So Into You (BxB)

Chapter 55 : Truth - Escape

Malungkot ang mga eksena dito. Hindi ko alam kung magugustuhan niyo pero yan ang idinikta ng aking puso't isipan. Walang papalag! Hahaha.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

ALLEN'S POV

Nabalitaan ko na sinugod ni Diane si Jake sa bahay nila at pinagsisisigawan ito doon. Nagwala si Diane dun dahilan para malaman ni Tita na sinaktan ako ni Jake at pinagtangkaang gawan ng masama.

Umiyak daw si Tita at binalak na palayasin si Jake pero nung magpaliwanag naman si Jake at sinabing hindi na niya ako guguluhin ay tumahan si Tita at niyakap ng mahigpit ang kanyang anak. Humagulgol daw silang dalawa na para bang namatayan. Alam din daw kasi ni Tita na may gusto sa akin ang anak niya at payag ito kung sakaling maging kami nga.

Bago umalis si Diane dun ay sinabihan niya si Jake na wag na munang lumapit sa akin. Pumayag naman daw ito at nangakong iiwas na.

Tapos ito namang si Karl, sinuntok daw si Jake nung magkita sila sa school. Siguro, yun yung time na sinabi niya sa aking pupunta siya sa library para mag-research. Kung hindi lang talaga ako busy sa meeting nung mga panahon na yun, napigilan ko siya.

Nabalita pa yun sa College of Engineering and Technology dahil sa eksena nila. Magsuntukan daw ba kayo sa harap ng CET office eh. Mga unggoy talaga kahit kailan.

"Babe, may pupuntahan lang kami nina Jason mamaya. Mauna ka nang umuwi pagkatapos ng klase, okay?"

"Anong meron? Basketball? Oh baka naman manchi-chicks kayo? Loko ka, pag nahuli kitang nan-chicks, chop-chop yang junior mo sa akin." pagbabanta ko sa kanya. Napatakip pa siya sa bukol niya at umatras ng bahagya.

"Ang sakit nun! Hindi ako magloloko, okay? Hindi ko lang alam kung anong meron kaya hindi ko masabi sa'yo kung ano ba talaga yun." pagpapaliwanag niya bago niya ako bigyan ng halik sa pisngi. Mabilis lang yung halik kasi baka may makahuli sa amin eh.

"Kasama ba si Jomar? Kasi kung si Jason lang ang makakasama mo, hindi na kita papayagan dyan." sabi ko sa kanya.

Para siyang natigilan at napaisip. Ipinasok niya pa ang isa niyang kamay sa bulsa niya.

"Oo, kasama namin siya. Hehehe. Syempre, hindi pwedeng mawala yun." nakangiti naman niyang sagot.

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba yun pero iba kasi yung kutob ko eh. Ite-text ko na lang siguro si Jomar mamaya kung totoo ngang kasama siya.

"Okay. I love you." mahina kong sabi sa kanya.

"Love you, too." sagot naman niya.

At matapos nga ang last subject namin ay agad na tumayo ang dalawa. Si Jomar kasi hindi pumasok ng last subject eh. Ewan ko ba dun kung anong nangyari. Baka tungkol sa kanila ni RR.

Hindi rin naman ako makapag-text sa kanya kasi baka mahuli ako ni Karl. Pero itong si Karl naman, parang hindi mapakali. Maya't-maya lumilingon kay Jason tapos yung mga kamay niya, hindi mapakali. Parang pinapasma siya. Yung paa niya rin parang nililindol sa sobrang pag-ugoy niya. Tinry ko siyang pigilan pero babalik din agad pagkabitaw ko sa kanya. Para siyang may ADHD na hindi mo malaman.

More importantly, kinakabahan ako na hindi ko malaman. Ahh ewan!

Wag kang magduda kay Karl, Allen.

Wag kang magduda kay Karl.

Wag na wag.

Wag.

KARL VINCENT'S POV