New Romantics | Completed

Chapter 54: Friends

Sabrina's POV

"Tayo." cold kong sabi kay David na nakahiga sa damuhan dahil natalo ko siya sa arnis.

Umatras ako at tumayo siya.

Alam niyo... Siya lang ang kilala kong hindi marunong lumaban. Kalalaking tao eh.

"Fight me... Isipin mong lalaki ako."

Naghanda ako dahil papalapit siya sa akin at nagsimulang lumaban.

Dumating sa point na kinuha niya ang arnis bago ko pa man mapulot ang mga iyon ay nasa leeg ko na ang isa niyang braso. Yong parang nangho-hold up.

Fuck! First time kong matalo sa isang laban... At kay David pa?

"I salute you bro." napatingin kaming dalawa ni David kay Bryan na naka-saludo pa. Dagdag mo pa na kila kuya puma-lakpak pa.

Shit... Pinag-kakaisahan ba nila ako?

Kahit malakas at malaki itong si David ay pinilit kong makaharap sa kaniya.

Nang makita ko ang mukha niya ay ngumi-ngisi ito na lalong ikinainis ko.

Susuntukin ko na sana siya nang bigla akong tinulak ni Bryan mula sa likod.

And to my unexpected...

I kiss David...

Dali-dali akong humiwalay sa kaniya. Nang tingnan ko siya ay namumula ang dalawa niyang tenga at nangi-ngiti.

Tiningnan mo naman sila kuya at lalong-lalo na si Bryan at tuma-tawa sila na akala mo wala ng bukas.

"You'll all pay for this!", inis kong sabi at umalis.

Magbabayad talaga kayong-

Then may bumuhat sa akin at tiningnan naman kung sino iyon at nagulat ako dahil si David ang gumawa niyon sa akin. And the last thing he did ay binuhat niya ako na parang isang sako ng bigas.

"Thank you guys!", at may pa-thumbs up pa siya kila kuya.

Tama nga ako... Pinag-kakaisahan nila ako.

"Ibaba mo nga ako!", inis kong sabi pero hindi niya ako pinansin.

"Are you deaf? I said let me go!"

"You think ile-let go kita nang ganon-ganon lang?"

Napatahimik naman ako sa tanong niya. I don't know pero parang may ibang meaning iyon.

What does he mean by that?

At dahil sa pago-overthink ko ay di ko napansin na nasa restaurant na ako at inabot niya sa akin ang dalawang hiwa ng cake na black forest at isang baso ng juice na grapes.

"Favorite mo." sabi niya.

Nagulat man ako ay hindi ko pinahalata.

How did he know that's my favorites?

Nagkibit-balikat ako at tumingin sa glass door.

"Restaurant 'to diba? Bakit ayan?", tanong ko.

"At sino nagsabi sa'yong restaurant to?", tanong niya din.

Hindi ba restaurant 'to?

"Naka-sulat sa labas?", sabay tingin ko sa kaniya.

Umupo siya sa tapat ko.

"Ahh... Dati kasi yon... Sabi ni Lola, café lang daw to at ayaw niya ng restaurant." sabi ni David kaya napatango na lang ako. "Wala ka kasing pakialam kaya hindi mo alam." rinig kong bulong niya kaya napa-hah ako.

"Wala... Kumain ka na."

Nag-umpisa akong kumain then napansin kong nakatitig lang siya sa akin.

"Gusto mo ba?", tanong ko sa kaniya. Dali-dali naman siyang napailing.

"Utang ba 'to?", tanong ko. Ang tahimik kasi ng atmosphere namin.

"No... Libre ko na yan." at ngumiti na siya siya kaya hindi ko maiwasang hindi mangiti.

"Ah... Thank you dito." sabi ko sabay tayo.

"I have to go... Magagalit pa ako kila Bryan."

Tumango lang siya kaya lumabas na ako sa café nila.

All this time, akala ko restaurant yon.

"Ah Sabrina..." napahinto ako sa tumawag sa akin at kahit naka-talikod ako ay alam ko kung kaninong boses yon kaya humarap ako sa kaniya.

"Yes?", I asked him kaya lumapit siya sa akin.

"Can I ask you a favor?", seryosong tanong niya.

"Sure... What is it?"

"Can we..." hingang malalim. "Can we still be friends?", napatahimik ako sa tanong niya.

"Sure..." and I smiled so he did. "I have to go." he nodded at umalis na ako.

'Wala naman sigurong nasama kung magkaibigan ka kami starting this day'.