Sevgiyle Harmanlanmış Bedenler (THB-2)

17.BÖLÜM: "Öldürmeyen Acı"

Sevgiyle Harmanlanmış Bedenler
Yeni Sezon İlk Bölüm
17.Bölüm: "Öldürmeyen Acı"

3.GÖZ

Üzerindeki kanlar içindeki kıyafetleri çıkarılalı 24 saat olmak üzereydi. Ameliyatının üzerinden 18 saat geçmişti. Doktorlar yapılabilecek her şeyi -Savaş'ın bu ameliyatın gizli tutulması konusundaki uyarısını dikkate almak da dahil- yapıp gerisinin Rüzgar'ın bünyesine kaldığını açıkça dile getirmişlerdi.

Tuna, gözleri kıpkırmızı bir halde Tutku'nun dibinde oturduğu duvarın tam karşısında, omuzunda ağlayan Aden'in yanında oturmaktaydı. Elaları yere odaklanmıştı ve elindeki isim kolyesini çeviriyordu.

Rüzgar'ın kolyesini.

Tutku ise herkesin bakışlarını üzerinde hissetmekten hiç hoşlanmamıştı. Üzerinde ağabeyinin kanına bulanmış mini siyah elbise ve kendisinden beklenmeyecek kadar çok makyajla kafalarda soru işareti bırakmıştı ama ona soru sormaya yeltenen Acar'ı Savaş durdurmuştu.

Kardeşi panikten fark edememiş olabilirdi ama Tutku konuşacak durumda değildi.

Ağzını açıp tek bir kelime etmemişti. Petekle Sarp koridorun bir ucunda Eva'yı teselli etmeye çalışırken, Arda kardeşinin önüne eğilmiş bir şeyler söylüyordu.

Acaba Rüzgar'ı vuranın Alp olduğunu bilseler ne olurdu?

-Alp açmıyor telefonunu..." dedi Petek sıkıntıyla Sarp'a söylenirken, Bade hemen kulak kabartmıştı ve tepkisini ölçmek için kıza bakmıştı.

Yerinden kalkan Tutku'nun dudaklarındaki alaycı tebessümü fark eden tek kişi kendisiydi.

-Nereye kızım?" Babasının sorusuna karşılık, eliyle tuvaletleri göstermekle yetindi. Adımları oraya doğru beceriksizce yönelirken, Bade bir gölge gibi takip etmişti onu.

Elvin perişan bir halde, kadına minnettar bakışlarını atarken kendini suçlu hissetti. Bildiği şeyler gittikçe omzunda yük olmaya başlıyordu. Hem sahiden...Alp, neredeydi?

Bunun onunla bir ilgisi olduğunu kızın daha deminki o tuhaf alaycı gülüşünden de anlamıştı.

Tuvalete girdiğinde Tutku'nun hangisinde olduğunu anlamaya çalışıyordu ki öğürme sesleriyle panikledi Bade. Kusmaya gelmişti demek ki, hastaneye geldiklerinden beri sadece titreyen elleriyle bir bardak su içip, parmaklarındaki kanı temizlemişti ama yüzünde bile kurumuş kan izi duruyordu.

-Tutku...Yengem?" Kusması sona erince ağzını peçeteyle silip, sifonu çeken kız bir cevap vermeye halinin olmadığını fark etti. Kapıyı açıp Badeyle yüz yüze geldiğinde elinin tersini ağzına sürttü. "Bir doktora görünelim. İster misin?" Ellerini yıkarken, yüzünü buruşturarak kafasını sağa sola salladı. "Mide bulantısı için ilaç var. Onu vereyim?" Makinenin sinir bozucu kağıt havlu sesi bile kulağına gürültü gibi geliyordu. Diğer kapılardan çıkan iki kişi çoktan tuvaletten gitmişti bile.

Ayna karşısındaki ölüden farksız haline baktı Tutku.

-Hadi. Kırma beni, gel bir doktora görünelim." Bakışlarındaki ciddiyet, sarışını korkutmuştu. Kendi kızı gibi gördüğü bu biriciğine yardım etmek istiyordu ama Tutku hiç yardımcı olmuyordu. Şok içindeydi belli ki.

-Senden bir şey isteyeceğim. Çok önemli." Söylediği şey Bade'yi ümitlendirdi, ilk defa konuşmuştu. Elini kızın dağılmış saçlarına uzatarak, okşadı şefkatle kahverengi tutamları.