2020 Watty Ödülleri Tarihi Kurgu Kazananı
Tarih #1 (19.09.2020)
Hiç kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Geçmişin kanlı sayfaları bir bir önüne açılır, hayaletler hesap sorarmış. Öyle bir gün gelirmiş ki önce aynaya baktığında gördüğün gözler yaban...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1413 Senesi - Bahar Mevsimi
ASPARGON HANLIĞI
Ecrinok Şehri - Yedi Gürgen Sarayı
Hanzade Korkut
Bahar geldiğinden beri günlerim daha yoğun geçer olmuştu. Zaman zaman çevre vilayetleri ziyaret ediyordum. En son batı komşumuz Ladinay'a gitmiştim. Ladinay valisiyle öğle yemeği yemiş sonra tarım alanlarını ziyaret etmiştim. Ecrinok'ta da tarım öndeydi ve tarımla ilgili her türlü uygulamayı yerinde görmek istiyordum. Kendi vilayetimde yapabileceğim gelişmeleri araştırıyordum.
Vilayet ziyaretleri dışında kurultay görüşmeleri de beni epey meşgul ediyordu. Danışmanlarımı artık her yönüyle tanıyordum. Ecrinok'un önde gelen aileleriyle de yakınlaşmıştık. Recaizadeler ve Ecriniddinler sancağa çıkışımın ilk aylarında mesafeliydi fakat zamanla bu mesafeyi geride bırakmışlardı. Yemek davetlerine artık tüm aile üyeleriyle geliyorlardı. Aile büyüklerinin masamda görülmesi itibarım adına olumlu bir etkiydi.
İdil'in odasına ziyarete gittim. İdil bana hala mesafeliydi. İçeri girmeme başlardaki kadar tepki vermiyordu fakat benimle pek konuşmuyordu. Onu çok kırmıştım. Telafi etmek için elimden gelen her şeyi yapıyordum fakat yeterli değildi. "Beni hiç affetmeyecek misin?"diye sordum o gün. Gözünü uzağa dikti. Cevap vermedi. "İdil."diyerek yanına oturdum. Elini tuttum. Elini çekmedi. "Sen benim ilk hatunumsun. Hayatımdaki yerin hatunluktan ibaret değil. Olamaz. Sen benim yoldaşımsın. Buraya gelmeyi seninle hayal etmiştik."
"Sonra hayallerinde benim yerimi o hatun aldı."dedi acı bir tonla. Elini çekmek istedi. Fakat daha sıkı tuttum.
"O benim için bir hevesti sadece." Hevesmiş. Öyle düşünmeye çalışıyordum artık. "Geçici hatunlar senin yerini alabilir mi?" Koyu gözleri beni buldu. O kadar donuk bakıyordu ki bana aşkla bakan gözlerine özlem duyar olmuştum.
"Artık önemi olan tek şey evladımı sağlıkla kucağıma almak. Ulu Tanrıma bunun için her gün dua ediyorum. İstediğin hatunla olabilirsin Hanzade Korkut." Ses tonu buz gibiydi. Hissizdi.
"Yapma böyle lütfen. Beni sevmekten vazgeçme. Ben senden vazgeçmedim."
"Vazgeçtin! İki günlük hatun için benden vazgeçtin!"
"Hayır. Hiç kimse senin yerini alamaz." Derin bir nefes aldı.
"Yeterince gördün beni. Aynıyım. Değişmeyeceğim. Evladımız da iyi. Şimdi beni yalnız bırak."
Israr etmedim. Israr işleri daha kötüye götürüyordu. Ona istediği kadar zaman verecektim. Üstüne gitmeyecektim. Fakat ondan vazgeçmeyeceğimi de her defasında hatırlatacaktım. Gözleri ışıl ışıl parlayan İdil'i geri istiyordum. O olmazsa bu sarayda iyice yalnız kalırdım.
