Tax Principles (Law of Attraction Series # 3)

Chapter 55

"L-Louie," I whisper, hindi ako nakagalaw sa aking kinauupuan ng magtama ang aming mga tingin, he seated in front of me and put his food in front of me either.

He is wearing a black mask and cap, gray jacket.. People won't barely recognize her but I clearly know it's him. Bumilis ang tibok ng aking puso habang patuloy kong tinititigan ang mag matang iyon.

It's been two long years since I stared at those eyes.

"Hi," masigla nitong sambit at ngumiti, kahit nakamask ito alam kong ngumiti siya dahil sa kanyang mata, napunta din ang tingin ko sa mahaba ulit nitong buhok. Pinahaba niya ito ulit?

Simula ng putulin at umalis siya ng bansa ay hindi ko na alam ang nangyari sa kanya pero alam kong sikat na artista na siya sa ibang bansa, sadyang hindi ko na lang talaga inalam ang mga nangyayari sa kanya sa loob ng dalawang taon.

"H-Hi," hindi ko alam ang aking sasabihin, hanggang ngayon hindi ko inaalis ang pagkakatitig ko sa kanya, hindi makapaniwalang kaharap ko siya ngayon sa isang tapsilugan.

"I can't believe I would meet you here," natatawa nitong sambit bago binaba ang kanyang mask hanggang baba at nagsimulang kumain sa harapan ko.

I can't believe it either. Hindi kailan man pumasok pa sa isip ko na magkikita tayo. Bakit ka nandito sa pinas? Bakit mo ako nilapitan? Bakit tayo magkaharap ngayon? Sobrang daming tanong sa aking isip pero wala ni isang lumabas sa aking bibig kaya nagpatuloy na rin akong kumain.

"So, how are you Alliana?" halos mabitawan ko ang tinidor na hawak ko ng tawagin niya ako sa aking pangalan, pakiramdam ko sobrang tagal ko nang hindi na rinig ang boses na iyon na tinatawag ang aking pangalan.

Nakakapanglambot sa hindi malamang dahilan, nanlalamig ang aking paa at kamay habang tumatagal kaming magkaharap, at sobrang bilis ng tibok ng aking puso.

"I'm doing f-fine," nauutal kong sambit at patuloy na nakatingin sa aking pagkain na hindi ko man magawang kainin dahil hindi ko pa nalulunok ang pagkain na sa aking bibig ngayon. Pakiramdam ko may nakabara sa aking lalamunan at hindi ko magawang kumain kaharap siya.

Masyadong nakafocus ang katawan ko sa nararamdaman ng puso ko kesa sa iba pa nitong dapat gawin. "Really, You look different yet lovelier this time" he said and smile at me, kasabay non ay parang nakita ko ang dating Louie na kilala ko nung college kami.

Ang dating Louie ang kausap ko ngayon, ang nag-iisang lalaking kasama ko nung college ako. Siya iyon ang dating Carlos Louie Natividad.

"I-ikaw k-kumusta? B-bakit k-ka nandito sa P-pinas?" hindi ko magawang magsalita ng diretso, hindi ko alam bakit ako ganito.

"Yeah, Kakabalik ko lang last week, I'm on a Vacation kakatapos lang kasi ng movie na shinoot ko sa Hawaii ngayon nagtake ako ng break actually sa Zambales ko talaga balak mag vacation because I only have two weeks vacation here and I need to go back after" he cheerfully said.

"Bakit ka nandito sa Manila kung sa Zambales ka pala magvavacation?" nagsisimula na akong magsalita ng maayos pero hindi ko pa rin magawang makumpirmi sa aking upuan dahil sa nararamdaman ko sa aking katawan.

"I went here, Hoping to meet you and now you're here hahaha" my lips parted through what he said and I was left dumbfounded when I stare at him. He smiles at me and keeps on eating.

"Hoping to meet me?" mahina kong sambit, anong ibig niyang sabihin?

"Yeah, You see Dazzel and I broke up last year because we couldn't fit into each other, we try to work it out but we just end up fighting as the time goes by, then I realize that she's not the woman who can understand my difficulties. After that I realize that there is this one girl who completely mastered my difficulties" he said as he reminisced about things in his mind. "So I pushed my career the whole year and went back here to meet her now she's sitting in front of me, but I heard that she's already in a relationship," he said and looked me in the eyes.

Isang mabigat na bagay ang pakiramdam kung bumagsak sa aking dibdib sa puntong ito, hindi ko magawang magsalita at sumagot agad.

Nang mapansin niyang hindi ako umiimik at yumuko, he speak and try to lose the awkward atmosphere between us. "So, haha why are you eating here alone? Your boyfriend is he around?" he said and looked around.

"He's not here, I went here alone," I said and played with my food. "Ohhh..hehe," he said, parang naubusan siya ng sasabihin at tumawa na lang.

"By the way Alliana, Back then I'm sore---," I cut him off. "Kalimutan na natin iyon" sambit ko at ngumiti sa kanya, nang makita n'ya akong ngumiti agad umaliwalas ang kanyang mukha at nagpatuloy sa pagkain.

"But still I want to say sorry, you're not like that, I was just so down and drunk that time. That night when you see me and Dazzel, yes I admit it, I get tempted and fall for her because you're not there. I also have my needs and she's willing to give them to me so I accepted it and didn't think about you but I know that I love you back then Alliana, until now. You are the only one I want, but I was too stupid to be drowned by liquor and hurt you so bad that time. I'm really sorry Alliana" A dropping tear falls from his eyes as he stares at me.

I gasp when I feel like I lose air when those tears fall, he never cries in front of me. Parang mas bumigat ang aking pakiramdam ng makita ang mga matang iyon, puno ng lungkot at pagsisisi.

"Alliana to be honest, I still love you so damn much nothing changes.. I'm still hoping to get you back Alliana" he weakly whispered. Kaya mabilis akong tumayo at kinuha ang aking bag.

Kahit nanghihina ang aking mga tuhod at paa pinilit kong tumayo at harapin siya, "Kailangan ko nang umalis," i said and walk away from him.

Pinilit kong lakasan at patigasin ang aking mga tuhod upang makapaglakad palayo sa kanya, sobrang bilis ng tibok ng puso ko hindi ko alam kung anong gagawin ko at kung saan ako pupunta hanggang sa sumakay ako ng elevator at pinindot ang rooftop.

Tumakbo ako palabas ng rooftop at napaupo ng bumigay ang aking tuhod, nahihirapan akong huminga at sobrang bigat ng pakiramdam ko.

Naramdaman ko na lang ang luha ko na nag uunahan na palabas ng aking mga mata.... Nanginginig ang aking kamay at labi, hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya niyakap ko na lang ang aking tuhod at yumuko.

Pababa na ang araw at kasabay nito ang paglala ng bigat ng aking pakiramdam ko, parang may mabigat na bato na nakapatong dito at hindi ko magawang ibsan ang bigat na nagdudulot ng sakit at kirot sa puso ko.

My phone ring kaya kinuha ko ito at nakita ang madilim na langit, binasa ko ang massage.

Hi Love, on my way to the house see you there. I love you.

-Cadmus

Binaba ko ang cellphone sa aking tabi at yumuko ulit, hindi tumatakbo ng maayos ang aking puso hindi ko alam ang aking gagawin.

I feel lost again.