My boyfriend is a doctor (10)

12(Z)

💜 My boyfriend is a doctor 💜 {ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ေဒါက္တာေလး}

Ch - 12

" ငါမင္းနဲ႔ပတ္သတ္မိခဲ့တာ ေနာင္တရမိတယ္ ပင္းပင္း "

1.

ပညာေတာ္သင္ဘဝက ထင္ထားသေလာက္ မခက္ခဲသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာရ,ရသည္ ။ မခက္ခဲေသာ္လည္း ပင္ပန္းသည္ ။ ဂ်ူတီခ်ိန္ကအစ ျမန္မာျပည္တြင္လိုမဟုတ္ပဲ အခ်ိန္ၾကပ္သည္ ။ တစ္ပတ္လံုးအတြက္ နားေနခ်ိန္ ေလးဆယ့္ရွစ္နာရီ ေပးေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ မည္သို႔ကုန္ဆံုးသြားမွန္းမသိ ။ ဂ်ူတီနည္းသည့္ေန့မွ ထိုအခ်ိန္မ်ားအတြက္ အတိုးခ်၍ နားရသည္ ။ ပင္ပန္းေသာ္လည္း ဤေနရာသို႔ ပညာေတာ္သင္လာရသည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္မိသည္ ။

လူျဖဴမ်ား အမ်ားစုရိွေသာဤေဆးရံုသည္ လူမည္းမ်ားကို မႏိွမ္သလို ကြၽန္ေတာ္ကဲ့သို႔ အာရွတိုက္သားမ်ားကိုလည္း ေနြးေထြးေပးသည္ ။ အကုန္လံုး မိသားစုသဖြယ္ ရင္းႏွီးၾကေသာေၾကာင့္ အလုပ္ဝင္ၿပီး တစ္ပတ္အတြင္းမွာပင္ ကြၽန္ေတာ့္၌ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ ရေနၿပီျဖစ္သည္ ။ အခ်ိဳ႕က ေမးထူးေခၚေျပာဆက္ဆံေရး အဆင့္၌သာရိွေသးေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာမူ အိမ္အလည္လာသည့္အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္ ။ ထိုမိတ္ေဆြမ်ား၏ေက်းဇူးျဖင့္ ပင္းပင္းႏွင့္ ေဖေဖေမေမတို႔ ဖုန္းမဆက္သည့္ေန့မ်ားတြင္ အထီးမက်န္ေတာ့ ။ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေပ်ာ္ပါးေနႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္ ။

2.

ဟားလိုးသို႔ ေျပာင္းေရႊ့ခြင့္တင္ၿပီး တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ေျပာင္းေရႊ့ခြင့္ကို လက္ခံေၾကာင္း စာျပန္ရသည္ ။ စက္မႈဇုန္ၿမိဳ႔ေလးတြင္ရိွေသာေဆးရံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ့ခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္စရာကိစၥျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဂ်က္ဆင္အျပင္ အျခားမိတ္ေဆြ ေလးငါးဦးႏွင့္အတူ ၿမိဳ႔ထဲရိွ ဘီယာဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္က အစာအိမ္ေရာင္ေနဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေသာက္ေသာ္လည္း ဂ်က္ဆင္ႏွင့္ အျခားငါးေယာက္ကမူ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေမာ့ေနၾကသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္

" မင္းတို႔ေကာင္ေတြမရွင္းရတိုင္း စြတ္ေသာက္မေနၾကနဲ႔ "

ဟု စေနာက္လိုက္သည္ ။ ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုးတြင္ အျခားလူမ်ားက ရယ္ၾကေသာ္လည္း ဂ်က္ဆင္ကမူ မရယ္ပဲ မႈန္ေတေတျဖင့္ၾကည့္ကာ