıştı. Yeşillerini özellikle kaçırmıyordu, bildiğini anlayıp anlamaması umrunda değildi. Ama o açık kahveleri bu kadar uzun süre diktiğine göre zaten anlamış olmalıydı. Derin bir nefes alarak, bir sürahi suyla bahçeye çıkacakken, kolundan tuttu delikanlı.

-Konuşalım." Tek kaşını kaldırarak yeşillerini cesurca ona dikti Bade. Bir nevi ona suçlu hissettirmeye çalışıyordu, karşısındakine psikolojik baskı uyguluyordu çekinmeyerek. Tamam, belki inatçılıkta bir numara olan annesi ısrar etti diye Aras'a dua ettirmiş, kurşun döktürmüş, ailede "cinciye götürüldü" spekülasyonlarıyla yaftalanmıştı ama Bade gayet de iyi bir psikologdu.

-Ne hakkında?" Alp derin bir nefes alırken, kadının kolunu bıraktı. Gerçekten hakkını vermeliydi bu dişli kadına, ama o da kendi ağzıyla söyleyecek değildi.

-Ne olduğunu biliyorsun Bade teyze. İkimiz de yetişkin insanlarız." Kurduğu cümleden Badeyle kendisini kastetmiş de olabilirdi, Tutkuyla kendisini de... Kelime seçimleri çok dikkatliydi.

Onunla bu psikolojik savaşa bir son verdi kadın ve çarparak sürahiyi tezgaha koyu. Bir miktar su dökülmüştü çarpmanın şiddetiyle.

-Bak, oyun oynamayı bırakalım." Sesinin, aniden içeri girebilecek birinde sorun olduğu izlenimi bırakacağını fark edince, fısıltı tonuna indi. "Sizi gördüm. Yaptığının sonuçlarının farkında mısın?" Yeşiller bir an bile kırpılmadan kendisine dikiliyken, hafif bir tebessümle karşılık verdi Alp.

-Yaptığım?" Kendi ses tonunu kadınınkinin seviyesine getirirken, etrafı kolaçan etti ne olur ne olmaz. "Yaptığımız. Bade teyze, bu iki kişilik bir durum. Ve biz çocuk değiliz." Ona hayretle baktı sarışın, gerginlikten kuruyan dudaklarını diliyle ısladı.

-Ben de onu diyorum. Çocuk değilsiniz, bir şey yaşıyorsanız ne diye söylemiyorsunuz?" Hızını alamayıp devam ederken, gözlerini kaçırdığı tek cümleyi mümkünmüş gibi daha da kısık sesle söyledi. "Üstelik o..." başını deminki anı hatırlatmak ister gibi sağa doğru salladı. "aşamaya kadar geldiyseniz..." bir süre sessizlik oldu aralarında.

Kadının. Gözleri. Yavaşça. Büyüdü.

-Siz...Sevgili değilsiniz." Dedi yaptığı tespitin devamında ağzı açık kalırken. İnanamıyordu, sevgili değillerdi, ama ilişkileri vardı, terlik sesleri duyduklarında Alp son kez fısıldadı.

-Kimseye söyleme, lütfen." Kendini zar zor toparlayan kadın, içeri giren Tutku'ya bakamıyordu. Bu yüzden sürahiyi alıp ikiliye özellikle bakmadan söylendi.

-Kalan dondurmaları da alın gelin." Arkasını dönmeyip hızla mutfaktan çıkarken Tutku yengesindeki tuhaflığı tabii ki fark etmişti. Ama Alp'e gözlerini kısarak baktığında usta bir oyunculukla kendisine gülümseyen genç, dondurma tabaklarıyla kapıya giderken, başıyla işaret etti gitmeleri için.

Onu takip eden genç kızın, hiçbir şeyden haberi yoktu. Bade'nin ikisi için duyduğu endişe başta olmak üzere...

Kadının kafasında bir sürü soru vardı, öyle ki saçlarını okşayan Savaş'ın sessiz biri olmasına şükrediyordu içinden. Düşüncelerinin arasında normalmiş gibi davranması çok zordu. Bir süre Asu'nun esprilerine, Arvenle anne kız atışmalarına gülümsese de, gözü yine Tutku'ya kaydı. Dondurmasını kaşıklarken, Tuna'ya bacağıyla sataşan kızı izledi.