A/N Warning 18+ ဆယ့္ရွစ္ျပည့္မွဖတ္ပါ အရပ္ကတို႔… ေအာက္နားေလးမွာပါ။
"ရႈိင္း…"
ျဖတ္ခနဲေျပးသြားေသာအရိပ္ကေလးကိုျမင္သည္ႏွင့္ လြန္းအသည္းအသန္ေျပးလိုက္မိသည္။ ႐ႈိင္းက သူ႔ကိုဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနလဲေတြးမိတိုင္း လြန္းရင္နာရသည္။ သူ႔ကိုလက္ခံလာေအာင္ တိုးလ်ွိဳးေတာင္းပန္ခဲ့ဖူးသည္။ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုသို႔နည္းမ်ိဳးစံုသံုးခဲ့ေသာ္ျငား သူ႔ကိုျငင္းဆန္ေနဆဲ။
ခ်စ္ရသူကတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနတာသိပါလ်က္ သူကိုယ္တိုင္ကလည္းအျပစ္မတင္ရက္ခဲ့ျပန္။ ေနာက္ဆံုးတကယ္ကြဲကြာရလၽွင္ တစ္ေယာက္မရွိဘဲတစ္ေယာက္အသက္မရွင္ႏိုင္တာသိထားပါလ်က္ ခ်စ္ရသူကေခါင္းမာေနျပန္သည္။
လက္ေကာက္ဝတ္သြယ္သြယ္ကိုလွမ္းဆြဲမိေလေတာ့ ႐ႈိင္းကအတင္းရုန္းကန္ျပန္သည္။ ရႈိင္းကို သူအတင္းေပြ႕ဖက္ထားမိသည္။ ဒီထက္ပိုၿပီး အခ်ိန္ေတြမဆြဲခ်င္ေတာ့။
"ငါ့ကိုေသသြားေစခ်င္တာလား။"
ထိုစကားတစ္ခြန္းႏွင့္တင္ အတင္း႐ုန္းကန္ေနေသာ ႐ႈိင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္က်သြားေလသည္။ ရႈိင္း၏ပုခံုးထက္ သူမ်က္ႏွာအပ္ထားမိသည္။
"ငါ့ကိုမစြန္႔ပစ္ပါနဲ႔ရႈိင္း။ ငါမင္းမ႐ွိဘဲမေနႏိုင္လို႔ပါ။"
ထိုစကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ ရႈိင္းမ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္တို႔စီးက်လာရသည္။ သူဘယ္လိုလုပ္ စြန္႔ပစ္ရက္ပါ့မလဲေလ။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"မင္းမွာအခက္အခဲရွိရင္ေျပာေလ။ ငါတို႔အတူတူေျဖ႐ွင္းလို႔ရတာပဲ။"
ရႈိင္းသည္ သူ႔အခက္အခဲကိုလြန္းကို အသိမေပးခ်င္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ လြန္းသည္လည္း မသိရမခ်င္း သူ႔ကိုလႊတ္ေပးမည့္ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ သူ႔မွာေရြးခ်ယ္စရာမ႐ွိေတာ့။
"ငါေျပာျပပါ့မယ္။"
အေၾကာင္းစံုသိရၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ လြန္းသည္ ရႈိင္း၏လက္ဖဝါးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ႔ပါးျပင္ေပၚထားကာ ပြတ္သပ္လာသည္။
YOU ARE READING
Romance Is Dead (Completed)
Teen FictionBOTH Zawgyi and Unicode Zawgyi အခ်စ္ကႏွလံုးသားတံခါးကိုလာေခါက္တဲ့အခါ ခ်စ္မိေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခံၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ခံရ႐ွိတဲ့ခ်စ္ျခင္းဟာ တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ...ဖြင့္ဟဖို႔ခက္ခဲတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကိုပိုင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ... သူ...
