So Into You (BxB)

Chapter 60 : Ending - Beginning ( Part 2 )

Guys, ending na. Hindi ko malaman kung iiyak ba ako o tatawa eh. Nahirapan akong gawin 'to kasi wala pa akong experience sa pagtapos ng isang story. Plus, I don't know kung matutuwa kayo sa ginawa kong pakulo dito. Hahahaha. Anyways, dito niyo rin mababasa ang collaboration namin ni @YorTzekai. It was a pleasure working with him. Isa siya sa mga magagaling na author, alam niyo naman na yun eh. Hahaha. This might not take you to your deepest emotions pero pagtiisan niyo na lang. Yan lang ang kaya ng capacity ko eh. I don't intend to overdo myself kapag alam kong hindi ko kaya. :))))

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

KARL VINCENT'S POV

Before I know it, humupa na ang kasikatan ko. Natabunan na kasi agad yun ng panibagong issues plus the fact na wala akong pakialam sa mga tao, kaya nawala agad yun.

Pero isang tao lang talaga ang hindi ko pwedeng hindi pansinin. Kahit na pilit niya akong pinalalayo sa kanya, hindi ko magawang dalhin ang sarili ko sa isang mundo kung saan wala siya.

Hindi ako tumahimik sa pagsuyo ko kay Allen kahit na hanggang ngayon ay hindi niya pa rin niya masabi sa akin yung dahilan ng kasalanan ko. Oo, alam kong boyfriend na niya si Jake, pero, hindi naman ako nakipaghiwalay kay Allen diba? So in a sense, kami pa rin. Kabit lang yung bestfriend niya.

"Ano ba!? Pakawalan mo nga ako! Bakit mo ba ginagawa 'to? Tapos na tayo diba?" sigaw niya matapos ko siyang hilahin mula sa room papunta dito sa gilid ng library. Isang eskinita lang naman 'to sa pagitan ng library at Nursing building eh. Saka puro scaffoldings lang naman ang nandito.

"Pumayag na ba ako sa desisyon mo? Wala pa tayong mutual decision sa bagay na yan kaya wag kang mag-decide sa sarili mo lang!" bulyaw ko naman sa kanya kaya napaatras siya sa pader. Inilapit ko ang mukha ko dahilan para lumiit ang pagitan sa amin.

"Hindi ko kailangan ng permiso mo para maghanap ng iba." sagot niya lang sa akin tapos ay inilapat niya ang mga kamay niya sa dibdib ko para lumayo ako.

Hinawakan ko ang mga kamay niya at para siyang nanghina. Hindi na niya ako itinutulak kaya kinuha ko yun at inilapit sa mukha ko. Hinalikan ko ang kamay niya tapos ay hinawakan ko ng kaliwang kamay ko ang kanang pisngi niya.

"Hindi ko naman sinasabing hingin mo ang permiso ko eh. It's been a month at naghahabol pa rin ako sa'yo. Ang gusto ko lang, wag mo akong kalimutan. Kasi ako, hinding-hindi talaga kita pakakawalan. Alam mo yan." mahina ngunit seryoso kong sabi sa kanya. Titig na titig ako sa mata niya dahil gusto kong makita ang reaksyon niya sa bawat salitang bibitiwan ko.

Bigla siyang umigkas sa hawak ko kaya napaatras ako. Pero mabilis akong nakabawi at hinawakan ko uli yung braso niya at hinila ko siya para mayakap ko.

"Masakit na nagkahiwalay tayo nung una. Kasalanan ko yun, aminado ako. Pero ngayon, blangko talaga ang utak ko sa kung anumang maling nagawa ko. Sabihin mo na kasi please?" malungkot kong sabi mula sa likod niya habang nakayakap ako at nakapatong ang baba ko sa balikat niya.

Naramdaman ko ang panginginig ng katawan niya kaya siguradong kong nagpipigil siya ng pag-iyak niya. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya at hinalikan ang puno ng tenga niya.

"Allen, mahal na mahal kita. I'm sorry na please?" sabi ko sa tenga niya tapos ay inilayo ko siya sa akin para makita ko ang mukha niya.

Pero hindi nangyari yun dahil biglang may humawi sa pagitan namin at itinulak ako. Sa sobrang lakas ng pagkakatulak sa akin ay napaupo ako sa lupa.

"Allen! Bakit ka umiiyak!? May ginawa na naman ba sa'yo yang lalaki na yan!?" tanong ng isang boses na kahit hindi ko pa nakikita kung sino ang pinanggagalingan ay kinainisan ko na agad.