အခန္​း၃၅ ?

5.6K 513 54
                                    

"ဒါ ဘာလဲ မိေဟမာန္..ဟမ္!.."

" အေမ့!.."

ေဒၚၿမိဳင္ေလးေဒါသတႀကီးျပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ အမဲေရာင္ ဓာတ္ပုံေလးသည္ ေလတြင္တစ္ခ်က္လြန႔္လူးၿပီးေဟမာန္၏ ေျခေထာက္နားက်လာသည္...။ကုတင္ေပၚမွ ေျခေထာက္နားက်လာေသာ
သေႏၶသားပုံငယ္ေလးကို တယုတယေကာက္ယူကာ
မိခင္ျဖစ္သူထံ ရွက္႐ြံအားငယ္ျခင္းျဖင့္ အရဲစြံ႕ၿပီး
ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ေဟမာန္သည္ ကူကယ္ရာမဲ့ေနသည့္ဟန္အျပည့္....။

"ေျပာစမ္း...နႏၵနဲ႕လား...ခုခ်က္ျခင္းအဲ့ေကာင္ဆီဖုန္းေခၚ..ဖုန္းေခၚလို႔!..."

သူမလက္ေမာင္းမ်ားအား တဖတ္ဖတ္ရိုက္ပုတ္ကာ
နိုင္ငံရပ္ျခားရွိ သူမခ်စ္သူအမည္ခံေကာင္ေလးတစ္
ေယာက္ထံ ဇြတ္တင္းဖုန္းေခၚခိုင္းေနသည့္ ေဒၚၿမိဳင္ေလးအေတြးတို႔သည္ ရိုးစင္းလြန္းလွ၏...။
သူမဒီေလာက္ရိုက္ပုတ္ေနေသာ္လည္း လႈပ္ရွားျခင္းမရွိေတြေဝေနေသာ ေဟမာန႔္မ်က္လုံးကိုေသခ်ာၾကည့္လ်င္ ေဝခြဲရခက္ေနေသာ ဒြီစိတ္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ စိတ္ေကာင္းစိတ္ယုတ္တို႔က လြန္ဆြဲေနသည္...။

"မိေဟမာန္....ေအး..မဆက္ဖူးေပါ့...ရတယ္ငါေမာင္
နႏၵမိဘေတြနဲ႕ စကားေျပာရလိမ့္မယ္...နင္အရွက္မရွိ
ေပမယ့္...ငါတို႔ကေတာ့ရွက္တယ္ေအ့...ဒီကိစၥ..ဒီကိစၥႀကီးကို ငါဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕ ညဥ္းေဖနဲ႕တိုင္ပင္ရမလဲဟင္...မိုက္လုံးႀကီးလိုက္တာေအ..."

"ေမ့..ေမ..ေန.ေနဦး..."

သူမေဘးကေနထသြားေတာ့မယ္ျပဳသည့္ ေဒၚၿမိဳင္ေလးေၾကာင့္ သူမအေလာတႀကီးလွမ္းတားလိုက္ရသည္..။

"ေမ..အေမ အထင္လြဲေနတာ...ဒီ..ဒီကိုယ္ဝန္က..
နႏၵနဲ႕ရတာမဟုတ္ဘူး..."

"ဘာ!!..."

ေဒၚၿမိဳင္ေလး စကားပင္မဆက္နိုင္ေတာ့ သူမခ်စ္သူနဲ႕ရတာမဟုတ္ရင္...ဘယ္သူ ..ဘယ္သူနဲ႕လဲ...

"ဒီကိုယ္ဝန္က...ဒီ.ဒီမိုနဲ႕အေမ...''

"ဗုေဒၶါဘုရားေရ!....''

ရင္အစုံကိုဖိခ်ကာ ရပ္ေနရာမွ တင္ပင္ပစ္ပင္ ေနရာမွာအ႐ုပ္က်ိဳးပ်က္လဲက်သြားေသာ...ေဒၚၿမိဳင္ေလး....။

"ဒီမို သိလား..."

"မသိဘူးအေမ..."

"ညဥ္းေအ..."

ရပ်ဝန်းတူနှလုံးသား (Completed)(ZG&Uni)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant