2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1412 Senesi - Bahar Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Bozok Şehri - Dora Hanım Sarayı
Gökben Hatun
Dün Handan Suna'nın dediği gibi odamdan çıkmamıştım. Akşam üstü beni yanına çağırtmış ve bir şişe vermişti. Birkaç damlasını suyuma katıp içmemi, Hanzade Korkut'a benim hasta olduğumu ve bu içeceğim şey sayesinde yarın onu tekrar çağıracaklarını söylemişti.
Handan Suna bana büyük bir gelecek biçtiğini söylerken Hanzade Korkut'u kastettiğini açık olarak söylememişti hiç. Beni yetiştiriyordu. Eğitimime önem veriyordu. Oturup kalkmam, dans etmeyi öğrenmem, müzik aleti çalmam, el işlemeleri yapmam, yabancı diller öğrenmem, konuşmayı bilmem çok mühimdi. Beni yüksek konumdaki bir devlet adamı için hazırladığını düşünürdüm. Hatta başka ülkelerden birine casus olarak gideceğimi hayal ederdim. Fakat aklımdan Hanzade Korkut hiç geçmemişti.
Hele bahar kutlamasında yaşananlardan sonra bu işin nasıl olacağını aklım almıyordu bir türlü. Korkut'un nasıl biri olduğunu görmüştüm. Kızlara bakışına şahit olmuştum. Ukala tavırlarıyla nasıl bir yeni yetme olduğunu ispatlamıştı. Hayalimdeki prens kesinlikle o değildi.
"Bir sorun mu var Gökben?"dediğinde düşüncelerimden uzaklaşmıştım. Elimdeki bardakla öylece bakıyordum onun mavi gözlerine. "Merak etme sana zarar vermeyecek. Sadece ateşin çıkacak ve damağın kuruyacak. Önemli bir şey değil. Yarın hekimbaşının verdiği ilaçlarla kısa sürede toparlanacaksın." Çok sıradan bir şeyden bahseder gibiydi. "Yıllardır bu anı planlıyordum. Fakat beklediğimden erken oldu. En az iki sene sonra seni onunla tanıştıracaktım."diye itiraf etti.
"Ama ben ona karşı bir şey hissetmiyorum."dedim donuk bir ses tonuyla. Gözlerini devirdi.
"Seni yüksek mevkide biri için yetiştirdiğimi her zaman biliyordun Gökben. Hislerinin önemli olmadığını da biliyordun. Sevdiğin adamla evlenmeyeceğin sana çok önceden öğretilmişti."
"Ama yine de farklı olur diye düşünmüştüm."
"Korkut iyi çocuktur. Onu seversin."dedi. Bilmiyordum. Sevebilir miydim? "Nazlanmayı bırak şimdi."demişti. Elimdeki suyu içmiştim.
Belirtiler gecenin bir vakti ortaya çıkmıştı. Bahar mevsiminde donuyordum. Soğuk soğuk terliyordum. Emine hatuna seslenmiştim. Biraz ateşimi düşürmeye çalışmıştı. İşe yaramamıştı. Tenimin her noktası sızlıyordu. Güneşin ilk ışıkları odamı aydınlattığında ulakla saraya haber gönderdiklerini söylemişlerdi. Sonra kendimden geçmiştim.
Daha sonra Korkut'un, "Nesi var Gökben'in?"dediğini duymuştum hayal meyal. Bir şeyler daha konuşulmuştu ama hatırlayamıyordum. Sonra bedenim gevşemeye başladı. Üşümem azaldı. Alnım daha az terliyordu. Gözlerimi açtığımda hissettiğim ilk şey susuzluktu.
