They All Say I've Met a Ghost ( MM Translation)

အခန်း ( ၃၀ )

ကျွန်တော်က ဖြေစရာမလိုတော့ဘူးလို့ ပြောတာကိုလည်း ကြားရော သွမ်ယုံလျန်က ချက်ချင်းပဲ ဘောပင်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်ပြီးတော့ မေးခွန်းစာရွက်ကို ဆုတ်ဖြဲပြီး လေထဲကို ကြဲချလိုက်တယ်။

တခြားကျောင်းသားတွေကလည်း သူ့လိုပဲ ဘောပင်ပစ်ချတဲ့သူချ စာရွက်တွေ ဖြဲတဲ့သူက ဖြဲနဲ့။
ဆရာလျိုကတော့ မေးခွန်းစာရွက်နဲ့ စုတ်တံက မှင်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး စုတ်တံကို ဂရုတစိုက် ဘေးချထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အပြုတ်ခံရ အရေခွံခွာခံရတာ သူမဟုတ်သလိုပဲ သူ့ရဲ့ ကျော့မော့ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာကြီးမားလှတဲ့ ကျုံးရှန်းဝတ်စုံကို သပ်ရပ်သွား‌အောင် ပြင်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် စိတ်လေးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

“ဆရာ့အမှားပါ။ ချက်ချင်းကြီး စာမေးပွဲမစစ်သင့်တာ။”

သွမ်ယုံလျန်က ကျောင်းကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာပေမယ့် အတန်းခေါင်းဆောင်ရာထူးကို ရထားတယ်ထင်တယ်။ အရင်အတန်းမှာ သူ မုဟွိုက်ထုန်နဲ့ စကားများတုန်းက မုဟွိုက်ထုန်က အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်ပုံရတယ်။ အခု မုဟွိုက်ထုန်လည်း နိုင်ငံခြားထွက်သွားရော သွမ်ယုံလျန်က အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာတယ်။

ကျွန်တော် စကားစပြောလိုက်တာနဲ့ သွမ်ယုံလျန်က ဦးဆောင်ပြီး လက်ခုပ်တီးလိုက်ကြတာ အတန်းထဲမှာ လက်ခုပ်တီးသံတွေ ပဲ့တင်ထပ်သွားတယ်။

သူတို့ရဲ့လက်ခုပ်သံတွေ ကြားထဲမှာ ကျွန်တော် ဆက်ပြောလိုက်တယ်။

“မင်းတို့ကို အရင်ဆုံး ဥပဒေစည်းကမ်းတွေကို အလွတ်ကျက်ခိုင်းရမှာ ပြီးမှ  စာမေးပွဲစစ်သင့်တာ၊ မင်းတို့ရဲ့ ဥပဒေအပေါ်နားလည်မှုက ဒီလောက်အားနည်းမယ်မှန်း မထင်ထားဘူး။”
လက်ခုပ်တီးသံတွေ ချက်ချင်း တန့်သွားပြီး သွမ်ယုံလျန်က ကြောင်တောင်တောင်ထမေးတယ်။

“ရှင်က ကျွန်မတို့ကို စာအလွတ်ကျက်စေချင်တာ‌ပေါ့။”

“တကယ်တမ်းက အလွတ်ကျက်ဖို့ လုံးဝလိုတာတော့မဟုတ်ဘူး။ အနည်းဆုံးတော့ ကြားဖူးနေရမယ် နားလည်နေရမယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ဆရာက မင်းတို့ကို ရှေ့နေဖြစ်လာဖို့ ကြိုးစားနေတာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် မင်းတို့ နားလည်ထားရမယ့် အခြေခံစည်းကမ်းတွေ ရှိသေးတယ်။ ဥပဒေဆိုတာ မင်းတို့ရဲ့ အမူအကျင့်တွေကို ကန့်သတ်ဖို့ ထုတ်ထားတာမဟုတ်ဘူး။ မင်းတို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နိုင်ဖို့အတွက် လမ်းတခုပဲ။”