Tax Principles (Law of Attraction Series # 3)

Chapter 10

"Talaga bang dito tayo kakain? Tapos nakauniform lang tayo? Nakakahiya Louie," bulong ko sa kanya habang kinukurot kurot ang kanyang braso. Ngumingiti lang siya sakin habang ginaguide kami ng waitress papunta sa table na pinareserve niya.

"Ok lang yan, may pambayad naman tayo haha di tayo papalabasin dito wag kang mag-alala," biro nito sakin, kaya hinampas ko ng mahina ang kanyang braso kaya tuluyan na itong tumawa.

"Sira!"

"Ma'am, Sir, here's your table and the menu, just give us a sign if you already decide what you would like to eat," magalang na sambit ng waitress, tumango at ngumiti ako sa kanya at umupo na kami ni Louie.

"Namiss ko dito," bulong ni Louie, madalas siguro siyang kumain dito. Samantalang ako ay isang beses lang sa isang taon kami nakakapunta sa ganito. Pagililibre lang ako nila Jade, mahilig kasi sila Tita sa mga ganitong pagkain.

"Anong gusto mong kainin?" tanong nito sakin, tinigan ko ang menu pero nalulula ako sa mga preso nito, parang isang pagkain lang ay sweldo ko na ng isang linggo.

"Kahit ano," sagot ko sa kanya, tumango siya at sinabi, "Ok, Miss," inagaw niya ang pansin ng waitress nong itaas niya ang kanyang kamay at umenyas. "Miss, I would like chicken pesto, classic lasagna and do you have a dish named 'kahit ano'?" nanlaki ang aking mata sa sinabi niya at nakita ang pagsilay ng malokong ngiti sa kanyang labi. Sira ulo talaga!

Nakita ko ang pagaalinlangan sa pagsagot ng waitress kaya agad kong tinignan ang menu at pumili nalang ng kahit ano, "And Honey Garlin shrimp, water and that's all," sabat ko kaya hindi na nasagot nong waitress si Louie, "Ok Ma'am," sambit nito at lito kaming iniwan dito.

"Hmf," mapangahas kong tinignan si Louie na nagpipigil ng tawa ngayon, "Lakas ng amats mo no!" Singhal ko pero tumawa lang ito.

Hintay namin ang pagkain hanggang sa ihanda ito sa lamesa namin, umuorder pa si Louie ng dalawang almond cookies para daw sa dessert. "Louie may naisip ka na ba na theme ng team building niyong student council nest week?" pagsisimula ko ng maaguusapan, habang kami ay kumakain.

"Ah right, I almost forget about that.... hmm I was thinking of a resort team building, where we can settle the activities on the beach sea shore," sabi niya habang patuloy sa pagkain, hindi ko alam sa lalakeng ito ang lakas kumain pero hindi man lang tumataba, at higit pa doon maganda parin ang hugis ng katawan nito bagay na bagay sa tangkad niya.

"Beach team building?" sambit ko. "Yup sama ka ah, swimming tayo,"

"Hindi ako pinapayagan ni Papa na pumuntang dagat," sabi ko at sumubo ng isang hipon, tumaas ang tingin niya sakin at kumunot ang noo.

"Why?"

Napalunok ako sa tanong niya, at umiwas ng tingin, "Basta bawal," sabi ko at kumain ulit.

"I wonder why tho, when I was young, I always play at the seashore, I remember back then I save a girl from drowning, I didn't expect that would happen but I saved her, and thank god she's alive back then," natigilan ako sa pagsubo ng pagkain dahil sa sinabi niya.

May niligtas siya? Na nalulunod?

Biglang bumilis ang tibok ng aking puso, naalala ang araw na iyon. Napatingin ako kay Louie na patuloy lang sa pagkain at tila'y lumabo ang buong paligid at siya na lang ang nakikita ko.

"Matangkad siya,"

"Medyo maputla ang kanyang mga balat parang maputi pero hindi sobrang puti,"

"Tapos kulay itim ang buhok niya na bagsak,"

"Maganda yong mata niya, medyo payat siya pero hindi sobrang payat sakto lang,"

"Mapula din labi niya kahit mukha siyang maputla, tapos ang tangos ng ilong,"

Matangkad si Louie, maputla din ang kanyang balat pero medyo maputi siya. Kulay itim ang kanyang shoulder length hair, bagsak din ito gaya ng sinabi ni Jade.

Maganda ang mata ni Louie at mahaba din ang kanyang mga pilik mata, bumaba ang aking tingin sa kanyang mapupulang labi pa akyat sa kanyang ilong, matangos ito at maganda rin.

Dahan-dahan akong napahawak sa aking tyan ng makaradam ako ng mga paru-parong tila'y lumilipad sa loob ng aking tiyan. Napakabilis ng tibok ng puso ko at siya lamang ang nakikita ko sa oras na ito.

Hindi kaya?

Hindi kaya siya ang lalakeng hinahanap ko? Napatingin siya sa akin at natagpo ang aming mga mata, I gasp that moment, dahil parang tumigil sa paglabas ng hangin ang aking katawan ng magtama ang aming mga mata.

Parang nagslow mo siya at unti-unting ngumiti sa aking harapan. Siya kaya ang nagligtas sakin nong araw na nalunod ako sa dalampasigan?

Lahat ng sinabi ni Jade ay tila ay nasa kanya at kaparehas niya, napakalapit sa mga detalyeng binigay ni Jade sa lahat ng meron si Louie.

"M-may niligtas ka?" Tanong ko, kaya tumigil siya sa pagnguya at tumango, hinawi ang buhok pataas bago nagsalita. "Yeah, I remember she high tall," sabi nito at itinaas ang kamay sa level ng ulo niya habang nakaupo.

Parang pinapakita niya kung gano ito kalake, yong tinutukoy niyang babaeng niligtas niya. Teka dahan-dahan akong tumayo para tignan ang laki ng tinutukoy niya ang umabot ito saking bewang nanlaki na naman ng tuluyan ang mata ko.

Siya nga!

Dahan-dahan muli akong umupo saking upuan ang nagpatuloy sa pagkain, at ganon din ito. Pero nagpatuloy siya mag kwento ng kung ano-ano. "By the way why do you choose business course?" he suddenly asks.

"Gusto ko bakit?" bigla akong naging hindi komporteble sa kanya dahil sa mga tumatakbo sa isip ko pero sinagot ko parin siya.

"Sunget! Me, I choose cultural arts because I want to be an artist someday," bakas sa mukha niya ag senseridad sa kanyang sinabi at alam kong totoo iyon pero mas pinili kong basagin siya.

"Ano ba yang tanungan mo? Elementary ba tayo para pag-usapan ang pangarap mong maging. Tara na nga," Tumayo na ako at kinuha ang bag ko, tapos na kaming kumain kaya mas minabuti konang hindi na magtagal sa dahil hindi parin normal ang tibok ng puso ko.

"Sadali," narinig kong sabi niya habang patuloy akong naglalakad papuntang pinto palabas, at nong nakatayo na ako sa pinto tinignan ko siya at nakitang nagbabayad siya ng bills sa table.

Nang tumayo na siya humarap na ako ulit sa pinto at sinubukang buksan ito pero ayaw, teka bakit ayaw?

Tinulak ko ito pero ayaw bumukas, wala yong guard sa labas kaya walang nagaassist, teka pano ba kasi ito kanina nagbukas naman ito bakit ayaw ngayon?

"Hindi ganyan," nagulat ako ng magsalita si Louie sa likod ko at agad akong napalingon pero hindi ko inaasahan na papalapit pala ang mukha niya sa gildi ko kaya dumikit ang labi ko sa pisngi niya.

Nanlaki ang aking mata at agad lumayo sa kanya, tumingin siya sakin bago binuksan ang kabilang bahagi ng pinto. "The other one was lock tho," he said and smirk.

Inabot niya ang kamay ko at hinila na ako palabas, samantalang ang kabilang kamay ko naman ay ginamit ko pantakip saking mukha. Narinig ko ang paghagikgik niya habang patuloy kaming naglalakad at hawak hawak niya ang kamay ko.

Agh!!! Nakakahiya!