Kod Adı: Bela •chanbaek•

50

Byun Baekhyun

Avuçlarım arasındaki sargılı elin üstünü, baş parmağımla yavaşça ovarken bakışlarımı Chanyeol'ün yüzüne çevirdim. Bana baktı, burnunu çekti ve özür diledi sessizce.

"Neden özür diliyorsun?.." dedim çaresizce. "Bir şey yapmadın."

"Sürekli başına iş açıyorum."

  《

Chanyeol rahatça duş alabilmek için ortak banyoların olduğu alana girmişti. Çok oyalanmayacağını bildiğimden yaklaşık yirmi dakika sonra ortak duş kabinlerinin olduğu kata gittim. Bununla beraber gürültüleri duymam bir olmuştu.

Panikle hızlandım ve kalabalığa yaklaştıkça Chanyeol'ün bağırdığını fark ettim.

"Gördüm! O şerefsizi gördüm! Öldüreceğim!"

Birkaç asker onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Sağ elinin üst kısmı normalden fazla bir şekilde kanıyordu.

Korkarak yaklaştım yanına. Banyodaki ayna kırılmış ve kan olmuştu. Kendini sevdiklerinin katili olarak varsaymıştı...

Aynayı gösterdi. "Herkesi öldüren şerefsiz orada." dedi Chanyeol bana bakarken.

Kahroldum, cevap veremedim.

Chanyeol kolunu tutan askeri itti ve sinirle tekrardan aynanın yanına yürüdü. Kafa atacağını anladığım gibi elimi aynaya yaslamış ve alnının avucuma çarpmasını sağlamıştım.

Chanyeol'ün kafa atması yüzünden aynaya güçlü bir kuvvet uygulayan elim, birkaç çatlak oluşturdu. Canım acımıştı ama şu an önemli olan ben değildim. O'ydu.

Chan, yumuşak bir yere çarpmasından dolayı şaşırmış olacak ki bir anda geri çekildi, kendine gelmiş gibi etrafta toplanan askerlere baktı ve bana döndü.

"Ne oldu?" diye sordu.

Ne cevap vereceğimi bile bilmiyordum. Dolu gözlerimi daha fazla tutamadım. Ve tam da o an, hayat bana; insanların gülemediği için ağladığını, konuşamadığı için sustuğunu, ölemediği için yaşadığını öğretti.

》  

"İş açtığın falan yok sevgilim." Yanağına bir öpücük kondurdum.

Hafifçe gülümsedi ve bu küçük şey beni o kadar mutlu etti ki kalkıp dans edesim gelmişti.

"Bir daha güleceksen yine öpebilirim."

Chanyeol sol elini saçlarıma götürüp karıştırdı ve güldü. "Teşekkür ederim," dedi. "İyi ki varsın."

Oturma pozisyonundan çıkıp yatar hale geldi ve beni de yanına çekti. Bir kolunu boynumun altından geçirip sıkıca bana sararken alnıma ufak ufak öpücükler konduruyordu.

Yapılı vücuduna sıkıca sarılıp adem elmasından öptüm. Uzun bir süre böyle kaldık, geri çekilen yoktu. Son zamanlarda hep yan yana olsak da birbirimizi çok özlemiştik. Sarılmayı, öpmeyi, normal konulardan konuşmayı çok özlemiştik.