တာတေ [ညမဖတ်ရ]

နတ်နဂါးအင်း part-1

ဘိုးရာစီက ဘန့်ဘွေးကုန်းကဗျ။
ကျုပ်သူငယ်ချင်း သိန်းဇော်တို့နဲ့တောင်သားချင်းတော်တယ်။
ဘိုးရာစီ ဆယ့်ငါးနှစ်သားလောက်ကရိုးမထဲမှာ မြွေလာဖမ်းတဲ့
အလမ္မာယ်ဆရာတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီးတစ်ခါတည်း လိုက်သွားလိုက်တာ အသက်သုံးဆယ်မှရွာပြန်ရောက်လာတာဆိုပဲ။

ပြန်ရောက်လာပေမယ့် ခဏပဲတဲ့ဗျ။သူအမေကို သူရှာလို့
ရထားတဲ့ငွေတွေ လာပေးတာတဲ့။ငွေမှ မနည်းဘူးတဲ့ဗျို့။
တစ်သောင်းကျော် နှစ်သောင်းနီးပါးတဲ့ဗျ။
ဒီတုန်းက ငွေနှစ်သောင်းဆိုတာ နည်းတဲ့တန်ဖိုးမှ မဟုတ်တာ။

ဘိုးရာစီရဲ့ အမေက ရွာမှာ တိုက်တွေဘာတွေ ဆောက်ပစ်ပြီး
ယာတွေမှ ဝယ်ထားလိုက်တာ လက်ညှိုးထိုးမလွဲဘဲတဲ့ဗျို့။

ဘိုးရာစီ မြွေနိုင်ချက်တော့ဗျာ။ လမ်းမှာ သွားရင်းတွေ့တဲ့
မြွေတိုင်း ခေါင်းကို မြေကြီးမှာချပြီး အရိုအသေပေးကြတာတဲ့ဗျို့။

ဘိုးရာစီကတော့ ရွာမှာ  ခဏပဲနေပြီး ပြန်သွားတာတဲ့ဗျ။
မြန်မာပြည်အနှံ့ လှည့်ပတ်ပြီး မြွေအလိမ္မာယ်ပြနေတာတဲ့ဗျာ။
ဘုရားပွဲကြီးတွေမှာဆိုရင် ဘိုးရာစီက ရုံသွင်းပြီးတော့ကို
ပြတာဆိုပဲ။ ဆိုင်းဝိုင်းနဲ့ တီးပြီး မြွေတွေနဲ့ သူနဲ့ ကပြတာဆိုပဲဗျာ။

ဘိုးရာစီက အသက်ခြောက်ဆယ်ပြည့်တော့
အလမ္မာယ်ဆရာအလုပ်ကို အပြီးတိုင် စွန့်လွှတ်ပြီး
ရွာမှာ ပြန်နေတာဗျ။ဘိုးရာစီက အိမ်ထောင်မရှိတဲ့
လူပျိုကြီးဆိုတော့ တူတွေ တူမတွေက သူ့ကိုစောင့်ရှောက်ကြတယ်။

ဘိုးရာစီ ဆောက်ပေးထားတဲ့ တိုက်မှာ နေကြပြီး
ဘိုးရာစီ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ယာတွေမှာ လုပ်ကိုင်စားကြတာလေဗျာ။
ဘိုးရာစီကို သူတို့စောင့်ရှောက်ကြတာပေါ့။

ဘိုးရာစီက ဘန့်ဘွေးကုန်းမှာ ဘုန်းကြီးကျောင်း
ဆောက်လှူတယ်။ဥပုသ်နေ့တိုင်း ဥပုသ်စောင့်တယ်။
ဘယ်တော့မှ အသားမစားဘူး။သက်သက်လွတ်ပဲစားတယ်။
ဘိုးရာစီ အလွတ်နေတယ်လို့ ကျုပ်တော့ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။

လက်ထဲမှာ ပုတီးတစ်ကုံးကိုင်ပြီး အမြဲစိတ်နေတဲ့
အဘိုးကြီးဗျ။ပိုးထိလို့ကတော့ ဘိုးရာစီကိုသာ
ပြေးပင့်ပေတော့ဗျာ။အသက်သာ မှီပစေ။ဘယ်တော့မှ
မသေစေရဘူးဗျ။