တာတေ [ညမဖတ်ရ]

ဈေးသရဲ part-1

ပြာသိုလကြီးဗျ။ ကျုပ်က မြို့ကိုရောက်
နေတာ။ကျုပ်ကျောင်းတက်တုန်းက နေခဲ့တဲ့
ကျုပ်ဘကြီးအိမ်မှာပဲပေါ့ဗျာ။

ဘကြီးနဲ့ မတွေ့တာကြာလို့ ဘကြီးကိုကန်တော့ချင်လို့ လာတာဗျ။
ဒီရောက်တော့ ကျုပ်ရောက်တဲ့ညမှာပဲ ဘကြီးက လေဖြန်းချင်
သလို ဖြစ်တာနဲ့ ရွာကို မပြန်ဖြစ်သေးတာ။
ခုတော့ ဘကြီးလည်း ကောင်းလာပါပြီ။

ဘကြီးမှာက သူကိုယ်တိုင် စိမ်ထားတဲ့
လေငန်းဆေးရှိနေလို့ပေါ့ဗျာ။ အဲဒီဆေးသာမရှိရင် ခက်သားဗျ။

ဒီဆေးအကြောင်းလည်း ကျုပ်က သိသဗျ။ ဘကြီးအိမ်မှာ
နေပြီး ကျောင်းလာတက်ကတည်းကဒီဆေးကို ဘကြီးက အမြဲဖော်တာ။
လေငန်းဖြစ်တဲ့လူရှိရင် သူကိုယ်တိုင်ဆေးသွားပို့နေကျလေဗျာ။

ဘကြီး အမြဲပြောပြောနေလို့ ဆေးအကြောင်းကို ကျုပ်က သိပြီးသားဗျ။

ဘကြီး လေဖြတ်တဲ့ညက ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့
ထအော်တော့ ကျုပ်လည်း အိပ်နေရာက လန့်နိုးပြီး သူ့အိပ်ရာပေါ် ပြေး
သွားတော့ ဘကြီးက သူ့အိပ်ရာဘေးက ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဆေးပုလင်းကြီးကိုချည်း လက်ညှိုးထိုးပြနေတာဗျ။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း
ဘကြီးပြောဖူးထားတဲ့အတိုင်းပေါ့ဗျာ။

ဆေးစိမ်ထားတဲ့ ငှက်ပျောဖူးပုလင်းကြီးကို လှုပ်ပြီး ဆေးရည်ကို ဇွန်းထဲ
ထည့် ဘကြီးရဲ့ခပ်စေ့စေ့ဖြစ်နေတဲ့ပါးစပ်ထဲကို ဇွန်းနဲ့ ကလန့်ပြီး
ခပ်ဖြည်းဖြည်းထည့်ပေးရတာပေါ့ဗျာ။ ြ

ပီးတာနဲ့ ဆေးရည်ကို လက်ခုတ်ထဲထည့်ပြီးနည်းနည်းရွဲ့သွားတဲ့
ဘကြီးရဲ့ပါးကိုဆေးလိမ်းပြီး ဆွဲချရတာဗျို့။

လွှတ်စွမ်းတဲ့ဆေးပေါ့ဗျာ။

ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ ရွဲ့သွား
တဲ့ပါးလည်း ပြန်တည့်သွားတယ်။ လျှာ
လည်း ကောင်းသွားပြီး စကားပြောလို့ပြီးသွားရောဗျာ။

ဒီတော့မှ အဲဒီဆေးရည်နဲ့ပဲ လက်တွေ ခြေတွေ လိမ်းပြီးနှိပ်ပေးရတာဗျို့။ အမေ့အစ်ကို အရင်းလေဗျာ။ အဘနဲ့ အမေလည်း နောက်
တစ်နေ့ ရောက်လာကြရောဗျ။
ဘကြီးကိုလည်း လိုအပ်တဲ့ ဆေးဝါးနဲ့ ထပ်ပြီးကုကြရတာပေါ့ဗျာ။