"Çıkardığı fotoğrafın altına, kalemin kapağını ağzında tutarken, kalemle bir not düştü.
"Tutku'yla Harmanlanmış Bedenler." "
Böyle başlamıştı hikayeleri.
Elmaların özü birdi, ihtiyaçları birdi.
Aşktan gelen çocuklar, aşk için yaşar, aşk uğruna öl...
Adlı okurlarıma ithaf edilmiştir. İki bölümün ithafını çıkardım hahahah... Yorumlara ayırdığınız zaman ve bölüm sonunda taçlandırdığınız yıldız için sonsuz teşekkür ediyorum size. İyi ki varsınız.
İthaflar devam edecektir. Her bölüm farklı seçmeye çalışsam da sürekli yorum yapanları iki bölümde bir yasmaya devam edeceğim. Fikirlerinizi, tepkilerinizi satır satır benimle paylaşmayı unutmayın bu yüzden. Keyifli okumalar 😘😘
Bu bölüm fotoğrafında kullandığım resmi, Alp ve Tutku için yapan,
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
@simsiyahokur adlı dünya güzeli okuruma sonsuz teşekkürler. Ben bayıldım, güzel ellerine sağlık. ♥️
Rüzgar, yaklaşık olarak yirmi dakikadır, sessizce, göğsüne başını koyan Tutku'nun saçlarını okşuyordu. Onun bu sessizliği Tutku'nun kafasındaki gürültüyü yatıştırmıştı çünkü yeni bir gürültü eklemiyordu. Bir ara Tuna ikisini bahçedeki sallanan koltukta görünce gider gibi olmuştu ama "özel bir an" olduğu hissiyle geri basmış eve dönmüştü.
Işıklar hala yanıyordu, büyük ihtimalle ailesi içerde kahkahalarla bir diziyi eleştiriyor ya da heyecanlı bir film izliyorlardı tatlılarını yerken.
Ama burnunu çeken kızın bunlardan hiçbirini yapası yoktu. Ayakkabılarını çıkarıp dizlerini karnına doğru çekmiş, sol kolunu Rüzgar'ın beline sarmıştı. Ve saçlarında dolaşan parmaklar uykusunu getiriyordu hafiften.
-Alple neler olduğunu merak ediyor musun?" Rüzgar'ın parmakları duraksadı.
-Anlatmak istemeyeceğin hiçbir şeyi merak etmiyorum, bebeğim." Tutku, kafasını yavaşça ağabeyinin yüzüne doğru kaldırdı ve derin bir iç çekti.
-Ne olurdu sanki dünyadaki tüm erkekler senin gibi olsaydı?" Ağabeyini gülümsetirken ekledi. "Ya da ben dünyaya Tutku olarak değil de Eva olarak gelseydim. Seninle evlenemeyeceğimi öğrendiğim günden beri her şey ters gidiyor." Rüzgar'ın yüzündeki tebessüm genişledi, Tutku anca çok üzgün olduğu zamanlar mantıksız ama komik şeyler söylerdi. Nitekim sessiz kaldığında derin bir nefes aldı ve konuştu. "Yanlış anlaşıldım. Ve... Açıklamama izin vermedi."
