တာတေ [ညမဖတ်ရ]

ပျော်တတ်တဲ့ဝိဉာဉ် part-1

လူတွေမှာ လူရယ်လို့ဖြစ်ကတည်းက ဗီဇသတ္တိတစ်ခု
တော့ ပါလာစမြဲပဲဗျ။တာတေ ဆယ်နှစ်သားလောက်က
ရွာမှာသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။သူ့နာမည်က
အောင်စိန်တဲ့။ဒါပေမဲ့ ဒီကောင် ပိန်ပိန်သေးသေးမို့
သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကိုအောင်ပိန်လို့ပဲ ခေါ်ကြတာ။

အောင်ပိန့်အဘိုးက မန္တလေးက ပန်းပုဆရာကြီးဗျ။
အခုတော့ မရှိတော့ပါဘူး။သူ့အဘိုးရဲ့ဗီဇလိုပဲ ပြော
ရမလားပဲဗျ။အောင်ပိန်ခုနှစ်နှစ် ရှစ်နှစ်ကတည်းက
ရွှံ့ရုပ်ကလေးတွေလုပ်တာ သိပ်လက်ရာမြောက်တာဗျ။
ကျွဲရုပ် နွားရုပ် ခွေးရုပ် ငှက်ရုပ် သားတော်ရုပ် ဒေါင်းရုပ်
တွေကအစ ဒီကောင် လုပ်တတ်တယ်။

ဆယ်နှစ်သားလောက်ရောက်တော့ သစ်သားတုံးကလေး
တွေကို ပန်းပုတ်နေပြီဗျ။အောင်ပိန့်အဖေကလည်း
မန္တလေးမှာ အောင်ပိန့်နဲ့အဘိုးနဲ့တွဲပြီး ပန်းပု နည်းနည်း
ပါးပါး လုပ်ဖူးတော့ သူ့မှာစူး ဆောက် တန်ဆာပလာတွေ
အစုံရှိတာဗျ။

အဲဒါတွေကို ကျောက်နဲ့ သွေးပုံသွေးနည်း
သုံးပုံသုံးနည်းတွေကို အောင်ပိန့်ကို သင်ပေးထားတာ။
အောင်ပိန့်က သစ်သားတုံးကလေးကို ခြေထောက်နဲ့
နင်းပြီး ပန်းပုထုတော့တာပဲဗျ။အောင်ပိန်က
လူရုပ်ကလေးတွေ ထုတာဗျို့။
လယ်သမား စပါးရိတ်တဲ့ပုံ။ဆင်ပုံ။နွားပုံ။နွားတွေ
လှည်းဆွဲတဲ့ပုံ။သိပ်အကောင်းချည်းမဟုတ်ပေမဲ့
တော်တော်တော့ ညီညီညာညာကလေးတွေ
ဖြစ်နေပြီဗျ။

ဒါပေမဲ့ အောင်ပိန်က ပန်းပုထုတာတောင်
တော်တာမဟုတ်ဘူး။ဆော့တဲ့နေရာမှာလည်း
ပြိုင်စံရှားပဲဗျို့။အောင်ပိန်ဆော့တာဆိုတာက
ကျုပ်တို့လို ဂေါ်လီပစ်တာ ဂျင်ပေါက်တာ
ထုတ်ဆီးတိုးတာ။ဖန်ခုတ်တာကို ဆော့တာ
မဟုတ်ဘူး။ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေ ဆော့တာဗျို့။

ကျုပ်တို့ရွာဦး ရွှေတောင်ဘုရားပွဲမှာ လာပြသွားတဲ့
မျက်လှည့်ပွဲတွေ ရှိတယ်ဗျ။အဲဒီမျက်လှည့်တွေ
အထဲက ဆရာရွှေကိုလေးရဲ့ပြကွက်မျိုး ဆရာမ
စောနန်းနွယ်ရဲ့ပြကွက်မျိုးတွေကို သူက လုပ်ပြီး
ဆော့တာဗျ။စောနန်းနွယ်ဆိုတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာမက
ပြကွက်သိပ်ကောင်းတာ။ကျုပ်တို့ရွာသားတွေ
သူရဲ့ပြကွက်ကို လွှတ်ကြိုက်ကြတာဗျို့။