PART..4

24.3K 2.4K 84
                                    

With Zawgyi

"ခုနစ္ေထာင့္ရွစ္ရာက်တယ္!!!ဘာလုိ႔အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီးက်တာလဲ? ကၽြန္ေတာ္တြက္ထားတာအဲေလာက္မွမဟုတ္တာ။"

ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမွအားမနာ အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေနေသာသူမွာလြန္း...

အေၾကာင္းသိေသာႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေခါင္းပင္မေဖာ္ရဲ။

ေမလမင္းကလြန္းလက္ကိုဆြဲဆိတ္လိုက္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာလာေလသည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲလြန္း။ နင္ဘာမွမသိရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း။"

သြန္းေခတ္က အိတ္ထဲကပိုက္ဆံကိုထုတ္မယ္အလုပ္ လြန္းကအိတ္ႀကီးကိုဆြဲလုၿပီး ေျပာလာျပန္သည္။

"ေသခ်ာျပန္တြက္ၾကည့္အံုးေနာ္အန္တီ။"

ခုဏကေတာ့အစ္မ အခုေတာ့အန္တီ...တတ္လည္း တတ္ႏိုင္သူရယ္ပါ။ ထိုအန္တီလည္း စိတ္တိုေနပံုေပါက္ေနေလၿပီ။

"ကြဲသြားတဲ့ပန္းကန္ဖိုးပါေပါင္းရွင္းခိုင္းေနတာဟဲ့။ ေစ်းမွားတြက္ရေအာင္ငါက တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႏွစ္တည္းဆိုင္ဖြင့္စားလာတာမဟုတ္ဘူး။"

အန္တီႀကီး၏အသံေၾကာင့္ တစ္ဆိုင္လံုးမွလူမ်ား လြန္းတို႔ကိုၾကည့္လာၾကေလသည္။

သြန္းေခတ္လည္းရွက္လာ၍ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ထရပ္ေတာ့မည့္လြန္းလက္ကိုဆြဲကာ ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေလသည္။

"မဟုတ္ဘူးငါ..ဟိုတစ္ေန႔က..."

သြန္းေခတ္စကားေတာင္မဆံုးေသး...လြန္း၏ ေအာ္ေငါက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရေလသည္။

"မင္းအသာေန!"

တစ္ဖက္လူကေဒါသထြက္လၽွင္ ထိုလူထက္ဆယ္ဆ ေဒါသပိုထြက္တတ္ေသာ လြန္းရယ္ပါ။

သြန္းေခတ္ကိုေအာ္ေငါက္ၿပီးေနာက္ အန္တီႀကီးဘက္ကို လြန္းဆတ္ခနဲလွည့္လိုက္ကာ ျပန္ေျပာေလေတာ့သည္။

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာပန္းကန္မွခြဲမထားဘူးအန္တီ။"

"အဲ့ေကာင္ေတာ္ေတာ္စြာတာပဲ။ ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနၿပီးေတာ့။ အျမင္ကတ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။"

အေျခအေနအေၾကာင္းဘာမွလည္းသိတာမဟုတ္ဘဲႏွင့္ အသားလြတ္အျမင္ကပ္ေနေသာ တစ္ဘက္ဝုိင္းမွ ရႈိင္းဆက္သြင္။ခြန္းသကေတာ့ ဘာမွမေျပာ။ထိုစဥ္-

Romance Is Dead (Completed)Where stories live. Discover now