Suit and Tie (Harry Styles Çeviri Fanfiction)

Bölüm 42 - Anne Gibi& İncinmiş El

Şöyle bir tek bölümlük yazdım belki bakarsınız "Over The Love" adı. =)

HARRY'NİN BAKIŞ AÇISINDAN

Öğle yemeğinden önce 3 kişiyi kovdum (Ms. Jennifer'ı sayarsanız dört aslında ama o sadece gülüp popoma vurdu kahvaltı hazırlarken.) Ofisteki insanların hepsi benden köşe bucak kaçıyordu, normalden daha fazlaydı bu, asansörlerden kaçınıyorlar, koridorda beni gördüklerinde yollarını değiştiriyorlardı.

Yani kapımın çalınması beklenmedik ve istenmedikti. "Meşgulüm!" diye bağırdım.

"Uhm," diye cevap verdi genç bir ses. "Malik'lerle olan anlaşmanın dosyalarını getirdim."

Malik'lerle olan anlaşma şirketin başından beri yürüttüğüm bir çalışmaydı; şirketimin değerini dünya çapında arttıracak ve ismimi eve, İngiltere2ye geri döndürecekti. Elimi yüzüme kapattım. "İçeri getir."

Aşağılarda çalışan adamlardan biri deşhete düşşmüş bir ifade ile geldi. "Mac size getirmemi söyledi."

"Buraya." diye tersledim elimi uzatarak. Geniş kağıt dosya hızlıca masamda ki yerini buldu. "Şimdi çık dışarı."

Genç adam olabildiğince hızlı bir şekilde dışarı çıktı, toplayabildiğim tüm dikkatim ile dosyanın sayfalarını karıştırmaya başladım  ama Norah'ın "Çünkü sana aşığım" diye çığlık atmasının kafamın içinde tekrar tekrar oynadığını düşünürsek bu çok zordu, ayrıca bunu diyeli iki gece olmuştu.

Birden ayağa kalktım ve ofisimde yürümeye başladım dışarı çıkarken kravatımı düzeltiyordum. Adlarını öğrenmek için kendimi kasmadığım çeşitli stajyerler beni görünce yoldan zıplayarak çekiliyorlardı. Masasının önünde durduğumda sekreterin yüzü hayalet görmüş gibi bembeyaz olmuştu.

M-Mr. Styles." diyerek kekeledi. "Selam, yani-- size nasıl yardımcı olabilirim?"

Sinirle gözlerim seğirdi. "Hangi toplantılarım var bugün?"

"Saat birde yatırım grubu ile ve 3:30'da Mac Carter ile."

"Mükemmel. ikisinide iptal et."

Büyük bir inanmazlıkla gözleri açıldı ve yüzünde kalan azıcık renkte solup gitti. "İ-iptal mi edeyim? Toplantıları?"

"Evet, iptal et ve tüm aramaları benim telefonuma yönlendir. Ve James'e söyle aşağı iniyorum." Durdum ve o gergince parmaklarını oynatırken ona baktım. Genç kadının tuhaflığı bana biraz Norah'ı anımsatıyordu ama aslında bugün olan her şey onu hatırlatıyor gibiydi. "Adın ne?"

Klavyedeki parmakları dondu. "A-adım mı efendim?"

"Evet, bir günümü sana harcayamam. Adın ne?"

"Laura," diyerek nefesini verdi. "Adım Laura."

Ona bakarken Norah'ın bana ne kadar kaba olduğumu bağırması aklıma geliyordu, kız hemen kızardı ve yan taraflarındaki küçük topları tutuşu sıkılaştı dudaklarım küçük bir gülümseme ile kıvrıldı. "Güzel, teşekkürler Laura."

Ben giderken kadın oracıkta ölecek gibi duruyordu,en son hangi çalışanımın adını öğrenmek ,le kendimi sıktığımı hatırlamaya çalıştım. Ya da hangisine en son teşekkür ederim dediğimi ya da en son ne zaman bir toplantıyı iptal ettiğimi.

Norah'ın kabalığımla ilgili düşünceleri beni endişelendirmiyordu artık. Asansöre adım attım ve gerektiğinden çok daha fazla bir güçle düğmeye bastım. Aşağı inerken ellerimi arkamda bağlamıştım ve sessizdim. Kapılar açıldığında James'in ilk basamakta durduğunu gördüm.