Tax Principles (Law of Attraction Series # 3)

Chapter 23

"Yes, you'll be working at Delavine's Scents in Manila as their Marketing Research Analyst." nakangiti nitong sambit at tila mukhang proud pa ito sa akin.

Samantalang ay nanatiling tulala sa kanyang sinabi, Delavine's Scent? Manila? Ililipat ako sa manila?

Pano ang pamilya ko?

Nang pumasok iyon sa aking isipan agad akong umiling at sinabi, "Sir hindi ko po matatanggap ang trabahong iyan" diretso kong sambit at buo ang loob siyang tinignan.

Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang labi at napalitan ito ng pagtataka, "Why is that Miss Cortez?"

"Ayaw ko hongi wan ang pamilya ko ho, Sir," magalang kong sambit at iniwasan ang kanyang tingin. "Matanda na ho kasi ang Lola at Lolo ko, hindi na nakakalakad ang Papa ko at may pinapaaral pa ho akong kapatid po," pagpapaliwanag ko at nakita ko naman na tumango-tango ito at naintindihan ang aking sinabi.

"Your salary would be doubled as what we paid you here Miss Cortez, but if that's your decision then I understand and the offer is still open if you'd change your mind just come to my office, ok you may leave now," he said in a calm voice and nodded at me.

"Thank you po Sir, sa pagintindi pero hindi na ho siguro magbabago ang isip ko kaya mas mabuting i-offer niyo po ito sa iba," sabi ko habang patayo mula sa upuan.

"No, you are the only one who's fit for this job, it wouldn't be open for anyone it's just for you," he said, kahit hindi ko maintindihan ang ibig nyang sabihin ay tumango at ngumiti na lamang ako dito at nagpaalam.

Dumiretso ako sa aking table at pabagsak na umupo, "Double salary?" I whisper. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinatong ang aking braso sa aking noo habang nakadantay ang aking ulo sad ulo ng upuan.

Pinaikot-ikot ko ang swivel chair na aking unuupuan at nagmuni-muni ng marinig kong tumunog ang aking cellphone, sinilip ko ito at agad na paupo ng makitang si Louie ang tumatawag.

Wala pang ilang ring ay mabilis ko itong sinagot at umayos ng upo, "Hello, Louie," sambit ko at hinawakan ng mahigpit ang dulo ng aking t-shirt.

"Hi," mahinang boses pa lang nito ang naririnig ko ay parang naghihina na ako sa pagkamiss sa kanya.

"Kumusta ka?" tanong ko, pakiramdam ko sobrang excited ko but at the same time nakakaramdam ako ng lungkot, miss na miss ko na siya.

"I'm good, I just call because I miss you," he was only whispering, "Bakit ang hina ng boses mo?" tanong ko.

"Andito ako sa shoot, Dazzel was sleeping beside me so my voice is like this," he whispers again, this time bumagsak ako ulit pasandal sa aking upuana at nakaramdam ng inggit kay Dazzel. sana nasa tabi rin ako ni Louie sa mga oras na ito, nasa nagkikita ulit kami gaya ng dati.

Pinikit ko ang aking mga mata at hinintay ang susunod niyang sasabihin dahil parang bigla akong naubusan ng sasabihin sa kanya, biglang naging blanko ang aking isipan at ang tanging naiisip ko na lang natutulog si Dazzel sa tabi niya ngayon.

"I been doing a lot of projects these days, sorry hindi ako nakakatawag palagi, but promise I really miss you so bad," he whispers and I can see to his voice that he's tired.

"Ikaw wala ka bang sasabihin sa akin?" tanong niya ng hindi ako magsalita, "Miss na kita," iyon na lang ang nasabi ko at narinig kong tumawa siya ng mahina mula sa kabilang linya.

"Yeah, I miss you too so bad haha," he said, tapos bigla kong naalala na inaalok akong magtrabaho sa Manila, pagnagtrabaho ako doon malalapit na ako sa kanya at magkikita na kami lagi.